Preek bij het Redemptoris Mater Seminary in Rome, 31-10-1993
St. Johannes Paulus II
Vaticaanstad - "Redemptoris Mater" -kapel,
31 oktober 1993
“Het is juist de verdieping van het geestelijk leven, in de aanvaarding van” evangelisch radicalisme “, een vruchtbaardere grond om een roeping te doen ontstaan”. Johannes Paulus II bevestigde dit in de homilie die op zondag 31 oktober werd gehouden tijdens de mis die werd gevierd door de gemeenschap van het Romeinse seminarie “Redemptoris Mater”.
“Prijs Jezus Christus! 1. Eerbiedwaardige broeders in het episcopaat en in het priesterschap, broeders en zusters allemaal! “Wij betonen ons aardig voor u, zoals een moeder liefdevol voor haar kinderen zorgt” (1 Thess. 2, 7): woorden van de heilige Paulus aan de Tessalonicenzen. Elke priester zou in staat moeten zijn om deze woorden van Paulus die we zojuist hebben gehoord, de zijne te maken. Het moederbeeld dat hij zichzelf toeschrijft, is in feite een van de meest suggestieve om uitdrukking te geven aan de schoonheid van de priesterroeping. Het duidt niet alleen op een zeldzame intensiteit van genegenheid en toewijding, maar het suggereert ook de intieme band die bestaat tussen de apostolische bediening en de bediening van de nieuwe “geboorte” in Christus door de Heilige Geest (vgl. Jh 3: 5-8) De moeder die voor haar kinderen zorgt, de moeder die zorgt. Als drager van het “goddelijke predikingswoord” voelt de apostel zich een instrument van deze geestelijke wedergeboorte, hij voelt zich als een moeder. Incarneert voor het “moederschap” van zijn broers van de Kerk. Geroepen om hen in Christus te verwekken door het Evangelie (vgl. 1 Kor. 4:15), voelt hij ten aanzien van hen volkomen terecht niet alleen vader, maar ook een moeder, “vader” en “moeder”, gewillig niet alleen om hen het evangelie te geven, maar “zijn eigen leven” voor hen … (vgl. 1 Thes 2, 8).
2. Wat een verschil tussen dit beeld van het apostolaat en het beeld dat in de andere twee lezingen voorkomt, vergezeld van botte en strenge waarschuwingen! Deze zijn gericht aan de priesters van het oude verbond, aan de schriftgeleerden, aan de Farizeeën, en wijzen op de gevaren van afwijking die ook altijd op de loer liggen in onze bediening. “Je bent van het rechte pad afgedwaald, je hebt velen laten struikelen met je leer” (Mal 2, 8). Deze woorden van de profeet Maleachi onderstrepen de grote verantwoordelijkheid van de dienaren van het altaar en het Woord. De onsamenhangendheid ervan is dubbel zo ernstig, aangezien het gepaard gaat met een schandaal. Wee degenen die de opvoeders van het volk van God zouden moeten zijn en in plaats daarvan als een struikelblok dienen! Even hard zijn de woorden van Jezus die verwijzen naar degenen die op de stoel van Mozes hadden gezeten, niet als nederige dienaren van het Woord van God, maar als zoekers die gretig naar het applaus van mensen verlangden. In hen verschijnen woord en leven in schril contrast: ze zijn meesters van dingen die ze niet vervullen, ze leggen lasten op die ze niet durven te dragen en ze claimen een titel – die van rabbi – die hen niet toebehoort, omdat “De enige is de Meester: de Christus” (vgl. Mt 23:10).
3. Het woord van God presenteert ons dus enerzijds
het authentieke model van de apostolische en
priesterlijke roeping, en anderzijds de mogelijke
degeneraties ervan. Het Woord van God in deze
liturgie komt met opzet voor deze ontmoeting met
u, “Redemptoris Mater”, leiders en studenten,
geestelijken van het Romeinse seminarie dat
dezelfde naam draagt als deze kapel:
“Redemptoris Mater”. Dit herinnert ons zo veel
aan de verlossing, het herinnert ons aan de
"Redemptoris Hominis", de "Redemptoris Mater",
de "Redemptoris Custos" en ook de
"Redemptoris Missio", allemaal in dezelfde
context. Daarom groet ik de seminaristen en
superieuren van de "Redemptoris Mater"
in deze kapel gewijd aan de Redemptoris Mater.
