Odkrywając Karola de Foucauld w grotach z Farlete
„Spędziłem trzy dni w grocie, w grocie Świętego Caprasio, sam, bez jedzenia, studiując Karola de Foucauld, który pokazywał mi pewien sposób życia w obecności Pana”
Kiko, na konwiwencji początku roku 2016-2017
Przed wyruszeniem w podróży po Europie i aby dobrze się do niej przygotować, ojciec Aguilar zabrał Kiko na pustynię Monegros w Farlete (prowincja Saragossa), gdzie znajdowali się Mali Bracia Karola de Foucauld. Tutaj Kiko poznał ojca R.Voillaume, założyciela Małych Braci i przeczytał życiorys Karola de Foucauld; został bardzo poruszony, w sposób szczególnym z poznania ukrytego życia Jezusa i Rodziny z Nazaret.
Fundacja Juana Marcha przyznała stypendium dominikańskiemu teologowi na poszukiwanie punktów wspólnych dla sztuki protestanckiej i katolickiej, w kontekście Soboru Watykańskiego II. Zostałam zaproszony, aby pójść z nim […] Przed wyruszeniem w podróż, ten teolog dominikanin, który znał Małych Braci De Foucaulda, powiedział do mnie: „Kiko, przed wyruszeniem w tę podróż, która będzie bardzo męcząca, bo musimy odwiedzić wiele państw, chciałbym zaprosić cię na pustynię Los Monegros w Farlete, w prowincji Saragossa” […]. Pojechaliśmy i zostaliśmy przez tydzień na odosobnieniu, przygotowując się do podróży. Na tej pustyni, która jest piękna, z jaskiniami […]. Pamiętam, że przez trzy dni pościłem w „Grocie św. Pankracego”. Tam poznałem życie Karola de Foucauld, rozmawiałem z ojcem Voillaume i byłem pod wielkim wrażeniem ukrytego życia Rodziny z Nazaretu, wielkiej miłości Karola de Foucauld , do realnej obecności Chrystusa. W Tamanrasset (Algieria) godzinami modlił się samotnie na pustyni przed Najświętszym Sakramentem.
K. Argüello, Kerigmat. W barakach razem z ubogimi, Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium 2013, str 29-30
Kiedy Kiko poszedł do baraków Palomeras Altar, poszedł tam po śladach Karola de Foucauld, by żyć ukrytym życiem Chrystusa, bez żadnego programu pomocy społecznej. Kiko mówi: „nie poszedłem tam, żeby uczyć ludzi czytać i pisać, ani jako pomoc społeczna, ani nawet żeby przepowiadać Ewangelie. Poszedłem tam aby stanąć obok Jezusa Chrystusa. Karol de Foucauld dał mi sposób na życie wśród ubogich, jak ubogi, w milczeniu. Ten człowiek umiał żyć cichą obecnością świadectwa wśród ubogich. Jego ideałem było ukryte życie, które Jezus prowadził przez trzydzieści lat w Nazarecie, wśród ludzi, nie mówiąc nic. Taka była duchowość Karola de Foucauld: żyć w ciszy wśród ubogich. Foucauld dał mi receptę na urzeczywistnienie mojego monastycznego ideału: żyć jak biedak wśród ubogich, dzieląc ich dom, pracę i życie, nikogo o nic nie prosząc i nie robiąc nic szczególnego. Nigdy nie myślałem o zbudowaniu szkoły, przychodni czy czegoś w tym rodzaju. Chciałem po prostu być wśród nich i dzieląc z nimi ich rzeczywistość”.
Baraki w Palomeras Altas, Madryt 1964 r.
Brat Karol spędził wiele godzin na kontemplacyjnej modlitwie przed tabernakulum i miał marzenie:
„Uważam, że moim obowiązkiem jest pozyskanie tego miejsca, skąd Jezus przemawiał na Górze Błogosławieństw, zapewnienie go Kościołowi na własność, a następnie przekazanie go franciszkanom, a także zbudowanie tam ołtarza, przy którym wiecznie odprawiana jest Msza św. każdego dnia i gdzie Nasz Pan jest nieustannie obecny w Tabernakulum…”
Marzenie św. Karola de Foucauld spełniło się w 2008 roku, kiedy w Międzynarodowym Centrum Domus Galilaeae, położone na Górze Błogosławieństw (Korazim – Galilea), powstała kaplica, gdzie nieustannie trwa obecność Najświętszego Sakramentu, w dzień i w nocy, a wieczysta adoracja Jezusa Chrystusa w tym miejscu. Niezwykłe miejsce nad Jeziorem Galilejskim, miejscem uświęconym przez głoszeniem Kazania na Górze, uświęconym marzeniem Karola de Foucauld, a także oryginalną architekturą, genialnym dziełem Kiko Argüello.
Kaplica adoracji Najświętszego Sakramentu w Domus Galilaeae, Korazim – Izrael
Mój Ojcze,
powierzam się Tobie.
Uczyń ze mną, co zechcesz.
Cokolwiek uczynisz ze mną, dziękuję Ci.
Jestem gotów na wszystko,
przyjmuję wszystko,
aby Twoja wola spełnia się we mnie
i we wszystkich Twoich stworzeniach.
Nie pragnę nic więcej, mój Boże.
W Twoje ręce powierzam
ducha mego.
z całą miłością mego serca.
Kocham Cię
i miłość przynagla mnie,
by oddać się całkowicie w Twoje ręce,
z nieskończoną ufnością,
bo Ty jesteś moim Ojcem.
Karol de Foucauld. Modlitwa oddania K. Argüello, Adnotacje, Św Paweł 2016, Adnotacja 410, str 193.
Aby odwiedzić Farlete, wyślij e-mail na adres:
Wskazując żądany dzień i godzinę oraz liczbę pielgrzymów
Pobierz Broszurę
