Bezoek van paus Johannes Paulus II aan de parochie van San Timoteo

St. Johannes Paulus II

Rome, 10 februari 1980 *

Verwelkomd door het gezang van de aanwezigen, ging de Heilige Vader de kamer binnen waar de neocatechumenale gemeenschappen, geboren in de parochie, bijeenkwamen. Uitgebracht door de woorden van de pastoor, die heeft onderstreept hoe hij zelf, met de hulp van deze broeders, een nieuwe weg van bekering is ingeslagen, zijn de getuigenissen van enkele catechumenen gehoord. Domenico, een man van middelbare leeftijd, herinnerde zich hoe de catechumenale ervaring hem de ware dimensie van het christendom heeft doen ontdekken, namelijk een geleefd leven en niet alleen intellectuele aanhankelijkheid, waardoor hij erin slaagde ernstige gezinsproblemen te overwinnen. Elisabetta, 21, volwassen geworden met de ontdekking van God, heeft haar ervaringen als deelnemer verteld. Een getrouwde vrouw en moeder van vier kinderen heeft bekend hoe een zin: “er zal een weg zijn voor de wanhopigen”, gehoord in een kerk waar ze toevallig was binnengekomen, haar had gered van angst en zelfmoord. Francesco heeft verteld hoe de vrije gave van God hem de rijkdom van het leven heeft laten ontdekken. Toen sprak een catechist, Giampiero Donnini, die presenteerde hoe de oprichting van deze neocatechumenale gemeenschappen erg belangrijk is geweest voor het leven van de parochie, die worden gepresenteerd als permanente structuren waar iedereen die het pad naar een meer geloof volwassen en volwassen.

De paus heeft bedankt voor deze diepe en eenvoudige getuigenissen onthouden, ook allemaal we weten wat het woord catechumen betekent.

Maar we moeten ook zeggen -ha de Heilige Vader vervolgde dat dit woord bijna verdwenen is. De catechumenen, vooral in traditioneel katholieke volkeren, kleine kinderen zijn pasgeborenen. Maar dit zijn geen catechumenen omdat ze niet op de doop kunnen worden voorbereid. De catechumenen van de eerste eeuwen waren een zeer belangrijke realiteit in de Kerk: ik geloof dat wat ze destijds voor het geloof deden, Nu doen de neocatechumenale gemeenschappen dat. Maar ze doen het omdat ze het hebben aan het begin van het leven door anderen gedoopt. Het gevoel van catechumenaat is zich voorbereiden op de doop: voorbereiden, in die zin vol van het woord, betekent het worden geïntroduceerd in de mysteries van Levende God, want bij de Doop ontvangt men niet alleen de naam van Christendom, maar ook deelname aan Christus zelf, in het mysterie van de levende God voor de mens. De getuigenissen die je me hebt gegeven bewijzen allemaal dat er een moment van genade is, een moment van verlichting, een moment waarop je een levende God ontmoet die wil leven in je leven, leef je leven. Dit is erg waardevol voor uw persoonlijke ervaring als christenen, maar bovenal is het van veel waarde voor apostolische vorming.

Deze ervaring moet de basis zijn van alle apostolische vorming, laten we zeggen catechetisch: we moeten niet alleen formules van geloof en theologie kennen, maar we moeten ook in contact komen met het mysterie van het goddelijk leven, dat voor ons allemaal openstaat met Jezus Christus. Pas na persoonlijke ervaring kunt u getuigen. Ik hoop dat je altijd je geloof verdiept en dat je altijd vreugde bij je zult hebben ».

(*) Zie “L’Osservatore Romano”, 11-12 februari 1980.