AUDIENCJA DLA KATECHISTÓW WĘDROWNYCH 17-1-1994

Św. Jan Paweł II

Watykan – Sala Klementyńska, 17 stycznia 1994 r.

Jan Paweł II przyjął na audiencji w Sali Klementyńskiej grupę katechistów wędrownych Drogi Neokatechumenalnej. Oto tekst przemówienia Ojca Świętego skierowanego do nich:

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie! 1. Z radością spotykam się z wami, doświadczonymi «katechistami wędrownymi» Drogi Neokatechumenalnej, z okazji waszego zgromadzenia, podczas którego razem z inicjatorami i przywódcami ruchu modliliście się i zastanawiali nad owocami i perspektywami powierzonej wam misji, poświęcając szczególną uwagę roli rodzin pośród ubogich. Pozdrawiam pana Kiko Argüello i dziękuję mu za słowa, które przed chwilą wypowiedział w waszym imieniu. Pozdrawiam serdecznie każdego z was. Pokój Pański niech będzie z wami!

2. Wasza «Droga» pragnie działać w duchu Soboru Watykańskiego II, aby dać przykład nowej ewangelizacji, która wzbudza nadzieję w Kościele w przededniu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa.   Waszą zasługą jest odkrycie na nowo wartości przepowiadania «kerygmatycznego», które zaprasza do udziału w wierze także «oddalonych», realizując itinerarium dla ochrzczonych według wskazań Ordo Initiationis Christianae Adultorum (Obrzędy Chrześcijańskiego Wtajemniczenia Dorosłych), do których nawiązuje Katechizm Kościoła Katolickiego (por. n. 1231). Celem tej drogi wiary jest połączenie w jedną całość przepowiadania, zmiany życia moralnego i liturgii. To wszystko odbywa się w małych wspólnotach, w których «refleksja nad słowem Bożym i uczestniczenie w Eucharystii (…) formują żywe komórki Kościoła, dynamizują życie parafii poprzez działalność chrześcijan dojrzałych, zdolnych do dawania świadectwa prawdzie dzięki wierze przeżywanej w sposób radykalny» (Przesłanie do Biskupów Europy zebranych w Wiedniu 12 kwietnia 1993r.). Te wspólnoty pomagają przeżywać doświadczenie Kościoła jako Ciała Chrystusa, w którym, poprzez znaki sakramentalne, Bóg obejmuje swoim zbawczym działaniem ludzi z każdego pokolenia, przede wszystkim rodziny.

3. Dziś wszyscy przyznają, że rodzina przeżywa poważny kryzys, który jest źródłem najgłębszych chorób współczesnego społeczeństwa. Właśnie dlatego Kościół, przyłączając się do inicjatywy Narodów Zjednoczonych, ogłosił r. 1994 Rokiem Rodziny. Wasze wieloletnie już doświadczenie w «Drodze» na pewno nauczyło was, że mała wspólnota, wspierana przez słowo Boże i niedzielną Eucharystię, staje się miejscem komunii, w którym rodzina odnajduje sens swojej podstawowej misji przekazywania życia naturalnego i nadprzyrodzonego oraz płynącą z niej radość. Rodzina nie może zlecić innym tego zasadniczego zadania. Wiemy, że już od najdawniejszych czasów rodzina jest pierwszym środowiskiem ewangelizacji Ludu Bożego. W Księdze Powtórzonego Prawa czytamy bowiem te słowa: «Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu» (por. Pwt 6,7). Wasze rodziny odkrywają zatem codzienną modlitwę z dziećmi, a zwłaszcza niedzielną liturgię domową, podczas której ojciec i matka otwierają Świętą Księgę, czytają ją i komentują, a dzieci uczestniczą w dialogu oświeconym przez Ducha Świętego. Ślady tego zwyczaju odnajdujemy w Liście św. Pawła, który przypomina Tymoteuszowi, że to matka i babcia od dzieciństwa czytały mu Pismo Święte (por. 2Tm 1,5; 3,14-15).

4. Nietrudno zatem, w świetle tych słów, dostrzec owoce Drogi Neokatechumenalnej: rodziny pojednane, otwarte na życie i wdzięczne Kościołowi pragną nieść orędzie Ewangelii aż na krańce ziemi. Ja sam miałem sposobność, przy innych okazjach, wręczać krzyże rodzinom wyjeżdżającym do regionów najbiedniejszych i najbardziej zdechrystianizowanych. Rodzą się tam teraz bardzo liczne powołania. Wiele dziewcząt podejmuje życie zakonne i kontemplacyjne; chłopcy dążą do kapłaństwa w seminariach lokalnych i w diecezjalnych seminariach misyjnych «Redemptoris Mater», których celem jest pomaganie Kościołom znajdującym się w poważnych trudnościach z powodu braku duchowieństwa. W ten sposób urzeczywistniona jest nauka Soboru Watykańskiego II: «Niech więc prezbiterzy pamiętają o tym, że winna im leżeć na sercu troska o wszystkie Kościoły. (…) W tym celu można zatem z pożytkiem utworzyć jakieś seminaria międzynarodowe»  (Presbiterorum Ordinis, 10).

