Het lijden van de onschuldigen en De Messias, 19 oktober 2025

Het Symfonieorkest en het Koor van de Neocatechumenale Weg traden op in Córdoba, in het indrukwekkende decor van de Mezquita-Catedral, voor een overvolle kerk vol gelovigen en in aanwezigheid van verschillende bisschoppen.
Onder de aanwezigen bevonden zich onder meer de diocesane bisschop, monseñor Jesús Fernández, monseñor Demetrio Fernández, emeritus-bisschop van hetzelfde bisdom, en monseñor José Luis del Palacio, emeritus-bisschop van het bisdom Callao (Peru).

Voor het eerst in Spanje werden de volledige symfonische werken van Kiko Argüello uitgevoerd: de symfonie “Het lijden van de onschuldigen” en het symfonisch gedicht “De Messias”.
Voorafgaand aan elke uitvoering presenteerde de componist zelf, Kiko Argüello, zijn werken. In zijn inleiding benadrukte hij dat dit concert ook een moment van gebed voor de onschuldigen was; de gebedsintentie werd uitgesproken door bisschop Jesús Fernández van Córdoba, vlak voordat de muziek begon.

Dit bijzondere evenement vond plaats ter gelegenheid van de herdenking van het 1100-jarig jubileum van het martelaarschap van de heilige Pelayo (of Pelagius), die in Córdoba bijzonder wordt vereerd.

Ongeveer 5000 broeders van de Neocatechumenale Weg uit heel Andalusië namen deel: zo’n 2500 binnen in de kathedraal en nog eens 2500 buiten, die het concert konden volgen via grote schermen die door het Kathedraal Kapittelin de Patio de los Naranjos waren geplaatst. Daarnaast volgden duizenden anderen het evenement via de YouTube-livestream van de kathedraal zelf.

@mezquita-catedraldecordoba

Het Symfonieorkest en Koor van de Neocatechumenale Weg, in 2010 opgericht door Kiko Argüello en bestaande uit meer dan 200 musici van verschillende nationaliteiten, bestond ditmaal uit 160 uitvoerenden (instrumentalisten en koorleden). Ze brachten een meesterlijke en aangrijpende uitvoering, die op vele momenten zowel ontroerend als indrukwekkend was.
De dirigent was Tomáš Hanus, een van de meest vooraanstaande dirigenten van dit moment. Hij heeft gewerkt met de meest prestigieuze orkesten ter wereld en is momenteel eerste gastdirigent van het IJslands Symfonieorkest. Hanus is bovendien vader van acht kinderen en lid van de Neocatechumenale Weg.

Sinds 2010 heeft het orkest opgetreden in theaters over de hele wereld. Na hun debuut in de Aula Nervi voor paus Benedictus XVI, traden zij op in Jeruzalem, Parijs, Madrid, New York, Boston, Krakau, Tokio, Boedapest, Berlijn, en vele andere steden.
De uitvoering in 2013 in het voormalige concentratiekamp Auschwitz, ter nagedachtenis aan de slachtoffers van het nazisme, was bijzonder ontroerend. Daarna volgden concerten in Triëst, Rome en Córdoba; binnenkort zal ook Oviedozich bij die lijst voegen.

In deze werken wordt niet gestreefd naar louter esthetische emotie of artistieke grootheid. De componist gebruikt de muziek — net als zijn schilderkunst — als een instrument van schoonheid om de moderne, geseculariseerde mens de Blijde Boodschap van het Evangelie nabij te brengen, in een taal die begrijpelijk is en die ontroert vanaf de eerste maat.

De musici slagen er op meesterlijke wijze in het publiek te laten deelnemen aan een intens en hartverscheurend gebeddat uit elke noot opklinkt. Het is een orkest dat bidt, en dat ons uitnodigt om Christus en zijn heilige Moeder te vergezellen in hun laatste uren van zaligmakend en verlossend lijden. De muziek voert ons op een schone en mysterieuze manier naar Hem toe, en nodigt ons uit om ons te laten reinigen door zijn offer. Wanneer verdriet en ontroering ons lijken te overweldigen, verandert het laatste deel van de “Symfonie van de onschuldigen”, het Resurrexit, de zachte tranen in een stroom van leven, waarin het lijden verbonden wordt met de vreugde van de verrijzenis die voor altijd uit de zijde van Christus ontspringt. Hij heeft de dood overwonnen; Hij leeft en is verrezen voor en met ons.

Na de Symfonie van de onschuldigen volgde een tweede werk: een symfonisch gedicht voor piano, koor en orkest, getiteld ‘De Messias’. Dit is het antwoord op het schandaal van het lijden, en Kiko Argüello wijdde het aan alle hedendaagse martelaren die vandaag het beeld van Christus actualiseren — het geslachte Lam dat zijn leven geeft voor de redding van de wereld.
Het werk bestaat uit drie delen: het eerste gewijd aan het offer van Isaak, het tweede toont Christus op de kruisweg naar Golgota, en het derde beschouwt de majesteit van God die redt door zijn bloed te offeren.

Ter gelegenheid van het jubeljaar van de heilige Pelayo, en ter ere van hem en van alle heilige martelaren die, ondanks aantrekkelijkere of verstandelijker wegen, ervoor kozen zich te verenigen met het verlossend offer van Christus, herinnert deze muziek ons eraan dat dit de weg is die God heeft gekozen om de wereld te redden: het bloed van de martelaren, hun lijden — zoals al ons lijden, verenigd met dat van Christus — is het zaad van het eeuwige leven, dat elke generatie vruchtbaar maakt en verheft, en zo de passie en verrijzenis van onze Heer Jezus Christus tegenwoordig stelt.

Om al deze redenen heeft Kiko Argüello, de componist van het werk en initiator van de Neocatechumenale Weg, gewenst dat juist in deze stad Córdoba — waarvan de Heilige Kathedraal het beeld is van haar eeuwenoude glorie — deze klanken zouden weerklinken. Klanken die niet alleen de Passie van Christus oproepen, maar ook die van zijn ontelbare martelaren aan de oevers van de Guadalquivir, een rivier die de lichamen heeft teruggegeven aan haar oevers en het bloed heeft gedronken van honderden martelaren: eerst die van de vervolgingen onder Decius en Diocletianus, daarna de talrijke Mozarabische martelaren, en, in recenter tijden, die van de gewelddadige vervolging tussen 1936 en 1939.

Dit alles gebeurde ter ere van hen en tot meerdere eer van de Almachtige.