Internationale bijeenkomst ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de Neocatechumenale Weg. Toespraak van de Heilige Vader Franciscus, 5-V-2018

Franciscus

Tor Vergata, Rome
Zaterdag 5 mei 2018

Beste broeders en zusters, goedemorgen!

Ik ben blij jullie te ontmoeten en vandaagsamen met jullie te zeggen: !dankjewel! Dank aan God en ook aan jullie, vooral aan degenen die een lange reis hebben gemaakt om hier te zijn. Bedankt voor het”Ja” woord, van jullie, voor de oproep van de Heer om het Evangelie na te leven en om te evangeliseren. En een zeer grote dank aan degene die de Neocatechumenale Weg vijftig jaar geleden begon.

Vijftig is een belangrijk getal in de Schrift: op de vijftigste dag daalde de Geest van de Verrezene neer op de apostelen en manifesteerde de Kerk aan de wereld. Zelfs eerder had God het vijftigste jaar gezegend: “Dit vijftigste jaar zal een jubeljaar voor u zijn” (Leviticus 25:11). Een heilig jaar, waarin het uitverkoren volk nieuwe feiten onder ogen  zal zien, zoals de bevrijding en de terugkeer naar huis van de onderdrukten: «U zult op aarde bevrijding uitroepen voor al zijn inwoners –  Zeide de Heer  – […] Ieder zal zijn bezit terugkrijgen , en ieder zal terugkeren naar zijn gezin ‘(vs. 10). Na vijftig jaar Camino zou het mooi zijn als jullie allemaal zouden zeggen: «Dank u, Heer, want u hebt mij werkelijk bevrijd; omdat ik in de kerk mijn gezin heb gevonden; omdat bij uw doopsel de oude dingen voorbij zijn gegaan en ik een nieuw leven proef (vgl. 2 Korintiërs 5:17); want door de Weg heb je mij het pad getoond om de liefde van je tedere Vader te ontdekken ».

Beste broeders en zusters, aan het einde zingt u het “Te Deum als dankzegging voor de liefde en trouw van God.” Het is heel mooi: om God te danken voor zijn liefde en voor zijn trouw Vaak danken  we hem voor zijn geschenken, voor wat hij ons geeft, en dat is oké. Maar het is beter hem te danken voor wat hij is, want hij is de trouwe God in liefde. Zijn goedheid hangt niet van ons af. Wat we ook doen, God blijft trouw van ons houden. Dit is de bron van ons vertrouwen, het grote comfort van het leven.Kop op, wees nooit verdrietig! En als de wolken van problemen in uw dagen dikker lijken te worden, bedenk dan dat de trouwe liefde van God altijd schijnt, zoals de zon die niet ondergaat. Denk aan zijn goede, sterker dan welk kwaad dan ook, en de zoete herinnering aan Gods liefde zal je bij elke benauwdheid helpen.

Er is nog steeds een belangrijk bedankje: aan degenen die op missie gaan. Ik voel dat ik u met heel mijn hart iets moet vertellen, precies over zending, over de evangelisatie, wat vandaag de prioriteit van de kerk is. Omdat missie is gehoor geven aan de trouwe liefde van God , het is het aan kondigen dat de Heer ons liefheeft en nooit genoeg zal hebben van mij, van jou, van ons en van deze wereld , waarvan we misschien moe zijn. Missie is om te doneren wat we hebben ontvangen. De missie is om het mandaat van Jezus te vervullen die we hebben gehoord en waarover ik met u zou willen nadenken: “Ga dan en maak alle volken tot discipelen” (Mattheüs 28:19).

Id. De missie vereist vertrek. Maar in het leven is de verleiding sterk om te blijven, geen risico’s te nemen tevreden te zijn met de situatie onder controle te hebben. Het is gemakkelijker om thuis, te blijven, omringd door degenen die van ons houden, maar het is niet de weg van Jezus. Hij stuurt: “Ga.” Het gebruikt geen middelste termen. Staat geen excursies toe korte reizen of terugbetaalde reizen, maar zegt zijn discipelen, aan al zijn discipelen, een enkel woord: “Ga!” Ga: een luide roep die in elke hoek van het christelijk leven resoneert; een duidelijke uitnodiging om altijd start klaar te staan .pelgrims in de wereld op zoek naar de broeder die de vreugde van Gods liefde nog niet kent.

Maar hoe kun je gaan? Je moet wendbaar zijn, je kunt niet alle decoraties van huis meenemen. De Bijbel leert het: toen God het uitverkoren volk bevrijdde, liet Hij hen alleen naar de woestijn gaan met de bagage van hun vertrouwen in Hem En toen hij man werd liep Hij zelf in armoede zonder een plek om zijn hoofd te rusten(cf.Lucas 9, 58). Vraag de jouwe om dezelfde stijl. Om te reizen moet je licht gaan. Om aan te kondigen moet u aftreden. Alleen een kerk die de wereld verloochent, verkondigt de Heer goed. Alleen een kerk die is bevrijd van macht en geld, vrij van triomfalisme en klerikalisme, getuigt op geloofwaardige wijze dat Christus de mens bevrijdt. En wie uit liefde leert af te zien van de dingen die gebeuren, omarmt deze grote schat: De vrijheid. Hij raakt niet verstrikt in zijn gehechtheden, die hem telkens om iets meer vragen, maar nooit vrede geven, en hij voelt dat het hart zonder zorgen opengaat, beschikbaar voor God en voor de broeders.