5. Przede wszystkim jednak wielkim owocem tej Drogi jest zapał misyjny. Z radością dowiaduję się, że słowa, które skierowałem do młodych w Denver, znalazły w was odzew. Powiedziałem wówczas: «Nie czas teraz wstydzić się Ewangelii (por. Rz 1,16), ale czas głosić ją na dachach (por. Mt 10,27)» (homilia wygłoszona podczas Mszy św. na zakończenie Światowego Dnia Młodzieży w Denver, 15 sierpnia 1993r.).   Dlatego przygotowujecie się do podjęcia wielkich misji ludowych, które obejmą zwłaszcza ludzi oddalonych od Kościoła lub jeszcze go nie znających. Życzę wam, aby idea głoszenia Ewangelii na ulicach, zrealizowana w porozumieniu z miejscowymi biskupami, przyniosła wszędzie obfite owoce. 6. Drodzy ewangelizatorzy wędrowni! Zwracam się z wielką serdecznością do was, zostawiliście bowiem wszystko, aby głosić Chrystusa, i to Chrystusa ukrzyżowanego, w 94 krajach na 5 kontynentach, okazując zawsze posłuszeństwo biskupom. Wzywam was, byście pozostali zawsze wierni charyzmatowi, który Bóg wam powierzył dla dobra całej wspólnoty kościelnej, i byście przyczynili się poprzez dzieło swoje do lepszego poznania wartości chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych. Zapewniam was o mojej stałej pamięci w modlitwie; z radością w klimacie świątecznej jedności wręczę krzyże tym spośród was, którzy są wędrownymi głosicielami Ewangelii.   Najświętsza Maryja Panna, pokorna Dziewica z Nazaretu, niech wam towarzyszy, gdy pielgrzymujecie po świecie, głosząc Królestwo Boże. Wszyscy pozostańcie pod Jej macierzyńską opieką! Z serca udzielam wam, waszym rodzinom, Drodze Neokatechumenalnej apostolskiego błogosławieństwa.

Na początku audiencji, witając Ojca Świętego, inicjator Drogi Neokatechumenalnej, Kiko Argüello przypomniał przede wszystkim niezwykłe doświadczenie, jakie miało 30 tys. młodych «Drogi» podczas spotkania w sierpniu zeszłego roku z okazji VIII Światowego Dnia Młodzieży w Denver. Po tym spotkaniu tysiąc dwieście chłopców zdecydowało się wejść do seminarium a tysiąc dziewcząt wybrało klauzurowe życie zakonne. «Denver – powiedział Kiko – było naprawdę przełomem w Kościele. W Denver działała specjalna łaska Ducha Świętego a młodzi przede wszystkim dotknięci byli słowami Ojca Świętego».

Następnie Kiko Argüello przedstawił Papieżowi katechistów wędrownych odpowiedzialnych za 94 narody z pięciu kontynentów. Katechiści ci uczestniczyli w 7-dniowym spotkaniu poświęconym: rzeczywistości «Drogi», owocom rodzin w misji (400 na całym świecie), seminariom «Redemptoris Mater» (25 już otwartych w różnych krajach), których rektorzy również byli obecni na audiencji.   Minęło już 7 lat, od kiedy pierwsze rodziny z «Drogi» wyruszyły na misje do najbiedniejszych krajów Ameryki Łacińskiej. Dzisiaj dzieło tej przełomowej ewangelizacji wydało liczne owoce w parafiach, seminariach, w rodzinach, w rzeczywistościach politycznych i społecznych, trudnych i wrogich wierze. Jesteśmy całkowicie przekonani – powiedział między innymi Kiko Argüello – że przyszłość ludzkości przychodzi przez rodzinę. Wzrastając w wierze, rodziny otwierają się na życie i przekazują dzieciom nowość i radość orędzia chrześcijańskiego. Temu bardzo ważnemu dziełu ewangelizacji Droga Neokatechumenalna ofiarowuje ciągłe wsparcie, mając świadomość – powiedział Argüello – że «mała wspólnota może uratować rodzinę w Europie».