AUDIENCJA PAPIEŻA DLA ARCHIDIECEZJALNEGO SEMINARIUM „REDEMPTORIS MATER” W RZYMIE 18-3-2004
Św. Jan Paweł II
Watykan, 18 marca 2004 r.
Ojciec Święty Jan Paweł II przyjął na prywatnej audiencji, w Sali Klementyńskiej watykańskiego Pałacu Apostolskiego, członków wspólnoty diecezjalnego seminarium „Redemptoris Mater” w Rzymie. Na początku audiencji kardynał Camillo Ruini, wikariusz generalny Jego Świątobliwości dla diecezji rzymskiej, skierował do Jana Pawła II następujące słowa pozdrowienia:
«Ojcze Święty, Przełożeni i alumni Seminarium „Redemptoris Mater” w Rzymie wyrażają Tobie, za moim pośrednictwem, całą radość i wdzięczność ich serca za tę Audiencję, która naznacza etap wielkiej wagi w ciągu szesnastu lat życia tego Seminarium, po Eucharystii celebrowanej z nimi przez Waszą Świątobliwość 31 października 1993r. Ojcze Święty, to Seminarium diecezjalne i misyjne, w którym wszyscy Przełożeni i alumni uczestniczą w doświadczeniu Drogi Neokatechumenalnej, dało do dziś 196 wyświęconych kapłanów, z których 170 jest inkardynowanych w Diecezji Rzymskiej. 74 z nich wypełnia obecnie posługę pastoralną w parafiach naszej Diecezji lub w Wikariacie. Natomiast inni pracują jako „fidei donum” w różnych częściach świata. Ponadto jedenastu diakonów czeka na święcenia kapłańskie, które będą im udzielone przez Waszą Świątobliwość w niedzielę 2 maja, razem z innymi diakonami Diecezji Rzymskiej.
Doświadczenie, które mogłem uczynić w ciągu tych lat, czy to odwiedzając osobiście Seminarium, jak też w kontakcie z kapłanami, którzy zostali uformowani w nim, potwierdza mi, Ojcze Święty, że „Redemptoris Mater” stanowi wielki dar dla Diecezji Rzymskiej i dla Kościoła rozsianego po całym świecie. Ci seminarzyści i ci kapłani, rzeczywiście, kochają modlitwę i Słowo Boże, praktykują z wiernością dyscyplinę i życie wspólne, całkowicie przylgnęli do doktryny Kościoła i ożywieni są wielkim zapałem misyjnym. Mogę ponadto zaświadczyć z radością, Ojcze Święty, że mają oni wielką miłość do Osoby Waszej Świątobliwości i do Waszej Posługi Następcy Piotra. Ojcze Święty, ci seminarzyści i ich Przełożeni oczekują, aby przez Twoje Słowo i Twą ojcowską dobroć, zostali oświeceni w ich itinerarium formacyjnym i umocnieni w powołaniu do służenia Kościołowi, śladami Dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa. Jeszcze raz dziękuję, Ojcze Święty, zechciej nam pobłogosławić».
![](https://neocatechumenaleiter.org/wp-content/uploads/2020/03/Camino_Neocatecumenal_Juan_Pablo_II_exhortacion_seminaristas_redemptoris_mater_roma_2004.jpg)
Po pozdrowieniu przez kardynała wikariusza Camillo Ruiniego, Papież skierował do obecnych następujące przemówienie, które zamieszczamy poniżej: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15).
«1. Najdrożsi Przełożeni i alumni diecezjalnego Seminarium „Redemptoris Mater”, cieszę się, że mogę przyjąć was tymi słowami Jezusa Zmartwychwstałego, których słuchacie i rozważacie podczas Uroczystości świętych Cyryla i Metodego, w rocznicę kanonicznego erygowania waszego Seminarium. Pozdrawiam przede wszystkim Kardynała Wikariusza i dziękuję mu za słowa, jakie do mnie skierował. Pozdrawiam serdecznie waszego Rektora, Mons. Claudiano Strazzari, innych Przełożonych i formatorów oraz każdego z was, najdrożsi alumni.
2. Minęło już ponad szesnaście lat od powstania waszego Seminarium, które zaprezentowało doświadczenie nowe i bardzo znaczące, z punktu widzenia formacji prezbiterów dla nowej ewangelizacji. Od tamtego czasu powstały na świecie różne inne Seminaria „Redemptoris Mater”, które inspirują się waszym modelem i uczestniczą w waszych celach. Szczególnie obfite są owoce dobra, które w ciągu tych lat wasze Seminarium wydało. Dziękuję Panu za nie razem z wami. Za te same owoce pragnę także podziękować Drodze Neokatechumenalnej, w której zrodziły się i wzrastały wasze powołania. Dziękuję również księdzu Rektorowi i innym waszym Przełożonym za to, że pod troskliwym przewodem Kardynała Wikariusza, prowadzą z miłością i mądrością wasze przygotowanie do kapłaństwa. Wdzięczną mą myśl kieruję także do Inicjatorów Drogi, którym zawdzięcza się trafną intuicję, by zaproponować erygowanie waszego Seminarium i którzy wiele się poświęcają, aby sprzyjać rodzeniu się na Drodze powołań do kapłaństwa i do życia konsekrowanego. Pragnę również wspomnieć z wami dwóch Biskupów, Mons. Giulio Salimei i Mons. Maximino Romero, którzy – jeden jako rektor, drugi jako ojciec duchowny – swoim rozumnym oddaniem i przykładem życia wnieśli ogromny wkład w początkowy rozwój i dobre ukształtowanie się „Redemptoris Mater”. Miło mi także podkreślić – jak to już przypomniał Kardynał Wikariusz – że w tych szesnastu latach wyszła z waszego Seminarium wielka liczba gorliwych kapłanów, odpowiednio oddających się częściowo posłudze duszpasterskiej Diecezji Rzymskiej, a częściowo misjom na całym świecie, jako kapłani „fidei donum”.
