Evangelisatie en Missie
Een nieuw gebod geef Ik u: gij moet elkaar liefhebben, zoals Ik u heb liefgehad, zo moet ook gij elkaar liefhebben. Hieruit zullen allen kunnen opmaken, dat gij mijn leerlingen zijt: als gij de liefde onder elkaar bewaart.” (Joh 13,34-35)
De Heilige Geest heeft aan de Neocatechumenale Weg verschillende manieren om te evangeliseren geïnspireerd, evenals vormen van apostolische missie en van gewijd leven, die de Pausen hebben bevestigd en bevorderd.
Charismas
Parochie – gemeenschap van gemeenschappen
Na de aankondiging van het Kerygma ontstaan gemeenschappen in de parochie, bestaande uit broeders en zusters die deze vorm van christelijke inwijding willen volgen. Met geleidelijkheid verschijnen onder deze broeders en zusters de tekens van het geloof: eenheid en liefde voor de vijand. Dit “morele wonder” roept ook degenen die ver zijn van de kerk op, tot de ontmoeting met Jezus Christus. De christelijke gemeenschap zal de liefde van God aan alle mensen brengen.
“Jullie doen apostolaat door gewoon te zijn wie jullie zijn, in een aansporing tot de herontdekking en het herstel van de ware, authentieke christelijke waarden – die anders in het dagelijks leven als het ware slapend, verborgen en verwaterd dreigen te zijn. Nog meer: jullie onderstrepen deze waarden, jullie laten ze naar het licht komen met een morele luister dat voorbeeldig is. Jullie beleven jullie Neocatechumenale gemeenschappen met een diep christelijk geest…
Hoeveel vreugde, hoeveel hoop geeft ons jullie aanwezigheid en jullie activiteit! Wij weten dat men in julli gemeenschappen zich inzet om de rijkdommen van het doopsel en de gevolgen van de verbondenheid met Christus te begrijpen en te ontwikkelen…
De beleving en bevordering van deze opwekking is wat jullie een vorm van “catechumenaat na-het-doopsel” noemen. Dit catechumenaat zal in de huidige christelijke gemeenschappen het respons van rijpheid en verdieping weer tot stand brengen, die de vroege kerk door de voorbereiding tot het doopsel realiseerde…
Jullie doen dit na het doopsel – vóór of na is secundair. Wat belangrijk is, is dat jullie de authenticiteit, de volheid, de coherentie en de eerlijkheid van het christelijk leven ten doel hebben”.
Heilige Paus Paulus VI, 8 mei 1974
“De praxis en de norm van de Kerk hebben de heilige gewoonte van het verlenen van het Doopsel aan pasgeborenen geïntroduceerd… en de hele voorbereiding die vóór het doopsel plaats moest vinden werd in de liturgie van het doopsel geconcentreerd… de voorbereiding die, in het begin, toen de maatschappij totaal heidens was, aan het doopsel voorafging, en die catechumenaat werd genoemd. Vandaag moet deze methode aangevuld worden met een soort onderwijs, met een initiatie die bij de christelijke manier van leven passend zou zijn. Dit onderwijs moet na het doopsel plaats vinden, om een godsdienstige ondersteuning te geven en een praktische training tot de christelijke trouw te verlenen. Door deze initiatie wordt de inwijding in de gemeenschap van de gelovigen die de Kerk is volbracht.
Daardoor komt de term “catechumenaat” weer in gebruik. Hiermee wordt het belang van de huidige discipline rond het doopsel niet ongeldig verklaard of verminderd. Toch is er wel sprake van aanpassing. Deze geleidelijke en intensieve methode van evangelisatie herinnert aan het catechumenaat van de vroege kerk, in zekere zin vernieuwt dit het. Wie al gedoopt is heeft de behoefte om het ontvangen Sacrament dieper te begrijpen, om hierover na te denken, om het te waarderen, om met zijn onschatbare waarde in te stemmen”.
