In de Neocatechumenale Weg hebben zijn catecheses over het leergezag van de kerk in dienst van de evangelisatie generaties van mensen wereldwijd gevormd.
Op donderdag 13 november ontving pater Mario Pezzi, de priester van het Internationale Team van de Neocatechumenale Weg, een eredoctoraat in de theologie van de Katholieke Universiteit van San Antonio de Murcia (UCAM): een erkenning vanwege zijn buitengewone verdiensten, met name in het onderzoek en de vorming in het leergezag van de Kerk door de catecheses die hij al tientallen jaren geeft aan de Neocatechumenale gemeenschappen.
De titel werd uitgereikt tijdens de openingsceremonie van het academisch jaar 2025-2026 in het klooster van Los Jerónimos (een kloostercomplex uit het begin van de 18e eeuw, bekend als El Escorial de Murcia en een nationaal monument), waar UCAM haar hoofdkwartier heeft, in aanwezigheid van Monseigneur José Manuel Lorca Planes, bisschop van het bisdom Cartagena-Murcia, UCAM-presidente María Dolores García Mascarell, rector Josefina García Lozano, diverse burgerlijke en religieuze hoogwaardigheidsbekleders; en talrijke broeders van de Neocatechumenale Weg uit Italië en Spanje.
De wijsheid – waarvoor in de eerste lezing van de dagliturgie lof werd uitgesproken – is de leidraad geweest van heel het evenement, dat begon met een plechtige Eucharistieviering, voorgegaan door de bisschop van het bisdom. Daarna volgde de Academische Zitting met de toespraak van de Rector Magnificus (die sprak van een “historische gebeurtenis, van enorme betekenis en grote diepgang”), en de Laudatio, uitgesproken door José Alberto Cánovas Sánchez, vicerector van de universiteit, en door mgr. Segundo Tejado Muñoz, itinerante priester.
Don José Alberto Cánovas benadrukte pater Mario’s uitzonderlijke onderzoek en onderwijs in een groot aantal onderwerpen, zoals de rationele grondslag van de theologische antropologie, de sociale leer, de moraaltheologie, de ecclesiologie, de sacramenten en de eschatologie. Dit alles bewerkt een verdieping van de kennis ten dienste van de evangelisatie “om gemeenschappen die instrumenten te bieden die hen zullen helpen hun belijdend en beleefd geloof te verstevigen en om tegelijkertijd het leergezag van de Kerk voor hen toegankelijk te maken.” “Hoop vestigen betekent met degenen die ver weg van de kerk zijn en met hun denkbeelden in contact komen”, zo legde de vicerector uit. Vanaf het begin van de Neocatechumenale Weg erkende pater Mario het charisma van de initiators, Kiko en Carmen, die samen met hem “het geloof mogelijk maakten voor generaties die bestemd waren voor existentiële apathie en een volledige vervreemding van hun eigen bestaan.” Met zijn katecheses vanuit het kerkelijk leergezag heeft hij generaties christenen op alle vijf continenten jaar in jaar uit in het geloof onderwezen tijdens de conviventies aan het begin van het evangelisatiejaar. Centraal in zijn beschouwingen staan huwelijk en gezin, liefde en seksualiteit – thema’s van cruciaal belang voor de vorming van duizenden echtparen in de Neocatechumenale Weg. Mensen van verschillende leeftijden, achtergronden en culturen werden ingewijd in de documenten van het Tweede Vaticaans Concilie en in de Theologie van het Lichaam; katecheses die in hen de liefde voor de Heilige Vader en de Kerk hebben gevoed. “In al zijn onderzoeken komen een buitengewone nauwgezetheid, helderheid van denken en een diepgaand begrip van de leer van de Kerk naar voren, allemaal ten dienste van de evangelisatie.”
De uitreiking van het eredoctoraat volgde op het ceremoniële verloop van de installatie: de rector overhandigde pater Mario de doctorstitel en de doctoraatsmedaille, een certificaat vanwege “de hoge waardigheid van deze onderscheiding”. De priester ontving vervolgens het Boek der Wijsheid en de Wet van God, met de opdracht dit te bewaren als symbool van alles wat hij moet leren en onderwijzen. Andere insignes die hem werden toevertrouwd, waren onder meer “de doctoraatsbaret”, “een oud en vereerd embleem van het leraarschap”, die hij zal dragen als de “kroon” van zijn studie en verdiensten; en “de ring van de oudheid, embleem van het voorrecht om de meningen, consultaties en beoordelingen” van zijn wetenschap en beroep te onderstrepen en te bezegelen. En tot slot de witte handschoenen, “een symbool van de zuiverheid en kracht die handen moeten bewaren”, een teken van zijn rang en hoge waardigheid.
Daarna hield pater Mario Pezzi zijn Lectio Magistralis, waarin hij vervolgens het werk van de Heer in zijn leven belichtte. Als eerste riep hij José Luis Mendoza Pérez in herinnering, de oprichter van de UCAM, voor wie hij de Heer vroeg om zijn inspanningen voor de opbouw van dit kerkelijke werk te belonen. De kersverse doctor bedankte de universiteit voor de hem toegekende eer en voor de geestelijke en de alomvattende vorming van jongeren.
Onder de data die hij in zijn toespraak noemde, vermelde pater Mario het jaar 1984, toen hij door Kiko en Carmen werd uitgenodigd om “een katechese te verzorgen over de encycliek Humanae Vitae van paus Paulus VI”. “Vanaf toen tot nu toe”, merkte hij op, “heb ik deze dienst aan mijn broeders en zusters kunnen aanbieden.” Een andere pijler van zijn leer was het Tweede Vaticaans Concilie. De grondleggers van de Neocatechumenale Weg, benadrukte hij, werden geïnspireerd om deze te baseren “op de drie pijlers van het Tweede Vaticaans Concilie”: de Apostolische Constituties Lumen Gentium, Sacrosanctum Concilium en Dei Verbum. Het is de driepoot waarop deze christelijke initiatie rust: gemeenschap, liturgie en het Woord.
“Dit levenspad dat ik heb afgelegd,” besloot pater Mario, “heb ik beleefd met het besef dat het niet mijn eigen werk is geweest, maar dat de Genade die van boven komt mijn bestaan op een mysterieuze, verborgen en wonderbare manier heeft geleid, zoals het leven van iedere christen. Vervolgens uitte hij zijn wens: “Laten wij verliefd worden op de Wijsheid van God! Zij is die levendige geest die tot in de zielen doordringt en vrienden van God vormt.”
Na de Lectio Magistralis nodigde de president van de UCAM de nieuwe doctor uit om zijn eed af te leggen voor het kruis en op het heilig Evangelie. De broederlijke omhelzing die pater Mario ontving van de leden van de academische gemeenschap, die trots en blij waren zijn broeders en collega’s te zijn, vormde het slotmoment van de plechtige ceremonie. Een gebaar van gemeenschap dat zijn toelating tot de Doctoraatskamer van de UCAM bezegelde en een betekenisvolle ochtend bekroonde, maar niet alleen dat.
Zoals Mgr. Segundo Tejado in zijn toespraak benadrukte, bekroont de uitreiking van een eredoctoraat een leven dat sinds zijn jeugd gewijd is aan zijn roeping: evangelisatie. De rusteloosheid van de jonge priester vond een antwoord in zijn ontmoeting met het charisma van de Neocatechumenale Weg. “En pater Mario dient het als een trouwe bewaker, in navolging van Sint-Jozef, met een diepe aanwezigheid die zoveel broeders en zusters over de hele wereld opvoedt en ondersteunt op de weg van het geloof.”
Meer foto’s zien..
