Bezoek aan de parochie van San Remigio de Colleverde 9-6-1990

St. Johannes Paulus II

Rome, 9 juni 1990 *

In het parochietheater waren ze de neocatechumenale gemeenschappen kwamen samen met het gebruikelijke koor van hun veel kinderen. De liedjes en de “aanvallen” van de kinderen van de Heilige Vader, die onder andere zoals altijd heeft gedaan toonde grote genegenheid voor de kleintjes. Massimo, catechist van de parochie, presenteerde aan de Heilige Vader de realiteit van de neocatechumenale gemeenschappen in de parochie.

De Heilige Vader heeft als volgt gereageerd:

«De doop zoals vandaag wordt aangeboden kinderen is een ervaring die meer dan wat dan ook tot het gezin behoort, maar om deze ervaring te beleven vereist een terugkeer. Deze ronde is de die de neocatechumenale gemeenschappen promoten. Ze zeggen tegen sommigen: ‘jij je bent een christen, je moet terugkeren naar je doopsel, je moet je er weer op voorbereiden deze doop die u ontving. Je moet catechumeen worden en hebben, met deze catechumenaat, een ervaring van de doop die de eerste christenen, die St. Paul had. ‘ De woorden zijn geweldig van Sint-Paulus over de doop. De christelijke ervaring is vooral ervaring van de doop en het leidt ons naar alle sacramenten, vooral voor de eucharistie.

De eucharistie is het meest leefde in de praktijk in het parochie christelijk leven, het is een ervaring die ook wordt beleefd door kinderen die zich voorbereiden op de Eerste Gemeenschap. Er is een voorbereiding, een verdieping en er wordt onder beleefd de soort brood en wijn, dat wil zeggen, in de Eucharistie, wat Christus heeft ons erin gelaten: evenzo als geschenk, als voedsel. Zeker, de christelijke ervaring is een eucharistische ervaring en als Ze begint met de ervaringen van de doop, de laatste leidt ons naar de eucharistische ervaring.

… Ervaring is noodzakelijk. Wij kunnen
ontvang de sacramenten door ze niet te leven, niet de diepte in te gaan
van het mysterie dat wordt gevierd. Deze ervaring is nodig, dit
experimenteel aspect van het christelijk leven en ik ben voor iedereen gelukkig
deze bewegingen die de christelijke ervaring laten groeien en overvloedig maken en
de verschillende aspecten ervan in een gedoopte persoon, leidend tot de
diepte van het christelijk leven.
Zo opent de mens zich voor God, begrijpt hij de verhoudingen en
disproporties, begrijp wat radicale bekering betekent,
begrijp wat zonde is, wat het betekent om gerechtvaardigd te worden
genade, wat de afgrond van genade, liefde betekent,
Trinidad, van de gave van God. Door al deze ervaringen gebaseerd
in de sacramenten is er de ervaring van gebed. Ook de
Gebed kan ritueel zijn, zonder diepe ervaring,
oppervlakkig, dat aan de oppervlakte van onze gedachten blijft, van
onze inzet, onze persoonlijkheid. Maar binnenkomen, met de
gebed, in diepe gemeenschap met God, wordt hetzelfde gebed
overvloedig, buitengewoon, ongebruikelijk. Onze
gebeden, leef ze, het is noodzakelijk om een ​​ervaring te hebben om niet te elimineren
wat gebed is, wat het wil zijn, wat God ons aanbiedt door middel van
Van hetzelfde.

Ik dank God dat deze ervaringen plaatsvinden in uw parochie, die voortbrengen wat essentieel is voor het leven van de parochie, omdat het niet alleen een administratieve structuur is, maar ook deelname aan het goddelijke leven, deelname, door Christus en van de Geest, in het trinitarische leven »

(*) Zie "L'Osservatore Romano", 15-16 juni 1990.