3. Dla osiągnięcia tych pozytywnych rezultatów fundamentalną sprawą jest mieć zawsze jasno, w waszym itinerarium formacyjnym, naturę i cechy kapłaństwa służebnego, jak podaje Sobór Watykański II a następnie Posynodalna Adhortacja Apostolska Pastores dabo vobis. Kapłaństwo powszechne wiernych i kapłaństwo służebne są przyporządkowane jedno drugiemu i głęboko złączone, każde bowiem we właściwy sobie sposób uczestniczy w jedynym kapłaństwie Chrystusa. Różnią się natomiast istotą, a nie tylko stopniem (por. Lumen gentium, 10). Mocą sakramentu Kapłaństwa prezbiterzy są upodobnieni w szczególny sposób do Jezusa Chrystusa jako Głowy i Pasterza swojego ludu i w służbie temu ludowi mają – na podobieństwo Chrystusa – oddać i ofiarować swoje życie. Właśnie dlatego reprezentują sakramentalnie Jezusa Chrystusa głowę i Pasterza, są oni zatem powołani do przewodniczenia, w ścisłej komunii z Biskupem, wspólnocie im powierzonej, według każdego z trzech wymiarów – prorockiego, kapłańskiego i królewskiego – w których wyraża się jedyna misja Chrystusa i Kościoła (por. Pastores dabo vobis, 12-16).
![](https://neocatechumenaleiter.org/wp-content/uploads/2020/03/Camino_Neocatecumenal_Juan_Pablo_II_exhortacion_seminaristas_redemptoris_mater_roma_2004_2.jpg)
Najdrożsi seminarzyści, trzymając się tej solidnej doktryny w waszej formacji, a potem w codziennym wykonywaniu posługi prezbitera, będziecie mogli przeżywać radośnie łaskę kapłaństwa i zapewniać autentyczną i płodną posługę Diecezji Rzymskiej oraz Kościołom siostrzanym, do których zostaniecie posłani. Modlitwa, studium, życie wspólnotowe, dobrze zharmonizowane w planie formacyjnym i wprowadzone w praktykę z wiernością i hojnością w konkretnym istnieniu waszego Seminarium, są drogami poprzez które Pan rzeźbi w was, dzień po dniu, obraz Chrystusa Dobrego Pasterza.
4. Na tych fundamentach możecie także przygotowywać się do tego, aby kiedy będziecie kapłanami, przeżywać w sposób spokojny i korzystny, waszą przynależność podstawową i bez rezerw do prezbiterium diecezjalnego, która w Biskupie ma swój główny punkt odniesienia, a jednocześnie głęboką więź, która was łączy z doświadczeniem Drogi Neokatechumenalnej. Istotnie, jak jest napisane w art. 18 Statutu „Drogi”, w seminariach diecezjalnych i misyjnych „Redemptoris Mater”, „kandydaci do kapłaństwa znajdują poprzez udział w Drodze Neokatechumenalnej specyficzny i podstawowy element procesu formacyjnego, a równocześnie są przygotowywani do autentycznego wyboru kapłaństwa w służbie całemu Ludowi Bożemu w braterskiej komunii z prezbiterium”.
Należy także unikać fałszywej alternatywy pomiędzy posługą duszpasterską w Diecezji, do której należycie, a misją powszechną, aż do najdalszych krańców ziemi, która jest zakorzeniona w samym udziale sakramentalnym w kapłaństwie Chrystusa (por. Pastores dabo vobis 17, 18) i do której jesteście w sposób szczególny przygotowani poprzez doświadczenie Drogi Neokatechumenalnej. Wasze konkretne posłanie należy w rzeczywistości do Biskupa, który ma w sercu zarówno potrzeby własnej Diecezji jak i wymogi misji powszechnej. Powierzając się w postawie ufnego i serdecznego posłuszeństwa Jego decyzjom, znajdziecie pokój i pogodę wewnętrzną i będziecie mogli w każdym przypadku wyrazić wasz charyzmat misyjny, gdyż także tutaj w Rzymie duszpasterstwo jest i będzie musiało być coraz bardziej charakteryzowane priorytetem ewangelizacji.
5. Najdrożsi Przełożeni i alumni Seminarium „Redemptoris Mater” w Rzymie, patrzcie zawsze oczyma wiary na wasze życie, na wasze powołanie i na waszą misję. Na zakończenie tego spotkania pragnę ponownie wyrazić wam swoją miłość i zaufanie, które żywię do was oraz zapewnić o mojej nieustannej modlitwie za każdego z was, za całe Seminarium, za wspólnoty Drogi Neokatechumenalnej, a zwłaszcza za powołania do kapłaństwa, które w nich dojrzewają.
Z tymi uczuciami udzielam wam wszystkim oraz tym, którzy są wam drodzy, Apostolskiego Błogosławieństwa». (*) Zob. L’Osservatore Romano, 19 marca 2004 r., s. 5