Heilige Paus Paulus VI, 12 januari 1977
Catechisten – Itineranten
Een van de belangrijkste charisma’s of vruchten van de Weg zijn de itinerante catechisten. Dankzij deze catechisten heeft de Weg zich over de vijf continenten verspreid. Het internationale Verantwoordelijke Team van de Weg stelt “teams van itinerante catechisten samen – die gewoonlijk bestaan uit een presbyter, een echtpaar en een ongehuwde man of uit een presbyter, een ongehuwde man en een ongehuwde vrouw – om uitgezonden te worden naar verre bisdommen om de uitvoering van de Neocatechumenale Weg te beginnen en te leiden” (Statuten, art. 31,2).
Een itinerante team wordt samengesteld als volgt: als een ver gelegen bisdom de Weg wil opstarten, de Internationale Team van de Weg nodigt de broeders en zusters van de Weg uit om zich voor deze missie beschikbaar te stellen, en degenen die zich geroepen voelen, doen het in alle vrijheid.
Deze oproep tot de itinerante missie gebeurt tijdens “conviventies” (retraites) waarin het internationale Verantwoordelijke Team van de Weg (of een andere door hen aangewezen team) de beschikbaarheid verifieert en de activiteiten coördineert van de itineranten, in een dynamiek van “systole en diastole”, naar het voorbeeld van de Heer, die zijn apostelen naar de missie uitzond en vervolgens op een eenzame plek weer bijeenriep, om naar de wonderen te luisteren die de Heilige Geest met hen bewerkte” (Statuten art. 31,3).
De itinerante catechist blijft met zijn eigen parochie en gemeenschap verbonden, waarnaar hij regelmatig terugkeert om deel te nemen aan de weg van de eigen gemeenschap. Bovendien aanvaardt de itinerante catechist zijn eigen zending in broosheid (precair) te beleven en hij blijft vrij om deze op elke moment te onderbreken, niet zonder de Bisschop ad quem en het Verantwoordelijke Team van de Weg op de hoogte te stellen” (Statuten art. 31,4).
Missionaire charisma’s en gewijde leven
In de verschillende vormen van evangelisatie die de Weg uitvoert, is de aanwezigheid van celibataire mannen en vrouwen met een missionaire roeping nodig. Zij zijn nodig om zowel de missio ad gentes als de itinerante teams van catechisten te vormen. Er zijn ook vele celibataire jongens die in Redemptoris Mater seminaries binnentreden. De mannen en vrouwen die hun geloofsroute in de Weg volgen en de oproep van God voelen om hun leven aan de Nieuwe Evangelisatie te geven, worden naar de internationale conviventies uitgenodigd om uitgezonden te worden.
Daarnaast zijn er ook vanaf het begin van de Neocatechumenale Weg vrouwen geweest, die door de christelijke initiatie de roeping tot het gewijd leven hebben gevoeld. Ze zijn in verschillende kloosters over de hele wereld ingetreden.
Diocesaan-Missionaire Seminaries Redemptoris Mater
Op 26 Augustus 1986 heeft de Heilige Paus Johannes Paulus II met enthousiasme het voorstel van Kiko, Carmen en pater Mario verwelkomd om een diocesaan missionair seminarie in Rome op te richten, voor de vorming van priesters voor de Nieuwe Evangelisatie. Hij vertrouwde de oprichting ervan aan zijn toenmalige vicaris kardinaal Ugo Poletti.
Sindsdien hebben vele andere bisschoppen het voorbeeld van de Heilige Vader gevolgd, en (in het jaar 2020) zijn er 124 seminaries over de vijf continenten. Deze seminaries hebben drie fundamentele eigenschappen: zij zijn diocesaan, missionair en internationaal. Als onderdeel van de academische, menselijke en spirituele vorming beleven de priesterkandidaten een periode van missionaire evangelisatie. Na hun priesterlijke wijding blijven zij een aantal jaren in dienst van de parochies, en daarna kan de Diocesane Bisschop (naar de statuten die de Heilige Stoel heeft goedgekeurd) hun vrijlaten voor de verschillende soorten van missies die de Neocatechumenale Weg uitvoert.
