Audiëntie bij de bisschoppen van het Midden-Oosten 20-4-1996

St. Johannes Paulus II

Vaticaanstad – Sala Clementina, 20 april 1996

Johannes Paulus II heeft dit ontvangen morgen in het Vaticaan zo’n veertig bisschoppen uit het Midden-Oosten, uit zes kerken met verschillende riten. De prelaten hebben elkaar in deze dagen ontmoet in Sabaudia, in de provincie Latina, om deel te nemen aan een retraite die wordt gepromoot door de initiatiefnemers van de Neocatechumenal Way, Kiko Argüello, Carmen Hernández en Vader Mario Pezzi. De paus heeft aangedrongen op de eenheid van het christelijk volk “rond de pastoors van de bisdommen en in broederlijke dialoog tussen allen gelovigen ”, met“ een steeds grotere solidariteit zelfs in wat materiaal”. In de wereld van vandaag waar “veel mensen en veel volkeren lijden onder economische tegenspoed en lijden onder armoede en ondervoeding, Zo kan de kerk bijdragen aan een betere verdeling van rijkdom natuurlijke en consumptiegoederen ”.

De aanwezigen bij de audiëntie bij de paus waren: Zijne Zaligheid Stefanos II, patriarch van de Kopten van Alexandrië in Egypte, 36 bisschoppen uit de regio, talrijke priesters die elf landen uit het Midden-Oosten vertegenwoordigden en de initiatiefnemers van de Neocatechumenale Weg. Aan het einde van de audiëntie, bij de microfoon van Roberto Piermarini, legde patriarch Stefanos II de bijdrage uit die deze kerkelijke ervaring kan leveren in de oosterse kerken: «Het moet gezegd worden dat deze ervaring ons sterkt in het geloof van ons doopsel en, met deze neocatechumenale weg, met dit gemeenschapsleven proberen we echt te kunnen leven, niet alleen als individu maar ook als gemeenschap. En om deze reden kunnen we, ook onder het “Latijnse”, westerse liturgische aspect, onze liturgieën, onze oosterse riten bewaren en deze geest van onderzoek, bekering en vastberadenheid van ons katholiek geloof behouden ». Maar hoe kan deze kerkelijke ervaring, geboren in Spanje in het begin van de jaren zestig en die al dertienduizend gemeenschappen telt in bijna 100 landen op vijf continenten, een impuls geven aan de nieuwe evangelisatie in het Midden-Oosten aan de poorten van het derde millennium? Kiko Argüello, initiatiefnemer van de Neocatechumenal Way, reageerde als volgt:

«Het kan leiden tot een pad van wedergeboorte, van herontdekking van de doop, ter versterking van de Christenen uit die gebieden die heel groot zijn moeilijkheden, hetzij met betrekking tot secularisatie, of door immigratie … We hebben al gezien dat dit in veel parochies zo is geweest Het was belangrijk om hun doopsel te ‘water geven’, zodat het geloof begon te groeien en hebben geconsolideerde relaties met de gemeenschap en getuigen in de baan. Veel parochies zijn begonnen te bloeien en pastoors zijn dat ook heel gelukkig. Ik denk dat de vitaliteit van de Raad zich heeft willen voorbereiden de Kerk aan de uitdagingen van het derde millennium door haar charisma’s te geven, de sterke adem van de Geest om Christus, overwinnaar van de dood, voor iedereen en om echt te kunnen reageren op de uitdagingen van derde millennium die in feite de nieuwe antropologie van een wereld zijn geseculariseerd en atheïst die Openbaring ontkent. Een wereld die niet herkent goddelijk vaderschap. Christus is gekomen om ons de Vader en ons te laten zien wij zijn kinderen van God: duidt dus op een indrukwekkende antropologie red de familie. Geconfronteerd met een cultuur die aan het corroderen is principes van het gezin, de weg door kleine gemeenschappen red de familie. En van deze gezinnen die zich openstellen voor het leven, die zijn opnieuw tot stand gebracht, worden duizenden roepingen geboren om de Kerk”.

