Toespraak tot leden van de Neocatechumenale Weg 24/01/1997

St. Johannes Paulus II

Vaticaanstad – Sala Clementina, 24 januari 1997

De paus heeft in audiëntie  de rondreizenden  van de Neocatechumenale Weg ontvangen. Tijdens de bijeenkomst in de Sala Clementina, heeft de paus  de volgende toespraak gehouden:

“Beste broeders en zusters: 1. Welkom in het huis van de Paus! Ik begroet u met genegenheid, beste rondtrekkende leken en priesters, samen met de verantwoordelijken, initiatiefnemers van de Neocatechumenale Weg. Uw bezoek geeft mij veel troost. Ik weet dat jullie rechtstreeks afkomstig zijn van de ontmoeting die jullie op de berg Sinaï en aan de oevers van de Rode Zee hebben gehouden. Om verschillende redenen is het voor jullie een historisch moment geweest. U hebt voor uw spirituele retraite een zeer belangrijke plaats in de heilsgeschiedenis gekozen, een zeer geschikte plaats om te luisteren naar en te mediteren over het woord van God, en om het plan van de Heer voor u beter te begrijpen. U hebt op deze manier de dertig jaar van het bestaan van de Weg willen herdenken. Hoeveel bent u met de hulp van de Heer vooruitgegaan! De Weg heeft in deze jaren een werkelijk indrukwekkende ontwikkeling en verspreiding in de Kerk doorgemaakt. Het begon onder de inwoners van de hutten van Madrid, als het evangelische mosterdzaadje, en dertig jaar later is het een grote boom geworden, die zich al uitstrekt over meer dan honderd landen van de wereld, met aanzienlijke aanwezigheden ook onder de katholieken van Oostelijke rituskerken.

2. Zoals elke verjaardag, ook die van u, gezien vanuit het licht van het geloof verandert in een gelegenheid van lof en dankbaarheid voor de overvloed van de gaven die de Heer u in deze jaren heeft geschonken en daarom doormiddel van jullie , voor de kerk in z’n totaal. Voor velen is de Neocatechumenale weg  een pad tot bekering en volwassenheid in het geloof geweest door de herontdekking van de doop als de ware bron van leven en van de Eucharistie als het hoogtepunt van het bestaan ​​van de Christen; door de herontdekking van het woord van God die, in broederlijke gemeenschap gedeeld wordt, word het licht en de gids van het leven; en door de herontdekking van de Kerk als authentiek missionaire gemeenschap. Hoeveel jongens en meisjes hebben dankzij de Weg ook hun priesterlijke en religieuze roeping ontdekt! Uw bezoek biedt mij ook de gelukkige gelegenheid om mee te doen aan uw loflied  van dankzegging voor de “wonderen” (magnalia) die God heeft vericht in de beleving van de Weg.

3. Deze geschiedenis is ingeschreven in het kader van de bloei van kerkelijke bewegingen en verenigingen, wat een van de mooiste vruchten is van de spirituele vernieuwing die gelanceerd werd door het Vaticaans Concilie II. Deze bloei is en blijft een grote gave van de Heilige Geest en een stralend teken van hoop op de drempel van het derde millennium. Zowel de pastoors als de lekengelovigen moeten weten hoe ze dit geschenk met dankbaarheid, maar ook met gevoel van verantwoordelijkheid moeten aanvaarden, rekening houdend met het feit dat ‘in de Kerk zowel de institutionele als de charismatische aspecten, zowel de hiërarchie als de verenigingen en bewegingen van de gelovigen, co-essentieel zijn en dragen bij tot leven, vernieuwing, heiliging, zij het op een andere manier ”(aan de deelnemers aan het International Colloquium of Ecclesial Movements, 2 maart 1987, nr. 3: L’Osservatore Romano , Spaanse uitgave, 15 maart 1987, p.24). In de diep geseculariseerde wereld van vandaag presenteert de nieuwe evangelisatie zichzelf als een van de fundamentele uitdagingen. Kerkelijke bewegingen, die juist worden gekenmerkt door hun missionaire impuls, worden opgeroepen tot een bijzondere inzet in een geest van gemeenschap en samenwerking. In de encycliek Redemptoris Missio heb ik met dit doel geschreven: “Wanneer ze nederig worden geïntegreerd in het leven van de plaatselijke kerken en hartelijk worden verwelkomd door bisschoppen en priesters in de diocesane en parochiestructuren, vertegenwoordigen de bewegingen een ware gave van God voor de Nieuwe evangelisatie en voor de eigenlijke zendingsactiviteiten. Daarom raad ik aan ze te verspreiden en er gebruik van te maken om, vooral onder jongeren, een nieuwe kracht aan het christelijk leven te geven ”(nr. 72). Om deze reden heb ik voor het jaar 1998, dat in het kader van de voorbereiding van het grote jubileum van het jaar 2000 aan de Heilige Geest is gewijd, een gemeenschappelijk getuigenis van alle kerkelijke bewegingen gewenst, onder leiding van de Pauselijke Raad. voor de leken. Het zal een moment zijn van gemeenschap en van hernieuwde toewijding aan de dienst van de zending van de Kerk. Ik weet zeker dat u deze belangrijke gebeurtenis niet zult missen.

4. De Neocatechumenal Way is dertig jaar oud: de leeftijd, zou ik zeggen, van een zekere volwassenheid. Uw ontmoeting op de Sinaï heeft in zekere zin voor u een nieuwe fase geopend. Daarom heb je terecht geprobeerd je blik met een geest van geloof te richten, niet alleen op het verleden, maar ook op de toekomst, terwijl je je afvraagt ​​wat Gods plan voor de Weg op dit historische moment is. De Heer heeft u een waardevolle schat in handen gegeven. Hoe het volledig te leven? Hoe het te ontwikkelen? Hoe kun je het beter met anderen delen? Hoe het te verdedigen tegen de verschillende huidige of toekomstige gevaren? Dit zijn enkele van de vragen die je jezelf hebt gesteld, als verantwoordelijken voor de Camino of als rondreizende personen voor het eerste uur. Om deze vragen te beantwoorden, in een klimaat van gebed en diepe reflectie, bent u begonnen met het opstellen van een statuut van de weg in de Sinaï. Het is een zeer belangrijke stap, die de weg opent naar de formele wettelijke erkenning ervan door de Kerk, waardoor u een verdere garantie krijgt van de authenticiteit van uw charisma. Zoals we weten, ‘behoort het oordeel over de authenticiteit en de regulering van de uitoefening (van de charisma’s) toe aan degenen die de kerk leiden. Het is vooral aan hen om de Geest niet uit te blussen, maar alles te onderzoeken en het goede te bewaren ”(Lumen Gentium, 12). Ik moedig u aan om het begonnen werk voort te zetten, onder leiding van de Pauselijke Raad voor de Leken en, op een bijzondere manier, van zijn secretaris, Monseigneur Stanislaw Rylko, die hier bij u aanwezig is. Ik begeleid je op dit pad met mijn specifiek gebed. Alvorens af te sluiten, wil ik enkele zusters een kruis aanbieden, als teken van hun trouw aan de Kerk en van hun totale toewijding aan de evangelisatiemissie. Moge de Heer Jezus u troosten en steunen in moeilijke tijden. Moge de Heilige Maagd, Moeder van de Kerk, onder alle omstandigheden uw voorbeeld en gids zijn. Met deze wens deel ik mijn liefdevolle zegen aan u, hier aanwezig, en aan allen die toegewijd zijn aan de Neocatechumenale Weg.