Przemówienie do Drogi Neokatechumenalnej 12-I-2006

BENEDYKT XVI

Watykan – Aula Pawła VI, 12 stycznia 2006 r.

«Dzięki wiernemu przylgnięciu do każdej wytycznej Kościoła, uczynicie wasze apostolstwo jeszcze bardziej skutecznym»: jest to zaproszenie skierowane do Drogi Neokatechumenalnej z okazji Audiencji, która miała miejsce w czwartek 12 lutego rano w Auli Pawła VI. Oto tekst przemówienia wygłoszonego przez Ojca Świętego:

«Drodzy bracia i siostry: Dziękuję z serca za waszą wizytę, która daje mi sposobność przekazania specjalnego pozdrowienia również innym członkom Drogi Neokatechumenalnej, rozsianej w tylu częściach świata. Moją myśl kieruję ku każdemu z obecnych, począwszy od czcigodnych Kardynałów, Biskupów i kapłanów. Pozdrawiam odpowiedzialnych za Drogę Neokatechumenalną: Pana Kiko Argüello, któremu dziękuję za słowa, które skierował do mnie w waszym imieniu, Panią Carmen Hernandez i Ojca Mario Pezzi. Pozdrawiam seminarzystów, młodzież, a szczególnie rodziny, które są gotowe przyjąć specjalne „posłanie” misyjne, by udać się do różnych krajów, przede wszystkim w Ameryce Łacińskiej.

Jest to zadanie, które mieści się w kontekście nowej ewangelizacji; w niej rolę, ważną jak nigdy dotąd, odgrywa właśnie rodzina. Poprosiliście, aby tego „posłania” dokonał Następca Piotra, jak to już się wydarzyło z moim czcigodnym Poprzednikiem Janem Pawłem II 12 grudnia 1994 roku, ponieważ wasze działanie apostolskie umiejscawia się w sercu Kościoła, w całkowitej harmonii z Jego wskazaniami i w jedności z Kościołami partykularnymi, w których będziecie działać, doceniając w pełni bogactwo charyzmatów, które Pan wzbudził poprzez inicjatorów Drogi. Drogie rodziny, krzyż, który otrzymacie, będzie waszym nieodłącznym towarzyszem drogi, kiedy będziecie głosić w swej działalności misyjnej, że tylko w Jezusie Chrystusie, który umarł i zmartwychwstał, jest zbawienie. Będziecie Jego cichymi i radosnymi świadkami, przemierzając z prostotą i w ubóstwie drogi wszystkich kontynentów, podtrzymywani nieustanną modlitwą i słuchaniem Słowa Bożego oraz posilani uczestnictwem w życiu liturgicznym Kościołów partykularnych, do których jesteście posłani.

Ważność liturgii, a szczególnie Mszy świętej w ewangelizacji była niejednokrotnie uwydatniana przez moich Poprzedników, a wasze długie doświadczenie może to dobrze potwierdzić, że postawienie w centrum misterium Chrystusa, celebrowanego w rytach liturgicznych, stanowi uprzywilejowaną i niezastąpioną drogę do budowania żywych i trwałych wspólnot chrześcijańskich . Właśnie, aby pomóc Drodze Neokatechumenalnej i uczynić jej działanie ewangelizacyjne jeszcze bardziej wyrazistym, w jedności z całym ludem Bożym, Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dała wam ostatnio, w moim imieniu, kilka norm dotyczących Celebracji eucharystycznej, po okresie doświadczenia, na który pozwolił Sługa Boży Jan Paweł II. Jestem pewien, że normy, wynikające z tego, co jest przewidziane w księgach liturgicznych, zatwierdzonych przez Kościół, będą przez was uważnie przestrzegane. Dzięki wiernemu przylgnięciu do każdej wytycznej Kościoła, uczynicie wasze apostolstwo jeszcze bardziej skutecznym, w harmonii i w pełnej jedności z Papieżem i Pasterzami każdej Diecezji. I tak czyniąc, jestem tego pewny , będziecie doświadczać nieustannie błogosławieństwa Pana w obfitych owocach duszpasterskich.

Rzeczywiście, w tych latach uczyniliście wiele, to widzimy także tutaj, liczne powołania do kapłaństwa i do życia konsekrowanego zrodziły się wewnątrz waszych wspólnot. Dzisiaj jednak nasza uwaga zwraca się szczególnie w stronę rodzin. Ponad 200 z nich zostanie posłanych na misje; są to rodziny, które wyruszają bez wielkiego wsparcia ludzkiego, ale licząc przede wszystkim na pomoc Opatrzności Bożej.

Drogie rodziny, możecie świadczyć swoją historią, że Pan nie opuszcza tych, którzy się Jemu powierzają. Głoście dalej ewangelię życia. Wszędzie, gdzie was prowadzi wasza misja, pozwólcie się oświecać przez pocieszające słowo Jezusa: „Szukajcie najpierw królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane” i jeszcze „Nie troszczcie się zatem o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie” (Mt 6,33-34). W świecie, który szuka ludzkich pewności i ziemskich zabezpieczeń, pokazujcie, że Chrystus jest mocną skałą, na której wznosi się budowlę własnej egzystencji i że ufność pokładana w Nim nigdy nie zawodzi. Święta Rodzina z Nazaretu niech was strzeże i niech będzie waszym wzorem. Zapewniam o mojej modlitwie za was i za wszystkich członków Drogi Neokatechumenalnej i udzielam z miłością każdemu z was Apostolskiego Błogosławieństwa».