Tijdens de bijeenkomst, gehouden in de Sala Clementina, hield de Heilige Vader de volgende toespraak: “1. Met vreugde heet ik u welkom in het huis van de opvolger van Peter, ter gelegenheid van de bijzondere bijeenkomst waaraan u deelneemt. Ik heet ieder van u welkom, pastoors en gelovigen van de Katholieke Kerken van het Midden-Oosten: De vrede van de verrezen Heer zij met u en met uw kerkelijke gemeenschappen! Op dit moment zorgt de heilige liturgie, na Pasen en de opstanding van de Heer, ervoor dat we de Handelingen van de Apostelen herlezen die de geboorte en de eerste ontwikkeling van de Kerk voorstellen, te beginnen bij de eerste gemeenschap, die in gebed met Maria bijeenkwam. (Handelingen 1,13-14). Door het werk van de Heilige Geest “voegde de Heer elke dag degenen toe aan de gemeenschap die gered moesten worden” (Handelingen 2:47). Het boek Handelingen illustreert de weg van de discipelen en dringt aan op hun toewijding ‘aan het onderwijs van de apostelen, aan broederlijke gemeenschap, aan het breken van brood en aan gebeden’ ‘(Handelingen 2:42) en voegt eraan toe dat ze de sympathie van allen genoten de mensen (vgl. Handelingen 2.47; 4.33). Ook vandaag is de Kerk geroepen om dit ideaal van de eerste christenen na te leven om samen een authentieke gemeenschap van broeders te vormen, in navolging van Christus. Het is belangrijk dat de eenheid van het christelijke volk straalt; eenheid die plaatsvindt rond de pastoors van de bisdommen in een broederlijke dialoog tussen alle gelovigen. De eenheid van geloof in de verdeling van wederzijdse gaven verrijkt de Kerk geestelijk en drijft haar tot een bredere solidariteit, zelfs in materieel opzicht. In de wereld van vandaag, waarin veel mensen en volkeren in economische moeilijkheden verkeren en lijden onder armoede en ondervoeding, kan de Kerk zo bijdragen tot een betere verdeling van natuurlijke rijkdom en consumptiegoederen. Het getuigenis van het geloof komt voort uit dagelijkse uitingen van liefde die het delen en de solidariteit zijn tussen de mensen, vooral “met de armen die de favorieten van God zijn… onze gemeenschappelijke Vader. En we zijn allemaal broers van één familie ”(Gregorio de Nisa, De liefde voor de armen).

2. Het getuigenis van eenheid en naastenliefde het is onmisbaar in de kerk voor de nieuwe evangelisatie. Versus de uitdagingen van secularisatie, tot de sluiting van het leven door niet een paar sectoren van de publieke opinie, het is zeer dringend dat de Christenen geven een geloofwaardig getuigenis van hun geloof en belichamen de Evangelie in zijn bestaan. Volwassen en gevormde gelovigen kunnen dat dus bied degenen die op zoek zijn naar de waarheid, adequate antwoorden op uw vragen. Dit houdt in dat elke kerkelijke gemeenschap dat is open voor verwelkoming en dialoog, met respect voor diversiteit cultureel en verkondigend aan allen het enige evangelie van redding. Moge, geliefde broeders en zusters, een steeds diepere gehechtheid aan De verrezen Christus helpt u te weten hoe u de tekenen des tijds en verenigd te wandelen volgens die synodale geest die de structuur van uw kerkelijke gemeenschappen. De missie van de Christenen in het Midden-Oosten zijn groot, maar tegelijkertijd complex en delicaat. Het is daarom noodzakelijk om wederzijds respect en koestering te cultiveren constante aandacht, vooral met betrekking tot het oecumenische veld en dialoog met de grote monotheïstische religies.

3. Ik denk trouwens graag aan de recente reis naar Tunis, waar ik ook ben bezocht de katholieke gemeenschap die in dat land woont, bevestigend aan de kinderen van de kerk in hun trouw aan het evangelie. Ik heb je aangespoord ook om spirituele en morele waarden te verdedigen en te bevorderen en sociaal-cultureel door dialoog en samenwerking met degenen die andere religies volgen, om broederlijk leven te ontwikkelen en solidariteit tussen de inwoners van dezelfde natie en onder allen volkeren (vgl. Nostra aetate, 2). Dit kan relaties versterken bestaande vriendschap en wederzijds respect. In deze geest jij Ik moedig je aan om je missie voort te zetten en ervoor te zorgen dat je het een samenleving opbouwen die openstaat voor begrip en solidariteit tussen al zijn componenten. Terwijl ik een beroep doe op uw gemeenschappen op de moederlijke bescherming van Allerheiligste Maria en van de patroonheiligen, met grote genegenheid schenk ik u de Apostolische zegen voor u en voor allen die u helpen bij uw kerkelijke dienst ».