“MIJN JEZUS, LEID MIJ NAAR JOU HEILIGHEID”;”JIJ LEIDT MIJ NAAR HEILIGHEID”
(“Dagboeken 1979-1981”, nr. 85; nr. 199)
Op 4 december 2022 vond in Madrid een “daad” van bijzondere intensiteit en belang plaats voor de hele Kerk: De opening van de diocesane fase van het zaligverklarings- en heiligverklaringsproces van Carmen Hernández Barrera, die samen met Kiko Argüello de weg van christelijke initiatie, de Neocatechumenale Weg, initieerde.
OPENING VAN HET PROCES
De officiële act van het bisdom Madrid vond plaats in een plechtige bijeenkomst aan de Francisco de Vitoria Universiteit in Madrid in aanwezigheid van kardinaal Carlos Osoro, 2 andere kardinalen en 41 bisschoppen, samen met ten minste tweeduizend andere personen uit de verschillende landen van Europa en de wereld. De missie van Carmen en Kiko omvat 135 landen op 5 continenten, en velen hebben gevraagd om deel te nemen aan deze plechtige inwijding.
De opening was ingedeeld in vier onderdelen: eerst was er een groet met enkele inleidende woorden van Kiko Argüello, met een gebed en de lezing van het Evangelie (Mc 9:2-8), de gedaanteverandering van de Heer, een passage uit het Evangelie die Carmen na aan het hart ligt. Daarna volgde het deel van de opening van het proces met het voorlezen van de “Supplex libellus”, d.w.z. het verzoek van de postulator om dit proces te beginnen namens het internationale team van de Weg aan het bisdom. Daarna werd het “Nihil obstat” van het Dicasterie van de Heilige Stoel voor de zaligverklaringen en heiligverklaringen gelezen om het proces in gang te zetten. Daarna volgde de aanroeping van de Heilige Geest om het hele werk te begeleiden en de beëdiging van de aartsbisschop van Madrid met de aanvaarding van de ingediende aanvraag. Een diocesane rechtbank werd benoemd, en wird met het hele proces belast. Na elkaar legden een bisschoppelijke gedelegeerde, de promotor van het recht, de notaris (en zijn plaatsvervanger) en de postulator de eed af. Dit alles eindigde met het voorlezen van de “protocollen van deze vergadering” door de secretaris van de kanselier en een toespraak van kardinaal Osoro.
In het derde deel van de act speelde het Symfonieorkest van de Neocatechumenale Weg twee symfonische gedichten gecomponeerd door Kiko: “Akedà” en “Dochters van Jeruzalem”. Het eerste lied “Akedà” brengt het offer in herinnering dat Abraham zou brengen op de berg Moria. Zijn zoon Isaak bood hem gewillig zijn keel aan, zodat zijn offer niet ongeldig zou zijn. Zo verschijnt het geloof op aarde. Het tweede deel, “Dochters van Jeruzalem”, is het moment van de ontmoeting met Jezus, die het kruis draagt, met enige vrouwen, die om hem wenen. De Heer zegt tegen hen: “Dochters van Jeruzalem, weent niet over mij, maar weent over uzelf en over uw kinderen … want als men zo doet met het groene hout wat zal er dan met het dorre hout gebeuren?” (Lc 23,28, 31). Beide gedichten zijn geladen met drama en een muzikale spanning.
De aartsbisschop van Madrid sloot de ceremonie af met enkele korte slotwoorden en zijn groet.
EEN GROET VAN KIKO
Het lijkt ons belangrijk om hier de tekst weer te geven van Kiko’s groet aan de aanwezigen aan het begin van de bijeenkomst. Allereerst begroette Kiko de aanwezige kardinalen en bisschoppen, de academische autoriteiten, de overste van de Congregatie van de Missiezusters van Jezus Christus, waartoe Carmen ongeveer acht jaar behoorde, en alle aanwezigen (itiniranten, rectoren van de Redemptoris Mater Seminaries en broeders en zusters van de gemeenschappen die meer dan 50 jaar geleden door Kiko en Carmen werden gesticht). Kiko las vervolgens de brief voor die kardinaal Farrell, prefect van het Dicasterie voor Leken, Familie en Leven, voor deze gelegenheid had gestuurd, waarin hij de opening van Carmens zaligverklaringsproces becommentarieerde met deze woorden:
Persoonlijk ben ik erg blij dat deze dag is aangebroken waarop de Kerk de diocesane fase van de zaak van de zalig- en heiligverklaring van Carmen Hernández begint. Ik dank kardinaal Carlos Osoro, aartsbisschop van Madrid, voor het initiëren van het onderzoek naar Carmen’s leven, deugden en reputatie van heiligheid.
