AUDIENCJA GENERALNA 8 V 1974

Św. Paweł VI

8 maja 1974 r., na zakończenie międzynarodowego spotkania odbywającego się w Rzymie w „Domus Mariae”, około 500 jego uczestników – prezbiterów i świeckich pochodzących z różnych regionów Europy – było obecnych na papieskiej audiencji generalnej. Paweł VI skierował do nich następujące słowa:

Pozdrawiamy grupę księży i ludzi świeckich reprezentujących ruch – popatrzcie, to są sprawy posoborowe – wspólnot neokatechumenalnych, które przybyły do Rzymu z wielu diecezji Włoch i innych krajów na spotkanie poświęcone tematyce ewangelizacji w świecie współczesnym, tej samej tematyce, którą podejmie najbliższa sesja Synodu Biskupów. Jakąż radość i jaką nadzieję daje nam wasza obecność i wasza działalność!

Wiemy, że w waszych wspólnotach usiłujecie wspólnie zrozumieć i rozwinąć bogactwa waszego Chrztu i konsekwencje waszej przynależności do Chrystusa. To zaangażowanie umożliwia wam zdanie sobie sprawy z tego, że życie chrześcijańskie nie jest niczym innym, jak zgodnością nauki i postępowania, niczym innym, jak nieustannym dynamizmem wypływającym stąd, że zaakceptowało się to, by być razem z Chrystusem i przedłużać Jego obecność i Jego misję w świecie.

To zamierzenie, gdy dla was jest świadomym i autentycznym sposobem przeżywania powołania chrześcijańskiego, staje się także skutecznym świadectwem dla innych, zachętą do odkrywania i odzyskania prawdziwych, autentycznych, rzeczywistych wartości chrześcijańskich, które inaczej mogłyby pozostać prawie że ukryte, uśpione i jakby rozmyte w zwyczajnym życiu.

Nie! Wy je uwypuklacie, ukazujecie je i dajecie im blask moralny naprawdę wzorowy, nie przez co innego jak przez przeżywanie w tym duchu chrześcijańskim tej waszej wspólnoty neokatechumenalnej.

Przeżywanie i rozwijanie tego przebudzenia jest tym, co nazywacie formą katechumenatu pochrzcielnego, który będzie mógł odnowić w dzisiejszych wspólnotach chrześcijańskich te oznaki dojrzałości i pogłębienia, które w Kościele pierwotnym osiągano w okresie przygotowania do Chrztu.

Wy czynicie to po Chrzcie. „Przed” czy „po” jest – powiedziałbym – rzeczą drugorzędną. Faktem jest, że wy zmierzacie do autentyzmu, do pełni, do konsekwencji, do szczerości życia chrześcijańskiego. I to jest – powtarzam – ogromna zasługa, która nas niezwykle pociesza i która sugeruje nam i podsuwa pozdrowienia, życzenia i jak najobfitsze błogosławieństwa dla was, dla tych, którzy o was się troszczą, i wreszcie dla tych, których możecie pozdrowić z naszej strony waszym orędziem.

Z radością dowiadujemy się, że jesteście animatorami, którzy świadomość tych rzeczy wnoszą do tylu parafii. Ze szczególną radością przyjmujemy do wiadomości, że we wszystkich waszych inicjatywach bardzo uważacie na zależność od waszych pasterzy i na jedność ze wszystkimi braćmi. Z powodu tej wrażliwości eklezjalnej, która jest zawsze gwarancją konstruktywnej obecności Ducha Świętego, pragniemy dodać wam zachęty i udzielić wam naszego błogosławieństwa.