Audiëntie in de Sixtijnse Kapel met jonge toekomstige priesters 31-3-1985

St. Johannes Paulus II

Vaticaan – Sixtijnse Kapel, 31 maart 1985

Duizend tweehonderdzeven jonge mensen die zich inzetten op het pad dat hen naar de pastorie zal leiden, hebben gistermiddag een lange ontmoeting met de paus in de Sixtijnse Kapel geanimeerd, volgepakt als altijd. Kiko Argüello, initiatiefnemer van de Neocatechumenale Weg, die de bijeenkomst aan de Heilige Vader presenteerde, verklaarde dat die jonge mensen naar Rome waren gekomen voor de grote internationale bijeenkomst van de Jeugd en om deel te nemen aan een bijeenkomst die speciaal gereserveerd was voor jonge neocatechumenen die via de Weg de roeping tot het priesterschap hebben ontdekt. Hoewel ze uit ongeveer zestig landen kwamen, waren de meeste jonge mensen Latijns-Amerikaans, blij dat ze Johannes Paulus II konden laten zien hoe de uitnodiging die hij aan hen in Peru had gericht, was ontvangen tijdens zijn recente bezoek aan het “Continent van Hoop”. “. “Ga en keer terug naar uw naties om te evangeliseren.”

De Romeinse bijeenkomst van jonge neocatechumenen is gedefinieerd door zichzelf als “een dip in de doop” en heeft zich ontwikkeld zich verdiepend in  drie fundamentele aspecten van het pad van de toekomst priesters: de liturgie, het sacramentele aspect, die van het Woord, echtgenote van de priester, met een bijzondere reflectie op hoofdstuk 9 van San Lucas: over de kerk. Er is speciaal belang gehecht aan ontdekking van de plaatselijke kerk. Het was Kiko zelf die  aan de Heilige Vader de kenmerken van de groep en de herkomst van de deelnemers illustreerde. U heeft een compleet beeld gegeven van de geplaatste interesse door neocatechumenale gemeenschappen over de hele wereld voor de geboorte en verdieping van speciale roepingen toewijding. Tegenwoordig zijn er veel jonge mensen die  naar het seminarie komen dank zei de Neocatechumenal Weg, hebben ze het gedemonstreerd door over hun eigen ervarin te spreken; twee van de vele: een uit Santo Domingo en de andere uit München, Beieren De Braziliaanse bisschop van Jundiaí, Roberto Pinarello de Almeida, heeft bevestigd dat het seminarie van zijn bisdom de methodologie heeft overgenomen van de Neocatechumenal Weg voor de vorming van seminaristen: de “Statief” van het Woord, van de liturgie en van de broederlijke gemeenschap is het meest effectieve voedsel voor de seminarist die zich aldus ten dienste stelt van de Kerk en voor de Kerk.

«Ik zou graag de overwegingen daarvan voor u samenvatten Ik heb tijdens deze bijeenkomst gedaan: spontane reflecties, onmiddellijk en tegelijkertijd heel actueel. We hebben er een beetje van gedaan geografie en statistieken, we hebben de wereld rondgereisd: vanuit Mexico, allemaal Midden-Amerika, Antillen, Latijns-Amerika compleet, en dan hebben we doorgegeven aan Oceanië, Australië, Japan, China, Taiwan; en ik weet niet hoe we niet naar dat grote land tussen China en Polen zijn gegaan; evenzo hebben wij ons ook gericht naar verschillende Europese landen en ik heb gemerkt dat Italië ook goed vertegenwoordigd is, niet alleen Spanje; iets minder Polen, maar er zijn ook seminaristen uit dit land, Godzijdank.

Bij het configureren van deze geografie en statistiek, dacht ik dat we, zelfs met statistieken, altijd naar spirituele zaken moesten verwijzen naar de Heilige Geest, aangezien er een statistiek is die alleen bekend is door zijn persoon en zijn mysterieuze actie in de ziel. We zijn allemaal instrumenten, zelfs sacramentele, heilige instrumenten van zijn actie ; maar wat belangrijk is, is zijn actie, het instrument is altijd secundair, hoewel noodzakelijk; en noodzakelijk omdat de kerk niet de hemelse kerk is, maar de aardse kerk, die van mensen, en mensen zijn geroepen om de kerk te vormen. Er moet beroep worden aangetekend; Christus handelde zo: hij riep. Hij begon te prediken en te evangeliseren, maar vanaf de eerste dagen deed hij meteen een beroep. Dit proces van roeping, , moet worden herhaald; Bovendien vormt dit proces van roeping een zeker bewijs van de authenticiteit en volwassenheid van de Kerk, zowel van de universele Kerk als van de specifieke, plaatselijke Kerk. Ik herinner me de dagen van mijn jeugd en de jaren dat ik bisschop was in Krakau, toen elke parochie werd beoordeeld op de priesterlijke en religieuze roepingen die ze had; Dit was een teken van de vitaliteit en volwassenheid van de kerk.

