Audiencja z rozesłaniem rodzin i „Missio ad gentes” 6-III-2015 r.

FRANCISZEK

Watykan – Aula Pawła VI, 6 marca 2015 r.

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry wszystkim! I dziękuję, bardzo dziękuję, pozdrawiam was wszystkich serdecznie i przede wszystkim chcę wam powiedzieć: bardzo dziękuję za wasze przybycie na to spotkanie z Papieżem. Zadaniem Papieża, zadaniem Piotra jest umacniać braci w wierze. Także wy zechcieliście tym gestem poprosić Następcę Piotra, aby potwierdził wasze powołanie, aby podtrzymał waszą misję, aby pobłogosławił wasz charyzmat. I ja dzisiaj potwierdzam wasze powołanie, podtrzymuję waszą misję i błogosławię wasz charyzmat.

Ja chcę to robić. Czynię to nie dlatego, że on [wskazuje na Kiko] mi zapłacił, nie! Czynię to, bo tego chcę. Pójdziecie w imię Chrystusa na cały świat, by nieść Jego Ewangelię: niech Chrystus was poprzedza, niech Chrystus wam towarzyszy, niech Chrystus doprowadzi do zrealizowania tego zbawienia, którego jesteście zwiastunami!

Wraz z wami pozdrawiam wszystkich Kardynałów i Biskupów, którzy dzisiaj wam towarzyszą i którzy w swoich diecezjach wspierają waszą misję. W sposób szczególny pozdrawiam inicjatorów Drogi Neokatechumenalnej, Kiko Argüello i Carmen Hernández, wraz z Ojcem Mario Pezzi: także im pragnę wyrazić moje uznanie i poparcie dla wszystkiego, co poprzez Drogę czynią dla dobra Kościoła. Ja zawsze mówię, że Droga Neokatechumenalna czyni wiele dobra w Kościele.

Nasze dzisiejsze spotkanie jest posłaniem misyjnym, w posłuszeństwie temu, o co prosił nas Chrystus a co usłyszeliśmy w Ewangelii. „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony” (Mk 16,15-16). I jestem szczególnie zadowolony z tego, że ta wasza misja realizuje się dzięki rodzinom chrześcijańskim, które zjednoczone we wspólnocie, mają misję dawania znaków wiary, które pociągną innych do piękna Ewangelii, zgodnie ze słowami Chrystusa: „Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem. Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami” (por. J 13,34), i „bądźcie jedno, by świat uwierzył” (por. J 17,21).

Te wspólnoty powołane przez Biskupów składają się z prezbitera i czterech lub pięciu rodzin wraz z dziećmi, również dorosłymi, i stanowią „missio ad gentes”, z misją ewangelizacji niechrześcijan. Niechrześcijan, którzy nigdy nie słyszeli o Jezusie Chrystusie, i tylu niechrześcijan, którzy zapomnieli, kim był Jezus Chrystus, kim jest Jezus Chrystus: niechrześcijan ochrzczonych, którzy poprzez sekularyzację, światowość i wiele innych spraw zapomnieli o wierze. Obudźcie tę wiarę!

A zatem, zanim słowem, najpierw świadectwem waszego życia ukazujecie serce objawienia Chrystusowego: że Bóg kocha człowieka aż do wydania się za niego na śmierć i że przez Ojca został On przywrócony do życia, aby dać nam łaskę oddawania naszego życia dla innych. Tej wielkiej nowiny koniecznie potrzebuje współczesny świat. Ileż samotności, ileż cierpienia, ileż oddalenia się od Boga na wielu peryferiach Europy, Ameryki i tylu miastach Azji! Jakże bardzo potrzebuje usłyszeć współczesny człowiek na każdej szerokości geograficznej, że Bóg go kocha i że miłość jest możliwa! Te wspólnoty chrześcijańskie, dzięki wam, rodzinom misyjnym, mają to podstawowe zadanie, aby uczynić widzialną tę nowinę. A jaka jest ta nowina? „Chrystus zmartwychwstał, Chrystus żyje! Chrystus jest żywy pośród nas!”

Otrzymaliście siłę, by pozostawić wszystko i wyruszyć do ziem dalekich, dzięki drodze inicjacji chrześcijańskiej, przeżywanej w małych wspólnotach, w których odkryliście ogromne bogactwa waszego Chrztu. To jest Droga Neokatechumenalna, prawdziwy dar Opatrzności dla Kościoła naszych czasów, jak potwierdzili to już moi Poprzednicy; przede wszystkim Święty Jan Paweł II, kiedy powiedział do was: „Uznaję Drogę Neokatechumenalną jako itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych” (List Ogniqualvolta, 30 sierpnia 1990: AAS 82 [1990], 1515). Droga opiera się na tych trzech wymiarach Kościoła, którymi są Słowo, Liturgia i Wspólnota. Dlatego posłuszne i nieustanne słuchanie Słowa Bożego, celebracja eucharystyczna w małych wspólnotach po pierwszych Nieszporach niedzieli, celebracja Jutrzni w niedzielę w rodzinie ze wszystkimi dziećmi i dzielenie się własną wiarą z innym braćmi są źródłem wielu darów, którymi obdarował was Pan, takimi jak liczne powołania do prezbiteratu i życia konsekrowanego. Widzieć to wszystko jest ogromną pociechą, ponieważ potwierdza to, że Duch Święty jest żywy i działa w swoim Kościele, również dzisiaj, i odpowiada na potrzeby współczesnego człowieka.

Przy różnych okazjach nalegałem na to, że Kościół musi przejść od duszpasterstwa zachowawczego do duszpasterstwa zdecydowanie misyjnego (por. Evangelii gaudium, 15). Ileż razy, w Kościele, mamy Jezusa w środku i nie pozwalamy Mu wyjść… Ileż razy! Jest to rzecz najważniejsza do zrobienia, jeśli nie chcemy, aby wody w Kościele się zastały.

Droga od lat realizuje te „missio ad gentes” pośród niechrześcijan dla „implantatio Ecclesiae”, dla nowej obecności Kościoła tam, gdzie go nie ma albo gdzie nie jest już w stanie dotrzeć do ludzi. „Ileż radości dajecie nam swoją obecnością i waszą działalnością” – powiedział do was Błogosławiony Papież Paweł VI podczas swej pierwszej audiencji z wami (8 maja 1974: Insegnamenti di Paolo VI, XII [1974], 407). Również i ja czynię moimi te słowa i chcę dodać wam odwagi, abyście szli naprzód; powierzam was opiece Najświętszej Maryi Panny, która natchnęła Drogę Neokatechumenalną. Ona wstawia się za wami u swego Boskiego Syna.

Najdrożsi, niech Bóg wam towarzyszy. Idźcie z moim Błogosławieństwem Apostolskim!