WIZYTACJA W PARAFII ŚW. ANNY 2-12-1984

Św. Jan Paweł II

Rzym, 2 grudnia 1984 r.

Neokatechumeni, których jest 110 osób, ale którzy byli obecni z całymi rodzinami, byli pierwszymi, którzy spotkali się z Janem Pawłem II. Przyjęli Go w sali, która zwykle służy do odprawiania mszy św., w swoim normalnym stylu – śpiewając i wtórując rytmicznym klaskaniem. „To prawdziwa łaska dla naszej parafii” – powiedział o nich ksiądz Amadeo i powtórzył to Ojcu świętemu, prezentując Mu tych, którzy przyłączając się do wspólnoty już od pierwszego momentu, gdy jeszcze nie było innego miejsca, tylko kaplica, w której mieściło się z trudem niecałe sto osób, potrafili przekazać, zwłaszcza młodym przygotowującym się do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, ducha słuchania i konfrontacji ze Słowem Bożym. „Z nimi – powiedział ksiądz Amadeo – przeżywaliśmy pierwsze ubóstwo: braku miejsca nawet do tego, by przebywać razem; z nimi przeżyliśmy ubóstwo drugie: naszego serca, tak mało karmionego Duchem Chrystusa, jak to odkryliśmy, będąc sam na sam z Jego Słowem; z nimi przeżywamy ubóstwo trzecie: to, które stało się naszą postawą wobec Łaski, która każdego dnia przychodzi do nas w obfitości i którą chcemy zachować jako prawdziwe bogactwo serca”. Ojciec święty, po wysłuchaniu przedstawiciela trzech wspólnot, który krótko przedstawił przebytą przez nie drogę, zwrócił się do zebranych w następujących słowach:

«Dobrze wprowadziliście mnie w to, czym jest wasza wspólnota w tej parafii: najpierw uczynił to proboszcz, a potem jeden z waszych przedstawicieli. Widzę, że parafia ta tworzy się także w sensie budowli, zespołu w sensie materialnym, ale wiemy dobrze, że parafię buduje się przede wszystkim na wierze, na chrzcie, który przygotowuje nas do Eucharystii: to jest budowanie duchowe. Chrzest wiąże się także z katechumenatem, a neokatechumenat oznacza, że zawsze trzeba powracać do tej drogi, która kiedyś przygotowała naszych przodków, pierwszych chrześcijan, do chrztu, do tego, by stali się dziećmi Boga, by stali się współdziedzicami Chrystusa. Neokatechumenat jako rzeczywistość tego czasu oznacza wspólnotę, która w parafii odnajduje nowość życia chrześcijańskiego, jego świeżość, oryginalność, ponieważ dopiero to jest życiem w pełnym znaczeniu tego słowa, życiem Bożym. Życiem jest to, co rozpościera się przed nami aż na całą wieczność, a nie tylko lata spędzone tu, na ziemi. Życie z Bogiem; życie dzieci Bożych, ożywianych przez Jednorodzonego Syna Bożego, który jest Słowem, Słowem wcielonym i zrodzonym z Dziewicy Maryi: ożywianych przez Jezusa Chrystusa. Życzę, byście byli dobrym zaczynem tej nowości życia chrześcijańskiego we wspólnocie parafii św. Anny.

Z serca wam błogosławię».