Audiëntie bij de itinerante (Castel Gandolfo) 26-9-1984

St. Johannes Paulus II

Castel Gandolfo, 26 september 1984

De binnenplaats van het Pauselijk Paleis van Castel Gandolfo werd gistermiddag, in de loop van de ontmoeting van de paus met de neocatechumenale beweging, in een pastorie. Daar was de stoel, het kruisbeeld hing boven de gekleurde muren en fresco’s, de lessenaar met het boek van de evangeliën, het kruis, een icoon van de Maagd. En dan tapijten en bloemen: gladiolen van verschillende kleuren dat gaf de plaats een heiligheid afgewisseld met liederen, gebeden, stilte. Gisteren, de laatste benoeming van de Heilige Vader voordat hij vandaag terugkeerde naar Vaticaan, het is weer een samenkomst van gebed, van proclamatie van het Woord, van luisteren, van reflectie, van voorstellen. Kiko Argüello, initiator van de Neocatechumenal Way, presenteerde met tonen kalm en soms vurig, de laatste reiservaring van hoeveel hebben er aan de bijeenkomst deelgenomen: «twee weken, twee in twee, deze “laatsten”, deze “kleine kinderen van het Koninkrijk” – heeft gezegd de paus toe te spreken – ze zijn de naties van de wereld gaan bezoeken – zonder niets anders bezitten dan de Gekruisigde Christus – stoppen om het “Goede Nieuws ”voor de armen, de gemarginaliseerden, de priesters van de parochies van grote steden evenals die van de territoria verloren uit Afrika en Azië, om met geloof te verkondigen dat Jezus Christus is de Heer en de Verlosser van de mens ».

Kiko heeft dit aan de paus doorgegeven Rondtrekkende gemeenschapservaring, vergelijkbaar met die van de apostelen van de Evangelie die na de komst van het Koninkrijk te hebben aangekondigd gelukkig naar huis teruggekeerd en de kracht van de aanwezigheid van de Meneer. In de verschillende landen van Europa, Noord-Amerika, Centraal en van het zuiden, van Afrika, van Azië, van Oceanië (de initiator van het pad van Neocatechumenale gemeenschappen hebben de Heilige Vader een heel goed beeld gegeven gedetailleerde informatie over deze rondreizende evangelisatie-ervaring) deze nieuwe boodschappers van het goede nieuws hebben geleden en genoten vanwege de Evangelie.

Een stel uit Rome, een jonge man seminariste uit Barcelona, ​​een Italiaans meisje, een Pool, een Spanjaard en een jonge Italiaanse priester, hebben ze geteld, tussen deelname en schok van de aanwezigen, hun “rondreizende ervaring”. Het was in de achtergrond, een openbare belijdenis van de wonderen waar God doorheen werkt zijn “gelovigen” die in de wereld duiken om het van de slaperigheid en religieuze onverschilligheid.

Sinds de grote metropolen van New York tot de favela’s van Brazilië, van het eiland Cuba tot China, van Italië tot Scandinavië: deze zijn de stadia van een evangelisch verhaal van onze dagen geleefd en getuige met de kracht van liefde en geloof. ‘Ze hebben ons zelfs meegenomen door drugsverslaafden ‘, zei de jonge Poolse vrouw toen ze het haarzelf vertelde ervaring, maar later begrepen ze dat we een bericht hadden Christen om iedereen met respect en liefde aan te bieden ”. Het verhaal getuigenis ging soms in op enkele details die de kracht van God die allen leidt die hem met hart vertrouwen oprecht.

Na de getuigenissen sprak de paus:

«In wat je me hebt verteld, heb ik de authentieke geest gezien van de discipelen van Christus die zich volledig aan de Heer geven. U bent rondtrekkend, maar het is Jezus zelf die vooral een route in u volgt en die vervolgens met u naar anderen toe volgt. Dat je rondtrekt, is een secundair feit; Het belangrijkste is dat Hij rondtrekkend is, dat Hij rondtrekkend wil zijn. Hij wil niet alleen aanwezig zijn in de Kerk, maar ook rondtrekkend in de Kerk, want de Kerk is rondtrekkend, het is een Kerk onderweg; Het is niet alleen de Kerk die al bevestigd, georganiseerd en gestructureerd is, maar eerder de Kerk op weg naar mensen, gemeenschappen, gelovigen en ongelovigen; Voor Christus hebben deze verdeeldheid een andere manier van bestaan ​​dan voor ons.

Dit echt evangelische vertrouwen karakteriseer uw echte roaming; niets nemen, niet hebben niets, vertrouw jezelf niet, maar vertrouw in plaats daarvan absoluut Voorzienigheid, voor zover de Heer dat in jou doet. Een ander kenmerk is nederigheid: de Heer heeft mij gered, mij gered van mijn zonden en van mijn ongeloof en daarin heb ik een grote genade geleefd, die ik heb ontvangen kracht van de Heer. Ik heb persoonlijk zijn kracht en kracht ervaren, en nu Ik moet lopen om deze kracht aan te kondigen, of beter nog, dit door te geven macht aan anderen. De Heer is krachtig (de paus verhief zijn stem om deze zin uit te spreken). En je vertrouwt op de kracht van de Heer en wilt dit ervaren kracht in jou en ook in anderen. De Heer is krachtig in de zijne dood en opstanding in zijn genade; het is krachtig in de Heilige Geest.

Als bisschop van Rome en paus in deze rondreizende tijd, heb ik ook rondreizend moeten worden. Er is een zekere parallel, een toeval. Maar ik moet zeggen dat de reisroutes die ik maak veel minder sober zijn. Het is waar, ja, dat ze ons veel vragen en dat het eendaagse programma behoorlijk veeleisend is; maar je loopt niet te voet, je gaat met Alitalia of Air Canada, dan met “Papamóvil“, dus, ik weet het niet, ik denk dat je deze manier van rondtrekken niet kunt accepteren … Dus ik vraag me af mezelf en zeg: ik kan niet meer doen, in alle nederigheid beken ik je dat ik niet meer kan doen. Zodat wij ook rondtrekkend blijven, de rondtrekkende paus zoals hij is, en jij rondtrekkend zoals je bent. Laten we dan zingen!… Je moet iets zingen: dat wat je overal zingt en waar neocatechumenen worden herkend: “Gezegend bent u die hebt geloofd…” ».