Eucharistie in de Vaticaanse tuinen 3-7-1983

St. Johannes Paulus II

Vaticaanse tuinen, 3 juli 1983

“De oogst is geweldig, maar er zijn weinig arbeiders. Bid daarom dat de eigenaar van de oogst arbeiders naar zijn oogst stuurt. ” Dit beroemde stuk van het evangelie van Lucas, opgemaakt door de liturgie van de dag, was het centrum van de meditatie en het gebed dat gisteren, zondag 3 juli, werd uitgevoerd door de Heilige Vader samen met ongeveer vierhonderd jonge mensen die de week doorgebracht in Porto San Giorgio een driedaagse spirituele retraite rond het thema roeping. De eucharistieviering, waarmee de paus jonge mensen die zich inzetten voor een serieus en verantwoordelijk beroepspad zijn vaderlijke sympathie en steun wilde tonen, vond plaats in de vroege ochtend voor het altaar van de grot van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes in de Vaticaanse tuinen. . Onder de jongeren – allemaal gericht op beroepsbezinning door de Neocatechumenale Weg – waren er ongeveer vijftig seminaristen van de honderdvijftig die de neocatechumenale gemeenschappen tot dusverre aan de kerk in Italië hebben aangeboden. Maar onder deze jonge mensen die gisteren met de paus hebben gebeden, zijn er vele anderen, meer dan zestig, die bereid zijn gehoor te geven aan de oproep die de zojuist beëindigde spirituele retraite voor hen definitief heeft opgehelderd. Rond de grote tafel die in het midden van de vergadering was voorbereid, vierden dertig priesters samen met de paus. Kiko Argüello die met Carmen Hernández, die ook aanwezig was, de promotor en animator is van de Neocatechumenal Way – heeft de liederen van de vergadering geleid.

In de preek sprak de Heilige Vader de vergadering de volgende woorden toe:

«1. De oogst is overvloedig en de arbeiders weinig; Bid daarom dat de eigenaar van de oogst arbeiders naar zijn oogst stuurt ”(Lc 10,2). Deze bevestiging, doordrenkt van verlangens en open voor hoop, beste seminaristen en dierbare jonge mensen, weerklinkt vandaag voor jullie die hier bijeengekomen zijn, in deze grot in Lourdes, aan het begin van een eucharistieviering die plaatsvindt in zo’n suggestieve setting. Er zijn weinig werkers: Jezus werd met dit probleem geconfronteerd toen hij zijn discipelen de opdracht toevertrouwde om het evangelie aan de mensen te prediken, en hetzelfde probleem doet zich ook voor in onze huidige en altijd dringende tijd. Talloze mensen, verspreid over de hele wereld, wachten op het woord van verlossing. Probleem dan, gisteren, vandaag, altijd. De volkeren van de aarde maken een continue numerieke groei door en verlangen er min of meer bewust naar de fundamentele waarden te ontdekken die betekenis geven aan het menselijk leven. Bovendien lopen allen die het evangelie al hebben aanvaard het risico het te vergeten, belegerd, zoals ze zijn, overal door veelbelovende vooruitzichten, maar fundamenteel misleidend; Ze hebben daarom iemand nodig die hen helpt het woord van Jezus opnieuw te beleven. En dan is de waarheid die gecommuniceerd moet worden zo rijk en breed dat ze voortdurend verdiept moet worden om haar volle waarde te ontrafelen en al haar zoetheid te proeven. Deze korte toespelingen, geïnspireerd door het evangelie van vandaag, zijn voldoende om ons te laten zien hoe noodzakelijk het onophoudelijk is om “de eigenaar van de oogst te vragen arbeiders naar zijn oogst te sturen” (ibid.).

2. De aan te kondigen boodschap is vooral een boodschap van redding voor de mensheid: “Zeg hun: het koninkrijk van God is nabij jullie” (Lc 10,9). Het koninkrijk van God, dat de overwinning is van zijn liefde over alle menselijke zonde en ellende, is reeds in uw midden. Bovendien is het een boodschap van hoop, van troost, zoals de profeet Jesaja aankondigde: “Vier Jeruzalem, verheug je met haar … als een kind dat zijn moeder troost, dus ik zal je troosten … wanneer je hem ziet het hart zal zich verheugen ‘(Jes 66, 13-14). Inderdaad, de mens is voorbestemd om in Christus de Verlosser de volheid van zijn goddelijke roeping te vervullen. Het is ook een boodschap van vrede en naastenliefde: “Zeg eerst: vrede aan dit huis … genees de zieken die daar zijn” (Lucas 10: 5-9). Het koninkrijk van God wordt in de geschiedenis opgebouwd en biedt op deze aarde reeds de vruchten van bekering, eenwording en liefde onder de mensen.

3. Hoe moet de apostel zijn, met welke geest zal hij zijn zending vervullen? U moet zich vooral bewust zijn van de moeilijke en soms vijandige realiteit dat wacht hem: “Ik zend u als lammeren temidden van wolven” (Lc. 10,3); het werk van de boze zet deze realiteit tegen. Daarom de apostel zal ernaar streven vrij te zijn van alle soorten menselijke conditionering: “Draag geen tas, zadeltas of sandalen” (Lk 10,4) naar reken alleen op het kruis van Christus waaruit onze verlossing komt, zoals de heilige Paulus zegt in de tweede lezing. Glorie aan het kruis betekent het opgeven van alle motieven van persoonlijke trots, om niet te leven meer dan geloof en dankzegging voor de redding die hij tot stand heeft gebracht het offer van Jezus. Wat gekruisigd blijft, is de wereld van egoïsme persoonlijk, zelfvoorziening, eigen veiligheid verdiensten.

Beste seminaristen en jonge mensen: De missie van de apostel is een sublieme, opwindende missie die gericht is op het welzijn van de hele wereld; het vereist een zo grote vrijgevigheid dat het de mogelijkheden van de mens ver te boven gaat. Om deze reden is het noodzakelijk om onze geest naar de top te verheffen en goddelijke hulp in te roepen, die u vol vertrouwen zult smeken op voorspraak van de Moeder van Jezus en onze Moeder. Ik wens dat jullie vreugdevolle apostelen zijn bij het uitoefenen van je eigen missie, zodat je bewust, zelfverzekerd en geestelijk vrij bent. De door Jezus gezonden discipelen ‘kwamen heel gelukkig terug’ (Lc 10,17). Ook jij leert tijdens deze jaren van voorbereiding op het priesterschap de kunst van vreugdevol zijn, niet om menselijke redenen, maar gebaseerd op de zekerheid dat ‘je namen in de hemel zijn gegraveerd’ (Lc 10,20), dat wil zeggen, daaruit u bent voorbestemd door de liefde van Christus Jezus. Hij heeft u geroepen vanuit uw families, vanuit de boezem van uw kerkelijke gemeenschappen om zijn medewerkers te worden, zijn priesters, dispensers van zijn goddelijke mysteries.

Vreugde is het werk in ons van de Heilige Geest (vgl. Gal. 5,22). Vertrouw uw roeping toe aan zijn innerlijke gids, aan zijn krachtige en onfeilbare ondersteuning, zodat het kan rijpen “in pace et gaudio” en zo overvloedige vruchten van het eeuwige leven kan voortbrengen ».