Brief van paus Johannes Paulus II aan bisschop Paul Josef Cordes, 8-30-1990

St. Johannes Paulus II

BRIEF “OGNI QUALVOLTA” VAN ZIJN HEILIGHEID JOHANNES PAULUS II

Aan de gerespecteerde broer Monseigneur PAUL JOSEF CORDES Verantwoordelijk “ad personam” van het apostolaat van de neocatechumenale gemeenschappen

Telkens wanneer de Geest ontkiemt in de kerkelijke impulsen van een grotere trouw aan het Evangelie, bloeien nieuwe charisma’s op die zich manifesteren zo’n realiteit en nieuwe instellingen die deze in de praktijk brengen. Zo gebeurde het na het concilie van Trento en na het Vaticaans concilie II.

Onder de realiteiten die in onze tijd door de Geest worden aangewakkerd De neocatechumenale gemeenschappen, opgericht door de heer K. Argüello en door mevrouw C. Hernández (Madrid, Spanje), wiens werkzaamheid voor de vernieuwing van het christelijk leven werd  verwelkomd door mijn voorganger Paulus VI als vrucht van het concilie: «Hoeveel vreugde en hoeveel hoop hebben we je geeft met je aanwezigheid en met je activiteit … Leef en promoot Dit ontwaken is wat je een vorm van na de de doop die in de huidige christelijke gemeenschappen kan vernieuwen, die effecten van volwassenheid en verdieping daarvan in de kerk primitief werden uitgevoerd dankzij de periode van voorbereiding op de doop » (Paul VI to the Neocatechumenal Communities, General Audience, 8 Mei 1974, in Notitiae 96 [1974] 230). Ik ook, in de talrijke ontmoetingen die ik heb gehad als bisschop van Rome, in de Romeinse parochies, met de neocatechumenale gemeenschappen en hun pastors, en tijdens mijn apostolische reizen naar vele naties, ben ik geweest wees getuige van de overvloedige vruchten van persoonlijke bekering en een vruchtbare impuls missionaris.

Dergelijke gemeenschappen maken in de parochies het teken van de Missionary kerk en “streven ernaar de weg te openen naar evangelisatie van degenen die het christelijke leven bijna hebben verlaten, hen een reisroute van het catechumenale type aan te bieden, die alles omvat die fasen die catechumenen in de vroege kerk doormaakten voordat u het sacrament van de doop ontvangt; brengt ze terug naar de Kerk en Christus “(vgl. Catecumenato postbattesimale in Notitiae 96 [1974] 229). Het is de verkondiging van het evangelie, het getuigenis in kleine gemeenschappen en de eucharistieviering in groepen (cf Notificazione sulle celebrazioni nei gruppi del” Camino neocatecumenale “in L ‘Obsservatore Romano, 24 december 1988), waardoor haar leden zich ten dienste kunnen stellen van de vernieuwing van de Kerk.

Veel broeders in het episcopaat hebben de vruchten hiervan erkend Ik wil mezelf beperken tot de herinnering aan de toenmalige aartsbisschop van Madrid, Monseigneur Casimiro Morcillo, in wiens bisdom en onder wiens regering ze zijn ontstaan in 1964, de neocatechumenale gemeenschappen die hij met zoveel liefde verwelkomde. Na meer dan twintig jaar leven in de gemeenschappen, verspreid over de vijf continenten,

– rekening houdend met de nieuwe vitaliteit die de parochies motiveert Bezielt, de missionaire impuls en de vruchten van bekering die daaruit voortkomen getuigenis van de rondreizende en, recentelijk, van het werk van de gezinnen die evangeliseren in ontchristelijke gebieden van Europa en de gehele wereld.

– nadenken over roepingen tot het religieuze leven en tot het priesterschap van deze Weg en het ontstaan van diocesane scholen van vorming tot de presbyteraat voor de nieuwe evangelisatie, zoals de Redemptoris Mater van Rome;

– gezien de documentatie die u heeft gepresenteerd:

door het verzoek te accepteren dat aan mij is gericht, herken ik de Weg Neocatechumenaal als een route van katholieke vorming, geldig voor de samenleving en voor de tijd van vandaag.

Ik wens daarom ten zeerste dat de broeders in het episcopaat waarderen en helpen – samen met hun priesters – dit werk voor het nieuwe evangelisatie, uit te voeren volgens de regels voorgesteld door de initiatiefnemers, in een geest van dienstbaarheid gewoon aan de plaats en in gemeenschap met hen, en in de context van de eenheid van de specifieke Kerk met de universele kerk.

Als belofte van dit levendige verlangen, schenk ik u en allen die tot de neocatechumenale gemeenschappen behoren, mijn apostolische zegen.

Uit het Vaticaan, op 30 augustus 1990, XII van het pontificaat.

JOHANNES PAULUS II