Triest, Włochy – 19 listopada 2023 r.- 18:00 (GMT +1)
Poemat symfoniczny poświęcony męczennikom
W niedzielę 19 listopada o godz. 18.00 w Teatro Verdi w Trieście odbędzie się światowa premiera o szczególnym znaczeniu.
Po pierwsze warto zwrócić uwagę na sam utwór „Mesjasz”. Składa się z trzech części: „Akedà”, „Córki Jerozolimskie” i „Mesjasz – lew, by zwyciężać”. To tryptyk symfoniczny z fortepianem jako instrumentem wiodącym.
Tytuły poszczególnych części odnoszą się do trzech wydarzeń z historii zbawienia. Pierwsza część jest poświęcona ofierze Izaaka złożonej przez jego ojca Abrahama. Akedà to po hebrajsku „Zwiąż mnie”. Słowa te Izaak skierował do swojego ojca, bo zależało mu na tym, żeby ofiara została przyjęta. Aniołowie wyśpiewują głośno „Zobaczcie wiarę na ziemi”. Akedà – tajemnica wiary, dar Boga dla człowieka.
Druga część nosi tytuł „Córki Jerozolimskie”. Pieśń nawiązuje do słów Chrystusa skierowanych do kobiet, które towarzyszą Mu na drodze krzyżowej. Jezus zachęca napotkane niewiasty, by nie płakały nad Nim, ale raczej nad sobą i swoimi dziećmi.
Trzecia część utworu jest zatytułowana „Mesjasz, lew by zwyciężać”. Ten tekst zawdzięczamy chrześcijańskiemu męczennikowi z IV wieku, Wiktorynowi z Pettau. W poetycki sposób objawia i ogłasza Misterium Chrystusa, który przyszedłszy jako lew, aby zwyciężać, staje się jednak barankiem i bierze na siebie zło, aby człowiek przeszedł ze śmierci do życia.
To zatem treści kerygmatyczne, obwieszczające dzisiejszemu chrześcijaninowi sposób życia w historii. Jest nim towarzyszenie Chrystusowi na krzyżu i branie na siebie grzechu człowieka, stawanie się barankiem, kochanie drugiego aż do oddania za niego życia. Każdy chrześcijanin jest powołany do tego, by – w zjednoczeniu z Chrystusem – stać się męczennikiem, świadkiem tej miłości.
Po drugie, przy okazji tej premiery warto też zwrócić uwagę na postać kompozytora – Kiko Argüello. Jest twórcą „ Cierpienie niewinnych ”, która wywołała międzynarodowy rozgłos i spotkała się z uznaniem. Była wykonywana na scenach największych teatrów i w różnych salach koncertowych na całym świecie: w Madry cie, w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, w Symphony Hall w Chicago, a także w Philharmoniker Hall w Berlinie, Gerard Behar Auditorium wJerozolimie, Suntory Hall w Tokio, Hungarian State Opera House w Budapeszcie. Wykonano ją też na Piazza Unità d’Italia w Trieście oraz na terenie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, w ramach Memorial Concert.
Autor jest hiszpańskim malarzem, który urodził się w León 9 stycznia 1939 roku. Studiował sztuki piękne na Akademii San Fernando w Madrycie, a w 1959 roku otrzymał Krajową Nadzwyczajną Nagrodę Malarską. Na początku lat 60. przeżył kryzys egzystencjalny, który doprowadził go do głębokiego nawrócenia i poświęcenia życia Chrystusowi i Kościołowi.
W 1964 roku zdecydował się zamieszkać wśród ubogich w baraku na obrzeżach Madrytu. W tej sytuacji zmarginalizowania Kiko spotkał się z obecnością ukrzyżowanego Chrystusa.
Później poznał misjonarkę, Carmen Hernández, absolwentkę chemii i teologii, obecnie Sługę Bożą. Wraz z nią rozpoczął nową formę głoszenia Ewangelii, która wkrótce doprowadziła do powstaniawspólnoty chrześcijańskiej. W ten sposób narodziła się wśród ubogich pierwsza wspólnota neokatechumenalna, w której staje się widoczna miłość Chrystusa ukrzyżowanego.
