Speciaal audientie op het congres “Boete en verzoening” 02-10-1983

St. Johannes Paulus II

Rome, Paul VI Hall, 10 februari 1983

Zestig bisschoppen en ongeveer tweeduizend priesters, veel van hen pastoors, uit de meest uiteenlopende delen van de wereld, woonden de ochtend van 10 februari bij voor een ontmoeting met de paus in de Paulus VI-kamer van het Vaticaan. Ze hadden allemaal deelgenomen op een congres dat op de 7e in Rome begon om het thema te bestuderen volgende bisschoppensynode: “Verzoening en boete in de leven van de Kerk ”. De secretaris-generaal van de synode, aartsbisschop Mons. Josef Tomko, opende de ontmoeting met een basisrelatie. De De vergadering was georganiseerd door de neocatechumenale gemeenschappen die ze bestaan ​​al in 2.200 parochies in 502 bisdommen en 70 landen. Naar de begin van de audiëntie, een bisschop en enkele priesters geïntroduceerd Johannes Paulus II een synthese op dezelfde dag 10 in de middag met een Eucharistische concelebratie. De initiator van deze kerkelijke ervaring genaamd “The Neocatechumenal Way”, Kiko Argüello, maakte de Heilige Vader die de aanwezigen presenteerde, en de paus leverde het volgende toespraak:

“Beste broers: 1. Ik ben blij dat ik vandaag de gelegenheid heb om een ​​groep van de “Neocatechumenale Gemeenschappen” te ontmoeten, die in Rome zijn samengekomen om samen te mediteren over “Verzoening en boete in de missie van de Kerk”, het thema van de volgende bisschoppensynode. Ik groet de aanwezige bisschoppen, pastoors en priesters die om deze reden uit alle continenten zijn gekomen. Mijn woord wil een reflectie zijn op de spirituele en kerkelijke ervaring die je wilt beleven, zodat het kan dienen als een stimulans in het steeds groter wordende verlangen om, in de context van de hedendaagse wereld, een duidelijke en duidelijke voorbeeld van een diep christelijk geloof, constant geleefd in een intieme, volgzame en jubelende vereniging met de predikanten van de kerk.

Uw getuigenis is van plan, fundamenteel, de verkondiging van de evangelische boodschap, die centraal de proclamatie dat Jezus van Nazareth de Messias is, Heer en Zoon van God vleesgeworden, dood en opgestaan ​​voor onze redding. “De Evangelisatie – zei Paulus VI – moet altijd als basis, centrum en tegelijkertijd zijn hoogtepunt van zijn dynamiek, een duidelijke proclamatie dat in Jezus Christus, Zoon van God, mens gemaakt, dood en verrezen, biedt zichzelf de redding voor alle mensen, als een geschenk van genade en barmhartigheid van God ”(Evangelii Nuntiandi, 27). Een van de typische uitingen van uw gemeenschap zijn precies de evangelisatie geïmplementeerd in landen en omgevingen die wel of niet gehoord hebben nooit de christelijke aankondiging of zijn hiervoor doof of ondoorzichtig gemaakt aankondiging vóór de invasie van ideologieën, concepten en gedragingen van afwijzing van of onverschilligheid voor hetzelfde “probleem van God”. Voor deze u wilt juist catechisten voorbereiden en vormen die zullen moeten duik en ervaar ze persoonlijk allereerst het mysterie van Christus en laat anderen erin delen. In de aansporing Apostolisch over catechese in onze tijd, schreef ik: “Catechize is, in zekere zin, iemand ertoe brengen dat mysterie in al zijn vormen nauwkeurig te onderzoeken dimensie… ontdek in de persoon van Christus het eeuwige plan van God die erin wordt uitgevoerd … Het definitieve doel van catechese is er een te plaatsen niet alleen in contact maar in gemeenschap, in intimiteit met Jezus Christus: alleen Hij kan ons leiden tot de liefde van de Vader in de Geest en om ons te maken deelnemers aan het leven van de Heilige Drie-eenheid ”(Catechesi Tradendae, 5).

