Mario Pezzi

Mario Pezzi urodził się w Gottolengo (Brescia, Włochy) 19 września 1942 r., jako trzecie z pięciorga dzieci. W wieku dziesięciu lat wstępuje do niższego seminarium Misjonarzy Kombonianów. Po czasie nowicjatu zostaje wysłany przez swoich przełożonych do Rzymu, gdzie odbywa międzynarodowy scholastykat i studiuje teologię na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana. Święcenia kapłańskie przyjmuje 19 marca 1969 roku i rozpoczyna studia doktoranckie z teologii dogmatycznej na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim u ks. prof. Zoltana Alszeghy.

W tym samym roku spotyka Kiko i Carmen – inicjatorów Drogi Neokatechumenalnej, i uczestniczy w kilku ostatnich spotkaniach, w ramach cyklu katechez głoszonych w parafii Natività w Rzymie. W styczniu 1970 roku bierze udział w całym cyklu katechez Drogi w parafii San Giovanni di Dio, w której pełni posługę duszpasterską, i wstępuje do pierwszej wspólnoty neokatechumenalnej w tej parafii. Widzi w Drodze nadzieję na katechumenat na misjach w Afryce, zwłaszcza po tragicznym doświadczeniu masakr wśród chrześcijan w Burundi. Otrzymuje pozwolenie przełożonych, aby – z myślą o przyszłej misji w Afryce – nabrać doświadczenia jako katechista wędrowny Drogi. We wrześniu 1970 roku przerywa studia doktoranckie i zostaje posłany przez Kiko i Carmen, aby zainicjować Drogę w dwóch parafiach, w diecezjach Brescia i Mediolan, a w styczniu 1971 roku w parafii San Leone w Katanii.

W czerwcu 1971 roku zostaje poproszony przez Kiko i Carmen, aby zastąpił Francesco Cuppiniego, prezbitera, który towarzyszył im od 1968 roku. Został w ten sposób członkiem ich ekipy, w okresie ewangelizacji we Włoszech, zwłaszcza w Rzymie oraz we Florencji i Ivrei. W czasie gdy Kiko i Carmen byli w Hiszpanii, towarzyszył im jako prezbiter o. Jesús Blázquez; o. Mario natomiast został wysłany, aby ewangelizować w Lombardii, a następnie w Portugalii. W grudniu 1981 roku – na mocy listu przełożonego generalnego Misjonarzy Kombonianów – został wysłany jako wędrowny kombonianin, aby zainicjować Drogę w Chartumie (Sudan), sercu misji komboniańskich, a następnie – w marcu 1982 roku – w Kampali (Uganda). W kolejnych miesiącach o. Mario odbywa wiele podróży po Afryce, odwiedza biskupów w Kenii oraz rodziny przebywające na misji w ramach Drogi Neokatechumenalnej na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Kamerunie, Zambii, a także seminaria Redemptoris Mater w Kitwe (Zambia), Douala (Kamerun), Dar es Salaam (Tanzania), Goma (Kongo) i Morondava (Madagaskar). Odwiedza również kilku biskupów w Angoli, a następnie w Mozambiku, aby i tam otworzyć Drogę. Udaje się do Bangui (Republika Środkowoafrykańska) i do Bujumbury (Burundi).

Od roku 1982 o. Mario – razem z Kiko i Carmen, a od niedawna, po śmierci Carmen, z Maríą Ascensión Romero – wchodzi w skład ekipy odpowiedzialnej za Drogę Neokatechumenalną, która zajmuje się m.in. utrzymywaniem relacji z Papieżami, ze Stolicą Apostolską, biskupami, a także przygotowaniem kolejnych etapów w ramach formacji na Drodze, światowych konwiwencji dla katechistów wędrownych i innych międzynarodowych spotkań. W roku 1992 nowi przełożeni kombonianów poprosili o. Mario, by ponownie włączył się w życie Instytutu lub inkardynował się do diecezji rzymskiej. O. Mario opuścił zatem Instytut i został przyjęty przez wikariusza generalnego Rzymu kard. Camilo Ruiniego jako prezbiter-katechista wędrowny.

Wraz z zatwierdzeniem Statutu Drogi ad experimentum w roku 2002 i zatwierdzeniem definitywnym w roku 2008, o. Mario został mianowany przez Stolicę Apostolską prezbiterem Ekipy Międzynarodowej razem z Kiko i Carmen (przed jej śmiercią).