Ik leer steeds meer uw Neocatechumenale Weg kennen en ik doe het in verschillende omstandigheden en altijd in het kort; uit deze fragmenten ontstaat een geheel. Ik zou je willen vertellen wat mij essentieel lijkt. U plaatst het sacrament van de doop in het centrum van uw spiritualiteit. Wat betekent de doop? Veel dingen, maar onder al degenen die de grote theologie van de heilige doop vormen, is er één: de eerste toewijding van de menselijke persoon aan God in Jezus Christus. Zeker, er zijn heel veel gedoopte mensen die niet of nauwelijks beseffen dat het de eerste wijding is. Aan de andere kant, als iemand een volledige, existentiële, werkelijk religieuze beoordeling van zijn doopsel maakt, moet hij in ieder geval ooit aan deze realiteit voldoen: ik ben een aan God toegewijd persoon. Bij deze eerste en belangrijkste wijding is het gemakkelijker om de priesterlijke of religieuze roeping te ontdekken. Dit betekent niet een mindere waardering voor de christen in het algemeen, voor de christelijke roeping als zodanig, voor de roeping van alle leken; je hebt zelfs een leek als gids; De heilige Franciscus van Assisi wilde geen priester worden en aanvaardde alleen de wijding tot het diaconaat. Zeker, elke christelijke roeping wordt gekenmerkt, door deze toewijding van de persoon, man en vrouw, aan God. Als dit wordt begrepen, is het ook gemakkelijk te begrijpen wat de roeping is van de mens die, uitgaande van zijn initiatief geleid door goddelijke genade, zichzelf aanbiedt aan de dienst van God, Christus en de Kerk, zich wijdt aan de volmaakte en totale dienst in de priesterlijke toewijding en in religieuze toewijding, wijdingen enigszins verschillend van elkaar maar zeer convergent. En dit is een vrucht van meditatie en verdieping van het mysterie van de doop, daarom verbaast het me niet dat er roepingen op je pad ontstaan; Dit bevestigt dat uw pad authentiek is en reageert op zijn aard en naam. Dus hier is het belangrijkste dat ik je wilde vertellen. Nu nog een ander punt dat behoorlijk verband houdt met deze situatie. We zijn in de Sixtijnse Kapel, vooral beroemd om zijn prachtige schilderijen, vooral het “proces” van Michelangelo. En ook bekend. We zijn allemaal pelgrims vanwege het feit dat de conclaven hier plaatsvinden en de pausen, bisschoppen van Rome, worden gekozen. De laatste keer kwam een ​​groter aantal bijeen dan in andere conclaven en werd een onbekende paus gekozen, maar die heeft een rondtrekkende roeping ontdekt.

En zo zijn we rondtrekkend. Dit is een ander facet van uw weg. De Apostolische Kerk was natuurlijk rondtrekkend en de meest rondtrekkende van de apostelen waren zonder twijfel de heilige Paulus. Tegenwoordig is de kerk dat ook Rondtrekkend, iedereen is rondtrekkend, zelfs degenen die niet van plaats veranderen noch van huis tijdens het leven, want we zijn allemaal pelgrims en pelgrims het betekent meer dan rondtrekkend; we zijn allemaal pelgrims in de Geest Heilige pelgrims naar het huis van de Vader, en Christus leidt ons erdoorheen Heilige Geest. Ik wil nog iets toevoegen. Hier in deze kapel en rond deze kapel worden over de hele wereld veel gebeden gedaan wanneer het tijd is voor de dood van een paus en de verkiezing van zijn Opvolger.

Ik wil deze bijeenkomst afsluiten met een vraag Om samen met u de de roepingen van de Heilige Geest; te vragen die zo noodzakelijk zijn in de kerk. We maken ook een statistiek over de kerk We doen ook een statistiek met betrekking tot de Universele Kerk en we moeten het doen. Gisteren nog, met vervanger van bisschop spraken we met vertegenwoordigers van het Statistiekbureau van de Kerk; De kerk van vandaag moet grote inspanningen leveren in gebed, in contacten met de Heilige Geest om in leven te blijven, om de aantal roepingen, aangezien hun aantal in sommige kerken wordt bedreigd, en in andere is het reeds een lange tijd onvoldoende.

Laten we eindigen met het bidden van een mysterie van de Rozenkrans, het mysterie van de Heilige Geest, het derde glorieuze mysterie, Want in deze kapel, moet altijd het mysterie worden gebeden dat verwijst naar de Heilige Geest; en roepingen ».