Ik ken de vasthoudendheid van uw gemeenschappen in het lovenswaardige werk van de catechese. In deze jaren hebben de bisschoppenconferenties hun inspanningen geïntensiveerd op dit gebied dat van uitzonderlijk belang is voor het leven zelf van het volk van God. Volg de methoden, aanwijzingen, routes en teksten die door de episcopaten worden aangeboden en oefen ook de bediening van catechese uit binnen de gemeenschap en de kerkelijke discipline en, in het bijzonder, volgens de bediening die hulp nodig heeft voor uw catechese en die zeker grote geestelijke vruchten zal brengen aan degenen die getrouw zijn . Het specifieke doel van elke handeling en vorm van catechese moet zijn het ontkiemen, groeien en ontwikkelen van het geloofszaad dat door de Heilige Geest is afgezet bij de eerste aankondiging en effectief wordt overgedragen met de Doop.

2. Niet alleen op theoretisch niveau, maar zeer vooral in zijn vitale dimensie, wil je je gemeenschappen in de betekenis, waarde, rijkdom en eisen van de doop, sacrament dat een noodzakelijke voorwaarde voor redding is, verenigt dood, begrafenis en opstanding van de Heiland, leidt tot hetzelfde leven van Christus en verandert de gedoopten in een tempel van de Geest, aangenomen zoon van onze hemelse Vader, broer en erfgenaam van Christus en lid van het Lichaam van Christus, dat is de Kerk. Deze verrijking is gericht op herontdek en waardeer de typische rijkdom van de ontvangen doop meestal in de kindertijd en waarnaar verwezen moet worden, dus zichzelf, niet zoals hij puur legaal heeft gedaan, maar als een waar moment waarop het hele christelijke leven wordt ondersteund. Wat cultiveren we zouden “doopspiritualiteit” kunnen noemen, je wilt aanmoedigen, kanaliseren en bevrucht uw route van geloof als een logisch vervolg op de intrinsieke eisen van het avondmaal, zodat uw getuigenis meer en meer authentiek, oprecht, consistent en effectief zijn, en hebben toenemende beschikbaarheid voor de goddelijke oproep.

Een dergelijke beschikbaarheid moet worden uitgedrukt in het continue meditatie en religieus luisteren naar de heilige traditie en Heilige Schrift, die “hetzelfde en heilige depot van de Woord van God toevertrouwd aan de Kerk ”(Dei Verbum, 10). Van hier is de behoefte aan constant en serieus verdiepingswerk persoonlijk en gemeenschap van het Woord van God en de leringen van de Magisterium van de Kerk, inclusief het bijwonen van theologische cursussen en serieus bijbels. Deze taak van studie en reflectie is zelfs nog meer dringend voor degenen die de plicht hebben om hun broers te voeden solide geestelijke voeding om catechist te zijn. Houd voortdurend de plechtige en krachtige bevestiging van de Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie: “De Kerk heeft altijd de Heilige Schrift vereerd, zoals zij heeft gedaan met het lichaam van Christus, want vooral in de heilige liturgie nooit heeft opgehouden het brood des levens dat hij aanbiedt aan zijn gelovigen te nemen en uit te delen de tafel van het Woord van God en van het Lichaam van Christus ”(Dei Verbum, 21).

Van Christus het Woord tot Christus de Eucharistie, want het Eucharistisch offer is de bron, het centrum en het hoogtepunt van al het christelijk leven. Vier de eucharistie en vooral Pasen met ware vroomheid, grote waardigheid, liefde voor de liturgische ceremonies van de Kerk, strikte naleving van de normen die door de bevoegde autoriteit zijn vastgesteld en de wens om met alle broeders te communiceren.

3. Uw beschikbaarheid voor het gesprek goddelijk moet zich ook manifesteren in continue, dagelijkse en onvermoeibare, bijzondere uitdrukking van de aanbidding die de zwakke man, kwetsbaar en zich bewust van zijn contingentie en creativiteit, biedt het aan God, het transcendente, het oneindige, de almachtige en de schepper en, aan de tijd, de liefdevolle en barmhartige Vader; gebed dat verandert, door daarom in een intieme en liefdevolle dialoog tussen de zoon en de Vader; zin dat wordt een smekend refrein in de “Paternoster” onderwezen door de Jezus zelf; gebed dat een plechtige en bewuste belijdenis wordt Christelijk geloof in de Apostolische Geloofsbelijdenis of Symbool; gebed dat ontdekt in de Psalmen de verschillende en complete innerlijke tonen waarmee ze kunnen wend je tot God, die hun hoop, rots en redding is, het bidden beloofde mensen, het nieuwe uitverkoren volk, de kerk, de christen in zijn verschillende spirituele situaties. Sint-Augustinus stelt voor: “Als de psalm bid, bid: als het kreunt, zucht; als hij zich verheugt, verheug je dan; als je bang bent, vrees dan. Alles wat hier wordt geschreven is uw spiegel ”(Enarr in Ps XXX, II, s.III, 1: CCL 38. 213).