Het seminarie wordt door een diocesane bisschop opgericht, en ontvangt jongens die hun roeping dankzij de christelijke initiatie van de Neocatechumenale Weg hebben ontdekt. Dezelfde christelijke initiatie in een gemeenschap van de Weg blijft een specifiek en fundamenteel element van het formatief traject van het seminarie.
In de daaropvolgende jaren, hebben vele bisschoppen het voorbeeld van de Heilige Vader gevolgd, door andere seminaries te openen.
Sinds de eerste priesterwijdingen in het jaar 1990 tot en met het jaar 2019, hebben de Redemptoris Mater seminaries 2.590 priesters gewijd. Momenteel zijn er 2300 priesterstudenten.
Families in missie
In 1985 stelden Kiko, Carmen en pater Mario een project voor aan de Heilige Paus Johannes Paulus II, om Noord-Europa te her-evangeliseren, door missionaire families uit te zenden, samen met een priester. De Paus omarmde het project met enthousiasme en de eerste drie gezinnen werden in 1986 uitgezonden, naar Finland, Hamburg (Duitsland) en Straatsburg (Frankrijk). In 1987 werden drie andere gezinnen naar de z.g. “pueblos jóvenes” van Latijn-Amerika gezonden.
Op 30 december 1988 zond Johannes Paulus II 72 andere gezinnen uit over de hele wereld, tijdens een viering in het Internationale Centrum van de Weg in Porto San Giorgio (I), waar hij per helikopter naartoe was gekomen. Tijdens zijn homilie sprak de Paus over de familie, en zei dat “de Heilige Familie niets anders is dan de menselijke familie in een goddelijke missie. “Heilige Kerk van God, u kunt uw missie in de wereld niet volbrengen mits door middel van de familie en zijn missie. Jullie moeten met al jullie gebeden, met uw getuigenis en uw kracht de familie helpen en haar van de ondergang beschermen”.
Sindsdien werden bijna 1,800 gezinnen door de Pausen in de vijf continenten gestuurd, om met hun getuigenis van christelijk leven te evangeliseren, naar het beeld van de Heilige Familie van Nazareth.
Het gaat om families die dankbaar zijn voor het heilswerk dat God in hun leven heeft verricht. De christelijke initiatie na-het doopsel heeft vele van deze families uit een crisistijd gehaald en “herbouwd”. Deze families, vaak met meerdere kinderen, bieden zichzelf aan om naar de missie uitgezonden te worden en verlaten het comfort van hun land van afkomst. Ze vertrekken naar de missie waar bisschoppen de noodzaak zien van een getuigenis van een christelijke familie, die leeft en zich wortelt in een plaatselijke kerk. De families verrichten verschillende evangelisatietaken, en werken mee aan het ontstaan van nieuwe christelijke gemeenschappen.
In de statuten van de weg staat dat “de uitvoering van de Neocatechumenale Weg kan worden geholpen door families in missie die zich, op verzoek van de bisschoppen, in ontkerstende gebieden vestigen, of op plaatsten waar een “implantatio ecclesiae” nodig is”. (Statuten, Art. 33,1)
Missio ad gentes
In 2006 wijdde Paus Benedictus XVI deze nieuwe vorm van evangelisatie in, door de eerste 7 missio ad gentes te sturen. Elk van hen bestaat uit een priester, vergezeld door 4 à 5 gezinnen met meerdere kinderen. Op verzoek van de bisschop ontvangt de familie de zending om met de missie ontkerstende of heidense gebieden te evangeliseren, om een christelijke gemeenschap te laten zien die volmaakt één is, “opdat de wereld gelove” (vgl. Joh 17,23)
Tijdens het Symposium van de Europese bisschoppen in het jaar 1985 gaf de Heilige Johannes Paulus II aan dat, om een antwoord aan de secularisatie in Europa te bieden, men naar het “allereerst apostolisch model” moest terugkeren.
Deze missio ad gentes komen in huizen bijeen, naar het voorbeeld van de domus ecclesiae, onder de ongedoopten en degenen die ver van de kerk zijn.
