Droga Neokatechumenalna, jako itinerarium formacji katolickiej, realizowane w diecezjach poprzez posługi pełnione bezpłatnie (por. art. 4 Statutu Drogi Neokatechumenalnej) jest zatwierdzona przez Stolicę Apostolską.

Na spotkaniach celebracyjnych wspólnoty wykorzystują różne materiały (pieśni, elementy liturgiczne i obrazy), będące owocem kreatywności Kiko Argüello i Carmen Hernández, którzy bezinteresownie udostępnili je braciom i parafiom do użytku liturgicznego.

W ostatnich latach, z powodu niekontrolowanego powielania tych samych materiałów w sieciach społecznościowych, konieczne stało się zarejestrowanie autorstwa dzieł Kiko, aby zagwarantować ich swobodne wykorzystanie przez braci i chronić ich autentyczność oraz naturalny cel. Niektórzy bowiem bezprawnie rozpowszechniali te treści, zmieniając je lub uniemożliwiając ich swobodne i prawidłowe bezpłatne wykorzystanie.

W tym celu zwrócono się o utworzenie fundacji diecezjalnej „Obra Artística Kiko Argüello” (Dzieło Artystyczne Kiko Argüello), której zadaniem jest zachowanie autentyczności, celu i przeznaczenia tych dzieł.

Pieśni liturgiczne Kiko są zarejestrowane w SIAE (Włoskim Stowarzyszeniu Autorów i Wydawców).

Należy również podkreślić, że inicjatorzy Drogi zawsze pragnęli, aby katechezy były przekazywane osobiście, zgodnie z metodą tradycji ustnej, i nie były udostępniane w sieciach społecznościowych, ponieważ ich powód istnienia leży w celebracji katechetycznej i liturgicznej.

ZAŁĄCZNIK

Zgodnie ze statutem, oficjalnie zatwierdzonym przez Kościół, Droga jest jedną z diecezjalnych form chrześcijańskiej inicjacji. Podlega jurysdykcji lokalnego biskupa i jest kierowana przez, współpracujących z nim, delegowanych katechistów. Droga nie jest to stowarzyszeniem ani ruchem. Jako takie, osoby, które do niego należą, nie posiadają karty członkowskiej, więc nikt nie może zostać zapisany ani wykluczony. W rzeczywistości nie ma księży „Drogi”, ale są księża diecezjalni wykształceni w diecezjalnym seminarium misyjnym, erygowanym przez biskupa i dlatego też są mu posłuszni. Katechiści, którzy czuwają nad dobrem braci i komunią między wszystkimi, w obliczu niebezpieczeństwa podziału lub utraty wspólnoty kościelnej, mogą w niektórych przypadkach interweniować i poprosić brata lub siostrę o poświęcenie czasu na refleksję.