Bezoek aan de parochie San Hipólito 12-2-1984

St. Johannes Paulus II

Rome, 12 februari 1984

Belangrijk was de ontmoeting eindigen met de neocatechumenale gemeenschappen die de paus erom vroegen zegen de drie rondtrekkende catechisten die naar Turkije vertrokken … Pater Maurilio presenteerde de volwassen groepen aan de paus betrokken bij het leven van de parochie, wat het kenmerk onderstreept van elke groep, vooral in hun scoutgroep … en de gemeenschappen Neocatechumenaal dat sinds 1973 een concreet voorstel vertegenwoordigt van permanente catechisatie voor volwassenen en die het voorrecht hebben gehad om de zegen van de paus te verkrijgen voor de 3 rondreizende catechisten die Ze vertrokken naar Turkije (een priester en een getrouwd stel). Eerlijk verwijzend naar de missie van catechisten als zuurdeeg dat fermenteert de gemeenschap, heeft de paus gezegd:

«Ik wil deze ontmoeting daarvoor bedanken sluit het bezoek aan uw parochie van San Hipólito af. Groetjes aan iedereen de groepen, evenals de pastoor die u heeft voorgesteld. Ik groet en wens vinden elk meer en meer hun eigen christelijke identiteit, hun eigen identiteit charisma. Omdat net zoals gezinnen hun eigen uitstraling hebben religieus, bijvoorbeeld de franciscaanse familie, de kapucijnen van de Franciscaanse familie, evenals de verschillende apostolische groepen van leken hebben hun specifieke charisma. Ik wens dat je elke keer terugvindt meer is uw identiteit en dit charisma van het apostolaat van de leken. Dit van San Hipólito is een grote en talrijke parochie. Een massa de mannen, mannen, maar ook een massa christenen omdat ik denk dat het grootste deel van zijn inwoners wordt gedoopt, heeft Jezus Dat gezegd hebbende, de Kerk, het Koninkrijk van God, is net zo noodzakelijk als brood: om brood te maken hebben we het bloemdeeg nodig en we hebben ook het nodig gist.

Ik ben ervan overtuigd dat al deze groepen, de charismatische en de neocatechumale, zijn zuurdesem dat moet groeien, menselijk en christelijk, de massa van de parochie. Gist de massa moet meer en meer doordringen om meer christelijk te worden bewust christen te zijn, meer verantwoordelijk voor haar christelijke karakter, meer verantwoordelijke getuigen van hun christelijke identiteit. Jouw werkgever, Saint Hippolytus, was een martelaar. Martelaar betekent getuige. De christenen zij moeten getuigen zijn van Christus, van zijn kruis en van zijn opstandingszuurstof, van zijn geloof, van zijn hoop, van zijn liefde. Dit is gist. En het is geweldig ding als deze gist zich buiten de parochie wil verspreiden en bereiken naar Turkije, zoals u mij vertelde, om de gisting van het Evangelie te brengen zelfs niet-christenen, op ietwat onverzettelijke plaatsen ze sluiten aan bij de boodschap van het Evangelie. Sommige broers van je willen ga daarheen om zuurdeeg in het deeg te krijgen, zodat de hele mensheid kan zijn bereikt door de gist van het Evangelie en wordt het Koninkrijk van God.

Ik wens jullie vooral allemaal jullie neocatechumenen, die deze weg met vreugde bewandelen en grote verantwoordelijkheid, altijd proberen te vergroten en uit te breiden ruimtes van liefde voor Christus, onze Heer en Verlosser; vouw het ruimtes van het Koninkrijk van God dat zijn wortels heeft in deze wereld naar de eeuwigheid, naar het huis van de Vader. Ik wil dat je opgroeit in het Koninkrijk van God die tegelijkertijd in ons is, in het hart van ieder van ons en van Christus en dat heeft zijn dimensie exterieur in de dimensie van het gezin. Je bent een deel van het Koninkrijk van Allereerst God, daarna de parochie San Hipólito. Ik wens dat je de Christelijke vreugde, christelijke verantwoordelijkheid, geloof, hoop, naastenliefde die vooruitlopen op goddelijk leven in deze wereld.