Na vele jaren, ziet men hoe vele heidenen die misschien nooit in een kerk zouden binnenstappen, in deze “christelijke gemeenschappen” bijeen komen. Zo beginnen zij een weg van bekering of keren zij terug naar het geloof.
Deze gemeenschappen komen niet uit een heilige plaats of een tempel voort, maar leven in het midden van de wereld, en vormen een echte “voorportaal van de heidenen”, waar de mensen die God niet kennen dichterbij Hem kunnen komen, zoals Benedictus XVI zei tijdens zijn toespraak tot de Romeinse Curie in het jaar 2009.
Een buitengewoon element van deze ervaring zijn de vruchten van gemeenschap en eenheid die binnen deze families plaatsvinden, tussen ouders en kinderen.
Op 18 maart 2016 zond paus Franciscus 270 families uit, die 54 nieuwe missio ad gentes in de vijf continenten vormden.
Paus Benedictus XVI heeft tussen 2006 en 2012 58 missio ad gentes uitgezonden, en Paus Franciscus 128.
Op 5 mei 2018, tijdens een internationale bijeenkomst in Tor Vergata (Rome) ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de geboorte van de eerste gemeenschap van de Weg in Rome, heeft Paus Franciscus 34 nieuwe missio ad gentes uitgezonden.
Het aantal gezinnen van de Weg die in missie zijn voor de nieuwe evangelisatie, bedraagt 1668, met zo’n 6000 kinderen. Ze zijn actief in 108 landen wereldwijd. inclusief de 216 missio ad gentes in 62 landen.
Gemeenschappen in missie
Tijdens de ontmoeting met Benedictus XVI in de Sint-Pietersbasiliek op 10 januari 2009, ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van de geboorte van de eerste Neocatechumenale gemeenschap in Rome, werden de eerste 15 “gemeenschappen in missie” door de Heilige Vader naar de periferieën van Rome gestuurd.
Deze “gemeenschappen in missie” hebben hun parochie verlaten – waar ze de Neocatechumenale Weg hadden beëindigd – om naar de moeilijkste gebieden van de periferieën te gaan, op verzoek van de pastores, om de evangelisatie te steunen en te bezielen. Het gaat meestal om vervallen gebieden, met vele problematieken zoals geweld, drugs, spanningen met immigranten enz.
Toen Kiko deze nieuwe missie heeft voorgesteld, zei hij dat “de Weg eindigt door het evangelie over de hele wereld te verkondigen. De grootste nieuwigheid is dat de hele gemeenschap op missie gaat. Niet een aantal broeders en zusters, maar de hele gemeenschap. Het is een grote genade en iets geweldigs dat God je op deze missie stuurt. Het is geweldig om te kunnen vertrekken, dat de Heer je een missie geeft – om in de missie oud te worden, om in de missie te sterven”.
Ook Paus Franciscus spreekt in zijn encycliek Evangelii Gaudium over een kerk die “naar buiten” trekt, en spreekt de noodzaak uit om alle territoriale en existentiële periferieën te evangeliseren.
Ook het bisdom Madrid – waar de Weg is ontstaan en aanwezig in 45 parochies met 221 gemeenschappen is – doet mee. In 2011, stuurde de toenmalige aartsbisschop van Madrid, Kardinaal Rouco Varela, de eerste 10 “gemeenschappen in missie”.
De huidige aartsbisschop van de hoofdstad van Spanje, kardinaal Carlos Osoro Sierra, zond tijdens een bijeenkomst op 22 maart 2015, 8 nieuwe gemeenschappen uit. In Madrid zijn er in totaal 18 communitates in missionem.
Op 5 mei 2018 zond paus Franciscus ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de geboorte van de eerste gemeenschap Van de Weg in Rome, 25 “gemeenschappen in missie” uit om verschillende parochies in Rome te ondersteunen en het christelijke leven van de meest achtergestelde parochiegemeenschappen te versterken.