De Heer heeft Carmen en mij 52 jaar lang verenigd in een prachtige evangelisatiemissie – die in dit bisdom Madrid begon – als vrucht van het Concilie.
Ik vind het een voorzienig feit dat de opening van de Zaak precies samenvalt met het jaar waarin de 60e verjaardag van de inauguratie van het Tweede Vaticaans Concilie wordt herdacht, want Carmen heeft haar leven gegeven om het Concilie naar de parochies te brengen, via een christelijke inwijding, ten dienste van de bisschoppen, die de Neocatechumenale Weg wordt genoemd.
Het is verrassend om deze geschiedenis met feiten en mensen te zien; een werk dat niet aan een werktafel is gedaan, maar door de werking van de Heilige Geest. Wat op het Tweede Vaticaans Concilie schriftelijk werd uitgewerkt, zagen wij bij de armen in de sloppenwijken van Palomeras gerealiseerd worden door het werk van de Heilige Geest. Daar zagen we de verschijning van de Heer die vergeving, liefde, gemeenschap en christelijke gemeenschap schiep! Carmen en ik zijn beiden getuigen geweest van Gods aanwezigheid in de evangelisatie, getuigen van Gods handelen in de Kerk van het Tweede Vaticaans Concilie. We hadden geen vooropgezette plannen of ideeën. Al meer dan 50 jaar kunnen we getuigen dat God leeft in zijn Kerk.
Carmen, in de voetsporen van Franciscus Xaverius (wiens feest we gisteren hebben gevierd), heeft er nooit aan gedacht in Spanje te blijven, omdat het leek op een mislukking van haar missionaire ideaal. Maar God wilde dat wij elkaar zouden ontmoeten in Madrid, in de sloppenwijk Palomeras Altas. We ontmoetten elkaar in 1964, bij haar terugkeer van haar historische pelgrimstocht naar het Heilige Land. Ik was in een krot gaan wonen bij de armen van Palomeras.
Carmen leerde daar de gemeenschap kennen van de broeders die in mijn krot samenkwamen en was zeer onder de indruk van hun antwoord op het Woord van God. Ze besloot bij ons te blijven wonen en we bouwden een krot voor haar.
Carmen zag de aanwezigheid van Jezus Christus, die komt om zondaars te redden, om het mysterie van Pasen te vervullen en om gemeenschap te scheppen onder de armen: Jezus Christus gaf zichzelf als gratis liefde voor ieder mens.
Dit alles wat God toestond, zijn aanwezigheid in Palomeras, was als een vruchtbare grond die God had voorbereid om in de Kerk te plaatsen. Wat God ons liet ervaren te midden van een arme wereld, had de Heilige Geest voorbereid voor zijn Kerk.
De voorzienige aanwezigheid van de aartsbisschop van Madrid in de sloppenwijk was bepalend voor de definitieve samenwerking van Carmen met mij. Zonder D. Casimiro Morcillo zouden we niet naar de parochies zijn gegaan. Hij was ook degene die de deuren voor ons opende in Italië. Carmen zag in de aartsbisschop de aanwezigheid van de Kerk en veranderde volledig haar houding tegenover mij. Door Morcillo’s aanwezigheid zag ze de belofte die God haar in Israël gedaan had, in vervulling gaan.
Toen Carmen in Israël was, vroeg ze zich vaak af wat haar missie in de Kerk was en dacht ze dat ze een missionaire congregatie moest stichten. In Ein Karen had ze de absolute zekerheid, als een visioen, dat God wilde dat ze iets deed voor de universele Kerk, dat het niet ging om het stichten van een congregatie.
Ik vertel u dit zodat u de samenwerking tussen Carmen en mij kunt zien, als een groot mysterie van de Heer.
Het was heel moeilijk voor mij om Carmen te aanvaarden, totdat de Heer me innerlijk zei dat Carmen een grote genade was, dat er iemand naast me stond die me voortdurend de waarheid zou vertellen, dat God haar met een zending had gebracht. Dus accepteerde ik Carmen in geloof als iemand die door de Heer was gezonden. Ik leed tot ik besefte dat ze van God kwam, en vanaf die dag was ze een genade voor mij.
Carmen is geweldig geweest! Een buitengewone vrouw die veel goeds heeft gedaan, niet alleen voor de broeders van de Neocatechumenale Weg, maar voor de hele Kerk.
