Bezoek aan de parochie van San Eligio 26-4-1987

St. Johannes Paulus II

Rome, 26 april 1987

In de parochie van San Eligio werd een belangrijk christelijk getuigenis aangeboden door de leken van de neocatechumenale gemeenschappen. Het is bovenal een open gemeenschap, niet op zichzelf gesloten, goed geïntegreerd in het leven van de parochie. Deze aanwezigheid heeft overal en vooral in gezinnen een zeer belangrijke boodschap van vrijheid, een boodschap van liefde gebracht, dankzij de manier van zijn van de leden van de gemeenschap: direct, eenvoudig, nederig. Johannes Paulus II ontmoette de leden van de neocatechumenale gemeenschappen in een andere kamer in de parochie. Bij zijn binnenkomst werd hij verwelkomd door de mooie en ontroerende woorden van het aan Maria opgedragen lied: “Maria, gezegende Maria, je hebt het woord van de Heer geloofd.” Een onderdeel van de groep traceerde de geschiedenis van de neocatechumenale gemeenschap in de parochie van San Eligio. Hij vertelde over de aanvankelijke moeilijkheden, sprak over de sterke momenten die in de parochie worden beleefd en vertelde hoe de gemeenschap openstaat voor de omringende realiteit. ‘Uit uw bezoek’, zei hij tegen de paus, ‘zullen we kracht en aanmoediging putten om met hernieuwde inspanning onze geloofsreis voort te zetten.’

In antwoord op deze begroeting zei de Paus:

«Allereerst zou ik het recht hebben u te begroeten namens zoveel neocatechumenale gemeenschappen zoals ik al heb gezien, ik heb ze tenminste met mijn ogen gezien, in Latijns-Amerika, op verschillende plaatsen van mijn reizen, van mijn reisroute . Te beginnen met Montevideo, en dan door dat hele lange land, zoals Chili en dat andere land zoals Argentinië. Ik heb de inscriptie “Neocatechumenale Gemeenschappen” zo vaak gezien, natuurlijk in het Spaans. Allen begroetten de paus, heetten de paus welkom, verwelkomden hem met dezelfde geest waarmee het neocatechumenaat hem in de verschillende parochies verwelkomde. Dezelfde liedjes, in ieder geval met dezelfde melodieën als je het hier zingt, met dezelfde thema’s. Ik denk dat ik van deze bijeenkomst gebruik moet maken om u dit te vertellen, omdat uw beweging erg dynamisch is en zich in verschillende delen van de wereld bevindt. Hij voelt zijn roeping, de roeping van de Heer om aanwezig te zijn in de kerk, waar de kerk al is opgericht en waar de kerk leeft, haar christelijke dooppad, waar de kerk soms erg zwak is, wordt verminderd, in landen met een niet-katholieke meerderheid , zoals bijvoorbeeld de Scandinavische landen.

Dit is wat ik eerst wil zeggen. Onderstreep dan het kenmerkende van deze bijeenkomst die vandaag plaatsvindt op de tweede zondag van Pasen, dat wil zeggen aan het einde van het octaaf van Pasen. Voor ons christenen, voor katholieken, misschien nog belangrijker voor de orthodoxen, is het de grootste plechtigheid, “plechtigheid plechtig”. Het is niet alleen een plechtigheid, het is het grootste mysterie. Mysterie waarmee ons spirituele pad begint en waarmee het eindigt, waarop ons spirituele pad is gericht. Op een bijzondere manier bent u als neocatechumenen speciaal georiënteerd op dit paasmysterie, door de sacramentele realiteit van het doopsel. Daarom leven we samen bij de Paasdoop. Het is voldoende om de liturgie van de Paaswake te zien, de hele liturgie zoals die door de eeuwen heen werd gevierd, vooral in de eerste christelijke generaties en zoals die vandaag wordt gevierd in de Sint Pieter. Deze twee dimensies verenigen ons: de paasdimensie en de doopdimensie. Want wat overeenkomt met de paaswerkelijkheid is ons hele leven, en bovenal zal ik niet vooral zeggen, maar allereerst de doop. Het is uw roeping om de doop dieper te beleven, om het doopmysterie te verdiepen dat het uitgangspunt is, het fundament van het christelijk leven, van ons christelijk zijn. Ik moedig je aan om door te gaan op je pad, dat een catechumenaal pad is, dat tegelijkertijd intens is in het woord van God. Ze gaan samen: Sacrament, Doop en Woord van God.

We kunnen zeggen dat de Neocatechumenale Weg deze grote uitdaging van het Woord van God heeft ontvangen. Dit Woord overdenken, verdiepen, lezen, lezen in de diepe betekenis van het woord “lezen”, lezen betekent verdieping, naar de diepten van betekenissen gaan, naar de essentie van de dingen die worden betekend. Uw neocatechumenale roeping is verenigd en verbonden met het Woord van God. Leef het Woord van God en zorg dat anderen het Woord van God leven. Op deze manier bent u vaak catechumenaat en catechist, en dat is eerlijk. Men kan zeggen dat een goede vorming om catechist te zijn is om Neocatechumenaal te zijn, om deze Neocatechumenale Weg te leven. Omdat de waarheden van het geloof niet alleen in intellectuele zin, met speculatieve noties, kunnen worden geïnterpreteerd. Nou ja, ook met hen, maar bovenal moeten ze geleefd worden met de genade van God, met de hulp van de Heilige Geest. Ik denk dat dit voldoende is om niet in te gaan op de specifieke vragen die eigen zijn aan uw neocatechumenale bijeenkomsten. Ik wens u een goed Pasen, “Cristós Anésti”, zoals het in het Grieks wordt gezegd, of “Cristós Vascrés”, zoals het in het Russisch wordt gezegd. Dit drukt het centrum, de kern van ons christendom uit.

Ik wou dat je er altijd dichtbij bent deze kern van het christendom en dat je dichter bij anderen, bij de ver weg. Breng ze dichter bij deze kern van het christendom.

Moge de Heer u en uw gezin zegenen: gezinnen, echtgenoten, jongeren, kinderen, iedereen.