“Jezus zegt tot ons ‘gaat’, en daarin zijn alle horizons en uitdagingen van de missie van de Kerk inbegrepen. Wij zijn allen geroepen tot een nieuwe missionaire “vertrek”. Iedere christen en iedere gemeenschap moet onderscheiden welke de Weg is die de Heer wijst, maar iedereen is toch uitgenodigd om deze oproep te aanvaarden: uit onze comfortzone te stappen en de periferieën te bereiken die het licht van het Evangelie nodig hebben”, aldus Paus Franciscus.
Etappes van de Weg
Nieuwe esthetiek
Iconografie en glas in lood
Schilderkunst in de Neocatechumenale Weg
Kiko Argüello heeft Beeldende Kunst aan de Academie van H. Fernando in Madrid gestudeerd. In 1959 heeft hij de Bijzondere Nationale Prijs voor het Schilderen ontvangen. In 1960 heeft hij, samen met de beeldhouwer Coomontes en de glazenmaker Muñoz de Pablos, de onderzoeks- en ontwikkelingsgroep van de sacrale kunst ‘’Gremio 62’’ opgericht. Samen hebben ze verschillende exposities georganiseerd in Madrid (Nationale Bibliotheek) en ze zijn door het Ministerie van Cultuur gekozen om Spanje te vertegenwoordigen bij de Universele Expositie van Sacrale Kunst in Royan (Frankrijk) in 1960. Ook heeft Kiko een aantal van zijn werken in Nederland tentoongesteld (Galerie ‘’Nouvelles Images’’ te Den Haag).
Mystieke Kroon
Dostoevskij schreef: ‘’De schoonheid zal de wereld redden’’, en Kiko heeft vaak herhaald dat ‘’slechts een nieuwe esthetiek de Kerk zal redden’’. De afbeeldingen van deze ‘’mystieke kroon’’ willen de diepte van de geest van de gelovigen die ze aanschouwen raken. Ze willen de mens helpen zich tot God te verheffen. Deze schilderijen werken in de ziel van de christen net als de gedaanteverandering over de apostelen: op de Berg Tabor nemen zij de pracht van het goddelijke licht waar en luisteren zij naar het woord van God. Deze afbeeldingen, voornamelijk in de liturgie, hebben een directe, ook emotionele, impact: ze willen de gelovigen helpen geestelijk getransformeerd te zijn. Heilige Johannes Damascenus, verdediger van de iconen tijdens de iconoclastische woede en tot Dokter van de Kerk uitgeroepen door Paus Leo XIII, zei: ‘’Ik heb het menselijke beeld van God gezien en mijn ziel is gered’’.
‘’Dat het Heilige Gelaat van Christus jullie moge helpen om getuigen te zijn van zijn liefde’’.
Kiko Argüello.
Architectuur
De architectuur in de Neocatechumenale Weg
In de loop van de geschiedenis heeft de Kerk altijd de band tussen de schoonheid en de evangelisatie aangevoeld. Ook is de Kerk altijd de grootse beschermster geweest van de schoonheid. Alles weerkaatst de schoonheid van Christus en de schoonheid van de broederlijke communio. De evangelisatie van de Slavische volken heeft grotendeels plaatsgevonden door de schoonheid van de liturgie, van de iconen en van de liederen. Slechts de afgelopen jaren lijkt, ook binnen de Kerk, een ‘’functionalistische’’ visie te overheersen die de ruimte waar de gemeenschap zich verzamelt reduceert tot eenvoudige ontmoetingszalen.
Echter, vandaag is het meer dan ooit dringend en noodzakelijk de structuren van de Kerk te vernieuwen. Het antwoord op de ‘’global village’’, op de grote stad, op de monocultuur, is een parochie dat een ‘’hemels dorp’’ wordt: een meer sociaal model, in staat om ruimten te openen voor de nieuwe beschaving van liefde; een eucharistische assemblee die uitnodigt tot een actieve deelname door de gelovigen; een realiteit van ‘’gemeenschap van gemeenschappen’’ met een’ ’catechumenium’’, bestaande uit prachtige liturgische zalen voor de vieringen in kleine gemeenschappen.
