Verhandeling tot de neocatechumenale weg bij statuten 21/09/2002

St. Johannes Paulus II

Castel Gandolfo, 21 september 2002 *

DE STATUTEN: EEN DUIDELIJKE EN VEILIGE LEVENSREGEL
VOOR HET NEOCATECUMENALE PAD

De statuten moeten worden opgesteld voor
de Neocatechumenale Weg een “duidelijke en zekere levensregel”. Het is wat
de paus  heeft aanbevolen aan de catechisten en priesters van de
Neocatechumenale gemeenschappen,  tijdens de hoorzitting ontvangen op de ochtend van
Zaterdag 21 september op de binnenplaats van het Pauselijk Paleis van Castel
Gandolfo.

Groeten van Kiko Argüello aan de Heilige Vader:
«Liefste Vader, we hebben geen woorden om de vreugde en troost uit te drukken die deze zo begeerde ontmoeting in ons teweegbrengt. Wij zijn hier aanwezige teams van rondreizende catechisten uit alle naties, samen met de parochiepriesters, priesters, leiders en catechisten van de gemeenschappen van Spanje, Italië en Parijs, de oudste, uit wiens ijver alle evangelisatie voortkwam. We zijn blij u persoonlijk te kunnen bedanken voor de goedkeuring van de statuten door de Pauselijke Raad voor de Leken, vooral omdat ze hebben erkend wat we zijn: een katholieke vormingstraject, een catechumenaat na de doop die in kleine gemeenschappen leefde, helpt ons om de immense rijkdom van de ontvangen doop te herontdekken en te leven. Sommige canonisten hebben in verschillende commentaren erop gewezen in hoeverre deze goedkeuring van het allergrootste belang is voor de hele kerk, aangezien het de eerste keer is dat een catechumenaat na de doop wordt erkend en goedgekeurd.
Hoeveel troost heeft zijn woord ons altijd gebracht! Al in 1952 had u de noodzaak onderstreept om het catechumenaat opnieuw in te voeren en tijdens het concilie heeft u op fundamentele wijze bijgedragen aan de herontdekking en het herstel van de christelijke inwijding en het catechumenaat. Precies hier, in Castel Gandolfo, toen hij ons 23 jaar geleden voor het eerst ontving, sprak hij de overtuiging uit dat, gegeven het moderne atheïsme, de gedoopten behoefte hebben aan een catechumenaat dat hun geloof versterkt.

Liefste Vader, geconfronteerd met de urgentie van een nieuwe evangelisatie en de huidige situatie van de kerk die zo complex is, vragen we u nederig om een ​​woord van bevestiging en steun voor het Statuut, een uitnodiging aan de bisschoppen en de bisschoppenconferenties om dit zonder angst te aanvaarden. geschenk om te helpen bij de evangelisatie in hun respectievelijke bisdommen. Een steun die de catechetisch-liturgische praktijk kan beschermen die de Weg gedurende meer dan dertig jaar over de hele wereld heeft ontwikkeld en die zoveel vruchten heeft voortgebracht die door u en door talrijke bisschoppen worden erkend, waarvan de synthese wordt beschreven in het Statuut. Wij denken dat een van de grootste geschenken die de Heilige Maagd Maria vandaag aan de Kerk geeft door middel van de Neocatechumenale Weg, de mogelijkheid is om christenen in parochies en degenen die God zoeken de mogelijkheid te bieden het geloof te beleven in kleine gemeenschappen zoals de vroege christenen. De uitroep Kijk hoeveel ze van elkaar houden! Moet weer gehoord worden in het midden van de wereld. We danken je voor het vertrouwen dat je Carmen, Vader Mario en mij hebt gegeven om dit Pad te leiden. We danken de Heilige Maagd Maria, vooral voor het concilie zonder welke we niets hadden kunnen doen, voor uw voorganger paus Paulus VI en voor u, die ons zo veel heeft geholpen en gesteund. Dank je wel, gezegende vader ».

Toespraak van de Heilige Vader:
“1. Ik ben blij u te mogen ontvangen, beste catechisten en priesters van de 
Neocatechumenal Weg, die hier vandaag zijn gekomen om de paus te ontmoeten.
Ik begroet en heet ieder van u van harte welkom en, via u, groet ik
de hele Neocatechumenale Weg, een kerkelijke realiteit die al is verspreid in
veel landen en gewaardeerd door veel herders. Ik waardeer de
hartelijke woorden aan mij gericht door de heer Kiko Argüello, initiatiefnemer
del Camino samen met Miss Carmen Hernández. Met hun
woorden, naast het uiten van uw trouwe trouw aan de Stoel van Petrus,
hij is getuige geweest van uw liefde voor de kerk.

2. Hoe de Heer niet te danken voor de vruchten die door de Neocatechumenale Weg zijn voortgebracht in zijn meer dan dertigjarige bestaan! In een geseculariseerde samenleving als de onze, waar religieuze onverschilligheid heerst en veel mensen leven alsof God niet bestaat, zijn er velen die de sacramenten van de christelijke inwijding moeten herontdekken, vooral de doop. De Camino is zonder twijfel een van de voorzienige antwoorden op deze dringende behoefte. We denken na over uw gemeenschappen: hoeveel herontdekkingen van de schoonheid en grootsheid van de dooproep hebben we ontvangen! Hoeveel vrijgevigheid en ijver bij het verkondigen van het evangelie van Jezus Christus, vooral tot aan de meest afgelegen mensen! Hoeveel roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven ontstonden dankzij deze route van christelijke vorming!