Carmen, wat een geweldige vrouw! Met een meesterlijk genie van vrijheid en liefde voor de Kerk. Ze vleide me nooit, ze vertelde me altijd de waarheid. Ze kon achter me staan, altijd aan mijn zijde, om me te helpen. Ze zocht nooit de eerste plaats, ze zocht nooit de schijnwerpers. Ze had een zuiver geweten dat de opdracht die God haar had gegeven was om mij te steunen, te verdedigen en te corrigeren, voor het welzijn van de Neocatechumenale Weg.
Uit liefde voor de Kerk en de broeders is zij 52 jaar bij mij gebleven, ook al was het soms moeilijk voor haar, maar Carmen wilde alleen de wil van God doen, waarvan zij zag dat het was om bij mij te zijn in deze Christelijke Inwijding die de Neocatechumenale Weg is.
Een uitzonderlijke vrouw, werkelijk, met een enorme vrijgevigheid, die ze mij heeft onthouden, ondanks de correcties, maar ze stond altijd achter mij en steunde mij.
Ze was een voorbeeld van vrijzinnigheid, oprechtheid, ze sprak vrijuit tegen iedereen; ze sprak de waarheid tegen de broeders in de gemeenschappen. En als een broeder wegging, riep ze hem en zocht hem op, als een verloren schaap, met liefde.
Zij was een buitengewone vrouw, een echte profetes, een echte missionaris, die het geloof heldhaftig beleefde, een uitzonderlijke vrouw, zeer belangrijk voor de Kerk, altijd in gebed, in liefde voor Christus, de Schrift en Pasen, en met een onvoorwaardelijke liefde voor de Paus en de Kerk.
Samen zijn wij de initiatiefnemers van een charisma, dat de Heer heeft geïnspireerd om zijn Kerk te helpen. De woorden van paus Franciscus bij de 50e verjaardag van de Neocatechumenale Weg in 2018, toen hij in Tor Vergata zei: “Jullie zijn een geschenk van de Heilige Geest voor de Kerk”, bevestigen het meest gewenste verlangen van Carmen: dat men ziet dat in de Weg God aan het werk is, dat het een werk is van de Heilige Geest in de Kerk, waarvan Hij zelf ons geroepen heeft om initiatiefnemers te zijn.
In de laatste audiëntie die hij dit jaar gaf aan het Internationale Team van de Weg, sprak paus Franciscus zijn vreugde uit over het begin van de opening van de Zaak.
Ik wens dat de Kerk, in deze zaak van heiligverklaring die nu begint, haar leven onderzoekt, dat vaak een gekruisigd leven was, stil en lijdend, als “in een donkere nacht”; ik wil ook dat haar deugden aan het licht komen, vele verborgen, vele heldhaftig. Moge de Kerk ze onderscheiden.
Ik dank God dat ik haar heb gekend en dat ik met haar heb mogen samenwerken in het “zware werk van het Evangelie”, zoals Sint Paulus zegt.
Carmen, wat een geweldige vrouw, met een uitzonderlijk geloof! Wat een grote liefde had ze voor Christus en zijn Kerk!
Bedankt.
Nu gaan we luisteren naar het Evangelie.
Vanmiddag willen we een fragment uit het Evangelie presenteren dat Carmen diep heeft geraakt: De Transfiguratie, die de wonderbaarlijke en indrukwekkende bestemming is van de menselijke geschiedenis, en die al gerealiseerd is door de Maagd Maria, die niet alleen het beeld is van de Kerk, maar van de hele mensheid.
De Transfiguratie zal deze door Jezus Christus aangenomen mens leiden tot volledige goddelijkheid. Het is een verheffing tot de glorie van de hemel, tot de Hemelvaart. En dat kan hier worden ervaren, want wij christenen worden door het doopsel van dag tot dag veranderd; zelfs als dit lichaam uit elkaar valt, worden wij getransfigureerd in het gezicht van Jezus Christus. Dit is het christelijk geloof dat licht geeft aan de geschiedenis, aan de toekomst van de mensheid: de Transfiguratie.
Verkondiging van het Evangelie: Marcus 9, 2-8
DE HEILIGHEID VAN CARMEN VOOR VANDAAG
Spreken over “heiligheid” in de wereld van vandaag, en ook in de Kerk zelf, lijkt misschien irrelevant, iets persoonlijks dat niets te maken heeft met de echte problemen… Maar is dat wel zo?