In de vijf continenten kan men door Kiko ontworpen werken vinden, in lijn met de nieuwe esthetiek: de Seminaries Redemptoris Mater, nieuwe parochies, zalen voor vieringen van de gemeenschappen, etc.
Beeldhouwwerk
Het beeldhouwwerk in de Neocatechumenale Weg
‘’De schoonheid is een transcendentaal van het zijn, samen met het goede en de waarheid… De schoonheid produceert plezier in ons, het geeft ons een emotie. Zo heeft God de natuur gecreëerd. Hij die de natuur heeft gecreëerd, heeft haar mooi gemaakt om ons plezier te geven.
Het plezier is in relatie met de liefde. Voor mij als schilder is het interessant de wetten van de harmonie gestudeerd te hebben: alles in de natuur is in relatie met en in functie van de schoonheid. Niet alles is schoonheid, in een zekere zin, maar de wetten van de harmonie zijn in een relatie van materie, van vorm… Het is curieus, de wetenschap die relaties bestudeert is de wiskunde. Daarom zijn er in de harmonie allerlei wiskundige vergelijkingen. Al in de kunst sprak Plato van geometrie van de schepping en van wiskunde. In de kunst, zij het schilderkunst, beeldhouwwerk, muziek of poëzie, staat alles in relatie tot elkaar, harmonieuze relaties.
Deze wiskundige relatie die in de harmonie bestaat, bestaat ook in het ritme, bestaat in de muziek. De muziek is heel belangrijk, want het leert ons de schoonheid van het ritme. Elke noot valoriseert de volgende in het ritme, in het schilderen valoriseert elke waarde van het materiaal, gladheid, tekening de andere. De vierde symfonie van Beethoven begint bijvoorbeeld met een dissonantie. Het is fantastisch! In het ritme, om waarde te geven aan het ritme… Om niet te spreken over poëzie, over woorden, of over beeldhouwwerken. Henry Moore bijvoorbeeld, een Engelse beeldhouwer, heeft het menselijke skelet bestudeerd en hij heeft gezien dat de botten van de mens zijn… de holte van het dijbeen perfect is. Die holte is perfect ten dienste van de gewrichten en is tegelijkertijd esthetisch perfect. Een mooie esthetische boog maken, is heel moeilijk. Moore neemt die holtes, bestudeert ze en maakt een beeldhouwwerk van bogen, want bij een boog van een bepaalde manier correspondeert een ander boogvormig figuur, waardoor het esthetisch is, want alles is gecorreleerd.
Laten we zeggen dat in de esthetiek een diep geheim schuil gaat, dat de liefde is. (Kiko)
Kiko heeft vele voorwerpen voor de liturgie ontworpen: kelken, patenen, wierookvaten, hoezen voor bijbels, ornamenten…, ook veel beeldhouwwerken: de Bergrede, Heilige Johannes Paulus II, de gekruisigde Jezus Christus, herten, etc.
Boeken
Notas biográficas – Carmen Hernández
Comprar
In deze biografische aantekeningen zullen jullie een buitengewone vrouw zien, zeer belangrijk voor de Kerk, verliefd op Christus, de Heilige Schrift en de Eucharistie. Zij was zich ervan bewust dat de missie die God haar gegeven had was om mij te steunen, te verdedigen en te corrigeren, voor het welzijn van de Neocatecumenale Weg. Ik dank God voor Carmen, die mij altijd de waarheid heeft gezegd, voortdurend. Zij was een diepzinnige vrouw, authentiek en vrij in haar relatie met de anderen. Zij was zeer intelligent. Zij hield van Christus en de Kerk; en bovenal van de Paus. We geloven dat Carmen bij de Heer is, zij is al in het feest. Deze biografische aantekeningen zijn niet alleen voor de broeders en zusters van de Weg, maar voor heel de Kerk, om een buitengewone vrouw te doen kennen, die het geloof heeft geleefd op heroïsche wijze. Carmen Hernández! (Kiko Argüello).