«Gaan» is het werkwoord van de missie en nog steeds het vertelt ons iets anders: dat het in het meervoud is vervoegd. De Heer zegt niet: ga heen, dan jij, dan jij … “, maar” ga “samen! niet volledig missionaris die alleen gaat, maar die samen loopt. Samen wandelen is altijd een kunst die elke dag moet worden geleerd. Je moet voorzichtig zijn, bijvoorbeeld om het tempo van anderen niet te dicteren. Je moet eerder begeleiden en wachten, bedenkend dat het pad van de ander niet identiek is aan de mijne. Net als in het leven heeft niemand precies dezelfde stap als een ander, dus ook in geloof en missie: we gaan samen voorwaarts, zonder onszelf te isoleren en zonder de eigen bewegingsrichting op te leggen, gaat men verenigd voort als Kerk, met de herders, met alle broers, zonder lekken naar voren en zonder te klagen over wie het laagste tempo heeft. Wij zijn pelgrims die, vergezeld van broers, wij begeleiden andere broers, en het is goed doe het persoonlijk, met zorg en respect voor het pad van een ieder en zonder iemands groei te forceren, omdat de reactie op God rijpt alleen in authentieke en oprechte vrijheid.

De verrezen Jezus zegt: «Maak discipelen ». Dit is de missie. Er staat niet: verover, bezet, maar “maak discipelen ”, dat wil zeggen, deel met anderen de gave die je hebt ontvangen, de liefdesontmoeting die je leven heeft veranderd. Is het hart van de missie: getuigen dat God van ons houdt en dat met Hem ware liefde, degene die leidt om overal leven te geven, in het gezin, op het werk, als toegewijde personen, als echtgenoten. Missie het is om discipelen te worden met de nieuwe discipelen van Jezus. Het is Herontdek jezelf als onderdeel van een discipelkerk. Zeker is de Kerk dat leraar, maar ze kan geen leraar zijn als ze niet eerst een leerling is, en ook ook kan ze geen moeder zijn als ze niet eerst een dochter is. Hier is onze moeder: een nederige kerk, dochter van de Vader en discipel van de Meester, gelukkig te zijn als zuster van de mensheid. En deze dynamiek van discipelschap – de discipelen maken discipelen – is totaal anders dan de dynamiek van bekering.

Hierin ligt de kracht van de aankondiging, om de wereld te laten geloven. Niet de argumenten die overtuigen, maar het leven dat trekt aan; niet het vermogen om op te leggen, maar de moed om te dienen. En jullie hebben in je DNA deze roeping om het leven aan te kondigen in familie, naar het voorbeeld van de Heilige Familie: met nederigheid, eenvoud en lof. Breng deze familiale sfeer naar zoveel plaatsen verlaten en verstoken van genegenheid. Maak uzelf bekend als vrienden van Jezus. Noem iedereen vriend en wees ieders vriend.

“Ga en maak alle naties tot discipelen.” En als Jezus alles zegt, lijkt het erop dat hij wil benadrukken dat er in zijn hart een plaats is voor elk volk. Niemand is uitgesloten. Net als kinderen voor een vader en een moeder: ook al zijn ze veel, groot en klein, van ieder wordt met heel zijn hart gehouden. Omdat liefde, door zichzelf te geven, niet afneemt, maar toeneemt. En het is altijd vol hoop. Net als ouders, die in de eerste plaats de gebreken en fouten van hun kinderen niet zien, maar hun eigen kinderen, en vanuit dit perspectief hun problemen en moeilijkheden omarmen, zo doen missionarissen dat met de volken die door God worden bemind. Ze zetten de negatieve aspecten en dingen die te veranderen niet op de eerste rij, maar “zien met het hart”, met een blik die waardeert, een benadering die respecteert, een vertrouwen dat geduld heeft. Ga zo op missie, denkend dat je thuis speelt. Omdat de Heer de thuisbasis is van alle volkeren en zijn Geest al voor uw komst heeft gezaaid. En denkend aan onze Vader, die zoveel van de wereld houdt (Johannes 3:16), gepassioneerd zijn over de mensheid, medewerkers in de vreugde van allen (2 Korintiërs 1:24), geacht worden dichtbij te zijn, gehoord omdat hij dichtbij is. Houd van de culturen en tradities van de volkeren, zonder vooraf vastgestelde modellen toe te passen. Ga niet uit van theorieën en schema’s, maar van concrete situaties: zo zal de Geest de aankondiging vormgeven in overeenstemming met zijn tijden en vormen. En de Kerk zal groeien naar zijn beeld: verenigd in de verscheidenheid aan volkeren, gaven en charisma’s.

Beste broeders en zusters, jouw charisma is een groot geschenk van God voor de kerk van onze tijd. Laten we de de Heer danken voor deze vijftig jaar. Een applaus voor de vijftig jaren! En kijkend naar zijn vaderlijke, broederlijke en liefdevolle trouw, verlies nooit het vertrouwen t: Hij zal jullie beschermen en je tegelijkertijd pushen om te gaan, als geliefde discipelen, jegens alle volkeren, in nederige eenvoud. Ik begeleid je en moedig je aan: ga je gang! En vergeet alsjeblieft niet te bidden voor mij, die hier blijf!