To ziarno zaczęło kiełkować najpierw w Hiszpanii, w niektórych parafiach Madrytu, a po doświadczeniu Kiko, który mieszkał pośród ubogich w Borghetto Latino na obrzeżach Rzymu, rozprzestrzeniło się we Włoszech, a następnie na całym świecie. Dziś na pięciu kontynentach, w 135 krajach, istnieje ponad 20.000 wspólnot neokatechumenalnych.
Ponad 50 lat temu, w 1971 roku, Kiko i Carmen wysłali ekipę katechistów wędrownych do Triestu, a w katedrze San Giusto narodziła się pierwsza wspólnota neokatechumenalna w tym mieście.
Kiko Argüello i Carmen Hernández są inicjatorami Drogi Neokatechumenalnej, diecezjalnej inicjacji chrześcijańskiej, która – poprzez katechezę, Słowo Boże i sakramenty przeżywane we wspólnocie – prowadzi ludzi do dojrzałej wiary i braterskiej komunii.
W 2008 roku Stolica Apostolska zatwierdziła Statut Drogi Neokatechumenalnej, która została uznana przez kolejnych papieży za „dar Ducha Świętego dla współczesnego Kościoła”.
Kiko Argüello jest nie tylko inicjatorem Drogi Neokatechumenalnej i twórcą dwóch symfonii. Jestteż autorem ważnych dzieł malarskich, architektonicznych i rzeźbiarskich na całym świecie. Jego prace można zobaczyć w katedrze w Madrycie, w parafii San Bartolomeo in Tuto w Scandicci(Florencja). Kiko zaprojektował też kościół w Seminarium Redemptoris Mater w Rzymie, parafięśw. Katarzyny Labouré w Madrycie, a także seminaria Redemptoris Mater w Maceracie i Warszawie, Centrum Neokatechumenalne w Porto San Giorgio i Międzynarodowe Centrum DomusGalilaeae na Górze Błogosławieństw w Ziemi Świętej. Poprzez malarstwo, rozumiane jako odbicie Bożego światła, a także poprzez muzykę będącą uniwersalnym językiem zdolnym otworzyć serce na wymiar ducha, Kiko znajduje sposób na głoszenie Ewangelii współczesnemu człowiekowi. Swoje artystyczne powołanie oddaje na służbę Kościołowi i liturgii, układając muzykę do Psalmów, innych fragmentów Pisma Świętego, do hymnów Kościoła pierwotnego, a także duchowych wierszy ze swoich pism.
Trzecim wyróżniającym się elementem koncertu w Trieście jest orkiestra. Została założona przez Kiko w 2010 roku z myślą o wykonaniu pierwszej symfonii „Cierpienie niewinnych”. Zarówno członkowie orkiestry, jak i chóru – około 180 muzyków z Włoch, Hiszpanii i innych krajów – to artyści, którzy bezinteresownie oddają swoje talenty w służbie nowej ewangelizacji. Ta pełna ekspresji forma piękna ma wymiar misyjny – poprzez muzykę głosi się Ewangelię i świadczy o niej na całym świecie.
Dyrygentem orkiestry jest Tomáš Hanus.Urodził się w Brnie, w Czechach. Począwszy od sezonu 2016/2017 jest dyrektorem muzycznym Walijskiej Opery Narodowej (Wielka Brytania). Dyrygował w najbardziej prestiżowych międzynarodowych teatrach operowych i salach koncertowych, takich jak Bayerische Staatsoper, Opera Paryska, Grand Théâtre w Genewie, TeatroReal w Madrycie czy filharmonia w Berlinie. Dyrygował też Royal Philharmonic Orchestra, London Symphony Orchestra, Prague Symphony Orchestra, BBC Symphony Orchestra, a w czerwcu ubiegłego roku zadebiutował w La Scali.
Premiera tego dzieła jest z pewnością zaszczytem dla Teatro Verdi i dla Triestu.