De Heiligheid, voordat deze iets met ons te maken heeft, is Gods hartstochtelijke roeping: “Wees heilig, want Ik, de Heer, jouw God, ben heilig” (Lev 19:2), “… net als de Heilige die je geroepen heeft, moet ook jij heilig zijn… Want er staat geschreven: ‘Wees heilig, want Ik ben heilig.’ (1 Petr 1:16). Voor gelovigen betekent spreken over heiligheid de Heilige, God, te vertegenwoordigen, zijn handelen, zijn heerlijkheid, die het leven van de mens zoekt en wil: “De heerlijkheid van God is de mens die leeft”, roept de heilige Irenaeus. [1]
En spreken over Carmens heiligheid betekent vooral Gods handelen in haar aanwezig te laten zien, over haar te spreken met wat haar geschiedenis, haar leven betekende en droeg: het is indrukwekkend om haar “dagboeken” te openen en haar gedachten, haar lijden, haar gebed, haar geest te volgen:
in 1979, op de dag dat paus Johannes Paulus II twee heiligen zalig verklaarde, schreef ze in haar dagboek:
“Arm en zonder iets, komt in mij het diepe verlangen op naar jouw unieke aanwezigheid. Heiligheid, Heer, verborgen verlangen naar heiligheid, naar opoffering, om de dag te vullen met jouw aanwezigheid. Gebed. Heer, kom en vul het goede, de dingen met betekenis…” (“Dagboeken 1979-1981”, nr. 77, 29 april 1979).
“O Jezus, hoeksteen, onbeweeglijk leven, gegrondvest op het kruis. Kom, Jezus, verlicht mijn leven met jouw gelaat, Help mij om mijn bestaan op Jou te steunen. Mijn Jezus, leid mij naar het gebed, naar jouw heiligheid, mijn toevlucht, mijn leven. Kom, heiligste Geest, ontferm Je over mijn armoede” (‘Dagboeken 1979-1981’, nr. 85, 8 mei 1979).
Voor Carmen is heiligheid vooral een geloofsbelijdenis in de Jezus die ze liefheeft: “zoeter, heiliger, grandioser” (“Dagboeken 1979-1981”, nr. 780, 15 december 1981); aan zijn trouw: “… Ik vertrouw op jouw LIEFDE, je bent trouw en HEILIG, gezegend ben je, Jezus, uw strelingen bereiken mij en ik zal leven” [2]; 366. Verdedig mij. Jij, trouwer, heiliger, mijn Jezus (“Dagboeken 1979-1981”, nr. 366, 4 september 1980); omdat Hij zich uit liefde liet kruisigen: “Je bent heilig, oneindig, zeer zoet. En je bent uit liefde voor mij gekruisigd” (‘Dagboeken 1979-1981’, nr. 231, 1 april 1980). Carmen zoekt Hem met passie: “Mijn Jezus, de enige heilige, unieke, waar ben Jij?” (“Dagboeken 1979-1981”, nr. 267, 15 mei 1980); ze weet Hem echt als haar bevrijder: “Jij, Bevrijder, Heilig, Wonderbaarlijk, Licht, Leven, Opstanding van de Doden, Rechtvaardige en Gekruisigde” (“Dagboeken 1979-1981”, Nr. 187, 16 februari 1980); Hij is degene in wiens naam ze alle veldslagen voert: “In jouw naam, Jezus, Jezus, ga ik alle strijd aan. Jij bent er. Je heilige naam. Kom, Jezus” (‘Dagboeken. 1979-1981″, nr. 299, 23 juni 1980).
Het is deze heiligheid die vandaag in het bisdom Madrid in de persoon van de aartsbisschop, kardinaal Carlos Osoro, geopend is, met de instelling van een diocesane rechtbank die de zaak zal overnemen en ondersteunen zal met getuigenissen en documenten, die, wanneer alles klaar is, vervolgens naar Rome zullen worden gestuurd voor een officiële verklaring.
ENKELE GEGEVENS OVER DE NEOCATECHUMENALE WEG (TOT 30-11 2022)
Gemeenschappen: 21.066
Bisdommen: 1.366
Parochies: 6.293
Landen: 135
Redemptoris Mater Seminaries: 121
Seminaristen in het RM Seminaries: 1.900
Presbyters gevormd in het RM: Seminaries 2.950
Families in Missie: meer dan 2.000, met ongeveer 6.500 kinderen.
1.000 gezinnen evangeliseren in 212 Missio ad Gentes in 62 landen, samen met een priester en enkele zusters.
800 gezinnen zijn in verschillende landen op weg om plaatselijke gemeenschappen te versterken en te ondersteunen op hun geloofsweg.
Meer dan 300 gezinnen vormen met een priester en een jongvolwassene een evangelisatieteam, dat verantwoordelijk is voor een land of een regio.
[1] St. Irenaeus, Adv. haereses, IV, 20,7.
[2] Documenten van Carmen Hernández, deel 32, nota van 21/10/1970.