3. Ik blijf in mijn herinnering onze laatste bijeenkomst, gehouden in januari 1997, onmiddellijk na uw bijeenkomst bij de berg Sinaï om de dertig jaar van het leven van de Neocatechumenale Weg te herdenken. Destijds zei ik u dat het opstellen van de statuten van de weg ‘een zeer belangrijke stap is, die de weg opent naar de formele wettelijke erkenning ervan door de kerk, waardoor u een verdere garantie krijgt van de authenticiteit van uw charisma’ (toespraak tot een groep leden van de Neocatechumenal Way, 24 januari 1997, nr. 4: L’Osservatore Romano, editie in het Spaans, 7 februari 1997, p. 8). Onze huidige bijeenkomst drukt de vreugde uit over de recente goedkeuring van de Statuten van de Neocatechumenale Weg door de Heilige Stoel. Ik ben blij dat deze route, die meer dan vijf jaar geleden begon, tot stand is gekomen door intensief overleg, reflectie en dialoog. Mijn gedachten gaan nu uit naar de persoon van kardinaal James Francis Stafford, aan wie ik mijn dank wil betuigen voor de toewijding en bezorgdheid waarmee de Pauselijke Raad voor de Leken het internationale team dat verantwoordelijk is voor de Weg in dit proces heeft begeleid.

4. Ik wil het belang onderstrepen van de onlangs goedgekeurde statuten voor het huidige en toekomstige leven van de neocatechumenale weg. In feite bevestigt deze norm allereerst nogmaals de kerkelijke aard van de neocatechumenale weg, die, zoals ik een paar jaar geleden zei, ‘een route van katholieke vorming vormt, geldig voor de samenleving en voor de moderne tijd’ (brief aan bisschop Paul J. Cordes, afgevaardigde “ad personam” voor het apostolaat van de neocatechumenale gemeenschappen, vice-voorzitter van de Pauselijke Raad voor de Leken: AAS 82 [1990] 1515). Bovendien beschrijven de statuten van de neocatechumenale weg de essentiële aspecten van deze reisroute die gericht is op de gelovigen die in hun parochiegemeenschappen hun geloof nieuw leven willen inblazen, evenals op degenen die al volwassen zijn en zich voorbereiden om het sacrament van de doop te ontvangen. Maar de statuten leggen bovenal de fundamentele taken vast van de verschillende mensen die specifieke verantwoordelijkheden hebben bij het uitvoeren van het formatieve traject binnen de neocatechumenale gemeenschappen, dat wil zeggen: priesters, catechisten, families op missie en verantwoordelijke teams op alle niveaus. Op deze manier moeten de statuten voor de Neocatechumenale Weg een “duidelijke en veilige levensregel” vormen (Brief aan kardinaal James Francis Stafford, 5 april 2001, nr. 2: L’Osservatore Romano, uitgave in de Spaanse taal, 27 april 2001, p. 2), een fundamenteel referentiepunt zodat dit vormingsproces, dat erop gericht is de gelovigen tot een volwassen geloof te leiden, wordt uitgevoerd op een manier die in overeenstemming is met de leer en de discipline van de Kerk.

5. De goedkeuring van de statuten opent een nieuwe fase in het leven van de Weg. De Kerk verwacht nu van u een nog sterkere en genereuzere inzet bij de nieuwe evangelisatie en bij het dienen van de plaatselijke kerken en parochies. Daarom hebben jullie, priesters en catechisten van de Weg, de verantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat de statuten in al hun aspecten getrouw worden nageleefd, zodat ze een echt zuurdeeg zijn voor een nieuwe missionaire impuls. De statuten vormen ook een belangrijke hulp voor alle pastoors van de kerk, vooral voor de diocesane bisschoppen, aan wie de Heer de pastorale zorg heeft toevertrouwd en in het bijzonder de christelijke initiatie van mensen in het bisdom. “In zijn vaderlijke en waakzame begeleiding van de neocatechumenale gemeenschappen” (Decreet van de Pauselijke Raad voor de Leken, 29 juni 2002: L’Osservatore Romano, editie in het Spaans, 12 juli 2002, p. 5), zullen de gewone Diocesanen in de statuten de basisprincipes van de actie van de neocatechumenale weg kunnen vinden met trouw aan hun oorspronkelijke project. Ik wil een speciaal woord tot u richten, priesters die zich inzetten voor de dienst van de neocatechumenale gemeenschappen. Vergeet nooit dat u als dienaren van Christus een onvervangbare rol hebt van heiliging, onderwijs en pastorale begeleiding met betrekking tot degenen die de reisroute van de Weg afleggen. Dien met liefde en vrijgevigheid de gemeenschappen die u zijn toevertrouwd.

6. Beste broeders en zusters, met de goedkeuring van de statuten van de neocatechumenale weg, is de essentiële kerkelijke configuratie ervan gelukkig gedefinieerd. Samen danken we de Heer. Het is nu de verantwoordelijkheid van de bevoegde dicasteriën van de Heilige Stoel om de catechetische Directory en alle catechetische en liturgische praktijken van de Weg zelf te onderzoeken. Ik ben er zeker van dat de leden met ruime beschikbaarheid de aanwijzingen zullen volgen die deze geautoriseerde bronnen hun geven. Ik volg uw werk in de Kerk met levendige aandacht, en in mijn gebeden vertrouw ik u allen toe aan de Heilige Maagd Maria, Ster van de Nieuwe Evangelisatie, en ik deel u van harte de apostolische zegen ».

(*) Zie “L’Osservatore Romano”, 22 september 2002.