Ik groet de kardinaal-vicaris van Rome,
Camilo Ruini, die in zekere zin de eerste persoon
is die de leiding heeft over uw seminarie,
aangezien het zich onderscheidt door zijn missionaire
doel, het is ingericht als seminarie van het bisdom
Rome en dat is het ook. Ik groet uw rector,
Monseigneur Julio Salimei, en uw geestelijk vader,
Monseigneur Maximino Romero de Lema en ik bedank u
beiden voor het op zich nemen van deze belangrijke
taken van de opleiding van de “Redemptoris Mater”,
na zoveel jaren werk. In de Romeinse curie en in het
vicariaat van Rome. Ik groet u allemaal, beste seminaristen,
ik groet u een voor een en zie in u toekomstige priesters,
die al een keuze hebben gemaakt en zich voorbereiden op het
priesterschap van Christus. Het is veelbetekenend en
belangrijk dat u de priesterroeping heeft ontdekt door de
neocatechumenale weg te volgen en nu uw formatieve reis
voortzet, waarbij u zich, indien nodig, houdt aan de
richtlijnen die de kerk geeft voor alle kandidaten voor
het priesterschap. Het doel dat u nastreeft, is een diepe
geworteldheid in Christus, vergezeld van een totale,
hartelijke trouw aan de Kerk. Dit is de onvervreemdbare
basis van een authentieke priesterlijke vorming en tevens
de garantie van Gods zegen op deze priesterlijke en
neocatechumane reis; Neocatechumenal en missionaris;
apostolisch en missionaris.
Dus ik ben blij dat te weten, zoals de jouwe, vele andere roepingen bloeien op het pad van uw spiritualiteit, de neocatechumenale weg, niet alleen hier in Rome, maar ook op verschillende plaatsen, in verschillende landen van Europa en de wereld heel. Het is hierin juist de verdieping van het spirituele leven Camino, die hij vindt, in de acceptatie van ‘radicalisme evangelisch ”, een vruchtbaarder grond om een roeping te doen ontstaan. God stopt niet met roepen, maar alleen een diepe intimiteit met Christus staat dit toe luister naar de stem, accepteer hem onmiddellijk en volg hem met volharding.
4. U kunt geen “voortbrenger” van geloof zijn als u niet eerder door geloof “verwekt” bent. Paulus kon Christus verkondigen, omdat hij ook in alle waarheid kon zeggen: “Ik leef niet, maar Christus leeft in mij” (Gal 2:20). Op deze manier kon hij Christus aankondigen, aangezien hij eerder was verwekt door Christus, bekeerd door Christus, doordrongen van Christus. In die tijd maakte hij geen aanspraak op een ongepaste titel, zoals die verboden is door het huidige evangelie, toen hij zich de “vader” van zijn gemeenschappen voelde en noemde, omdat zijn vaderschap niets anders was dan de transparante manifestatie van dat van God. En tegelijkertijd noemde ze zichzelf “moeder”, ze gaf inderdaad een bepaalde prioriteit aan het apostolisch moederschap, dat haar eigen was, met betrekking tot die gemeenschappen. In feite is het mysterie van het priesterschap te zien in zijn innige verbinding met het mysterie van Christus. Het is aan de hele Kerk om Christus op de een of andere manier “zichtbaar” te maken, aanwezig in de menselijke geschiedenis, maar het is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de priester, de priester, geroepen om te handelen “in persona Christi”, geroepen om hem te vertegenwoordigen. als “herder” en “hoofd” van zijn volk, van zijn kudde, van zijn gemeenschap. De priester moet een overwonnen persoon zijn, “bereikt” door Christus (vgl. Fil. 3, 12). Echt een “grote” bediening, maar met een grootheid die wordt gekenmerkt door de nederigheid van dienstbetoon: “Laat de grootste onder u uw dienaar zijn.” (vgl. Mt 23, 11), zo zegt Jezus.
5. Ik groet u nogmaals in deze kapel van “Redemptoris Mater”. Ik ben zo blij dat ik deze eucharistie met u kan vieren die ik de Heer aanbied voor uw volharding. Moge God u helpen om de paden van heiligheid en vreugde te bewandelen naar alle volken waarnaar zijn voorzienigheid u zal leiden. Wat goed dat de kardinaal-vicaris ons deze zondag vrij heeft gelaten! Ik hoef geen enkele parochie in Rome te bezoeken! Naast het Romeinse seminarie is de “Redemptoris Mater”, het was de moeite waard om deze zondag vrij te vinden!
Ik wens u de aanwezigheid en de steun van Maria, Allerheiligste Moeder van de Verlosser. Door uzelf aan haar toe te vertrouwen, aan haar moederschap, zult u zich werkelijk “kalm en sereen” voelen, als “kinderen in de armen van hun moeder” (de woorden van de huidige psalm). Moge Maria voor u verkrijgen om uzelf te besteden met de ijver van de apostel Paulus voor het Koninkrijk van God, met totale trouw en gehoorzaamheid aan de Kerk, aan de Kerk die ook Moeder is, zoals alle traditie ons leert, Vaticanum II: de Kerk is ook moeder, in navolging van de moeder van Christus. Deze kerk heeft je verwekt, ze heeft je tot geloof verwekt en in deze kerk ben je geroepen om priester te zijn, om te dienen tot het einde van je leven. Zo zal het zijn”.