4. Uw beschikbaarheid voor de goddelijke roeping komt tot uiting in het dagelijks laten uitkomen van dit woord van Jezus: “Bekeert u en geloof in het Evangelie” (Mc 1,15). Deze bekering, de ‘mentaliteitsverandering’, is in de eerste plaats een afwijzing van het ware kwaad, de zonde, die ons vervreemdt van God. Deze bekering is een constante manier om naar het Vaderhuis terug te keren, zoals dat van de verloren zoon (et. Luk. 15, 11-32). En het vindt zijn heilsteken in het sacrament van boete of verzoening. In de bul van bijeenroeping van het jubileum van 1950, de verjaardag van de verlossing, heb ik geschreven: “Vrijheid van zonde is … de vrucht en de eerste vereiste van het geloof in Christus de Verlosser en in zijn Kerk … ten dienste van deze vrijheid die de Heer Jezus heeft ingesteld in zijn kerk het sacrament van de boete, zodat zij die na de doop zonde hebben begaan, verzoend kunnen worden met God, die zij beledigd hebben, en met de kerk zelf die zij hebben verwond ”(Bull Aperite portas Redemptori, 5).

Hij Ministerie van Verzoening – prachtig geschenk van barmhartigheid Oneindigheid van God – is aan jullie, priesters, toevertrouwd. Wees predikanten altijd waardig, snel, ijverig, beschikbaar, geduldig en sereen dit sacrament en houdt u met trouwe ijver aan de gevestigde normen op dit gebied door kerkelijk gezag. Op deze manier de gelovigen je vindt in dit sacrament een teken en een authentiek instrument van geestelijke wedergeboorte en innerlijke vrijheid die overloopt van vreugde. En u, alle broeders, viert het sacrament van verzoening met het grootste vertrouwen in de genade van God en in volledige aanhankelijkheid aan bediening en discipline herhaaldelijk aanbevolen in de nieuwe code van Canoniek recht, tot vergeving en vrede van de discipelen van de Heer en die effectieve aankondiging van de goedheid van de Heer jegens allen.

5. Probeer tijdens uw spirituele reis de “catechumenale” eisen te harmoniseren met de toewijding van de broers, het gezin en professionele en sociale verplichtingen. Val vooral niet in de verleiding om je in jezelf terug te trekken en jezelf af te zonderen van het leven van de parochie en de diocesane gemeenschap, want alleen door je actief in te voegen in deze bredere organisaties kunnen je apostolische activiteiten authentiek en effectief worden. Ik wil deze overwegingen niet beëindigen zonder u en de gemeenschappen die u vertegenwoordigt te herinneren aan wat ik onlangs heb gezegd in de officiële presentatie van het nieuwe Wetboek van Canoniek Recht: christenen moeten de geest voorbereiden om het te verwelkomen en het in praktijk te brengen. Wetten zijn een genereus geschenk van God en het naleven ervan is ware wijsheid. Het recht van de kerk is het middel, de hulp en zelfs de bescherming om in gemeenschap met de Heer te blijven. Daarom moeten de wettelijke normen en ook de liturgische normen zonder nalatigheid of weglatingen worden nageleefd. Ik ben er zeker van dat uw gemeenschappen, gevuurd door het verlangen om zich te onderscheiden in de viering van de doop, de eucharistie en de boete, ook gekenmerkt zullen willen worden door dit verlangen naar trouw aan de algemene discipline onder leiding van de kerk.

Beste broers,

Tegelijkertijd presenteer ik je weerspiegeling van deze gedachten, ik vraag overvloed aan goddelijke genaden de aanwezigen en voor de gemeenschappen die u vertegenwoordigt. Aan jullie allen Ik vertrouw Maria de Allerheiligste een onvergelijkbaar voorbeeld van vurig geloof en welkom toe volgzaam van Haar, die ‘voortging in de pelgrimstocht van het geloof, en bleef haar vereniging met de Zoon trouw tot aan het kruis ”(Lumen Gentium, 58) moedigt je aan met haar Moederlijke glimlach op de dagelijkse reis om Christus te volgen. Met mijn apostolische zegen ».