De eerste officiële biografie van Carmen Hernández wordt gepubliceerd.De vijfde verjaardag van het overlijden van Carmen Hernández, 19 juli 2021, valt samen met de publicatie van haar eerste officiële biografie, waarvan de auteur de professor en doctor in de filosofie Aquilino Cayuela is. Het boek wordt uitgegeven in het Spaans door de BAC (Biblioteca de Autore Cristianos)Biblioteca de Autores Cristianos (BAC).
Het Kerygma. In de barakken met de armen.
Bestellen
‘’Ik heb dit kleine boek willen schrijven op aanraden van kardinaal Cañizares die het belangrijk leek dat ik iets zou zeggen over wat de Heer met ons in de barakken heeft gedaan, met de armen, en dat ik ook een kerygma zou publiceren dat met name door de inhoud en de antropologie de Synode over de Nieuwe Evangelisatie kon helpen’’ (Kiko Argüello).
Kardinaal Cañizares: “Dit kleine boek, een waar geschenk van God, laat angsten verdwijnen en vult ons met moed om zijn aankondiging – kerygma – te volgen, om te gaan naar waar mensen zich bevinden en om voor hen waardevolle getuigen te zijn en overtuigde aankondigers van het evangelie‘’ (uit de introductie).
Kardinaal Schönborn: ‘’In deze catechese is de gehele aankondiging van het evangelie op een indrukwekkende manier geconcentreerd.”
Annotaties 1988-2014
Bestellen
‘’Al dertig jaar schrijf ik sporadisch en zonder regelmaat in schriften, zonder bijzondere bedoelingen, bepaalde gedachten, overdenkingen, herinneringen, overwegingen, aantekeningen, monologen en gebeden op, die mij bij opkomen tijdens de evangelisatie en de catecheses waartoe de Heer mij heeft geroepen in de Kerk, samen met Carmen Hernández en don Mario Pezzi. (…) Gezegend zij God als deze annotaties iemand kunnen helpen’’ (Kiko)
“Het boek is samengesteld uit kleine literaire fragmenten die gelezen kunnen worden zonder enig verband tussen elkaar. Het zijn overdenkingen uit een gebeurtenis, uit een conviventie of een ontmoeting; het zijn spirituele oproepen als een aankondiging of klaagzang, of oproepen tot hoop waar de lezer zich betrokken bij voelt. Soms zijn het gewaagde uitingen uit het diepst van de ziel van de schrijver; soms zijn het een soort van hymnen of psalmen, uit vurige smeekbeden en uit levendige acties van de genade van God. Met alle gegevens uit de korte fragmenten is het mogelijk om in zekere zin een historische lijn volgen van 1988 tot en met 2014. Wat de fragmenten verbindt is de geloofsweg van de schrijver en van de initiator van de Neocatechumenale Weg, meer dan een thematische ontwikkeling. Hier en daar verspreid, komen vele inhoudelijke aspecten van het specifieke charisma tevoorschijn. Het is een geschiedenis vol van vreugdevolle momenten en van momenten van lijden. De strijd van de schrijver om trouw de door God verkregen taak voort te brengen komt duidelijk naar voren.’’ (Uit de presentatie door kardinaal Ricardo Blázquez Pérez, voorzitter van de Spaanse Bisschoppenconferentie).
Dagboeken 1979-1981
Bestellen
“Het regent, maar de dag komt vredig op. Jezus. Ik ben verrast. Bedankt. Het lijden heeft genade in mijn hart gebracht. Bedankt, Jezus. Vrede, vreugde…’’ (Carmen Hernández, Dagboek 1979-1981, Valle de los Caídos – Madrid, 27 januari 1979).
‘’Vijftig jaar zonder een moment van rust: reizen, scrutinies, bezoeken aan vele gemeenschappen in Madrid, Zamora, Barcelona, Parijs, Rome, Florence, Ivrea… Luisterend en luisterend naar elke broeder of zusters over het leven, het lijden en de geschiedenis, het verlichten in het licht van het geloof, van het roemrijke kruis van Onze Heer Jezus. Ik denk dat jullie het recht hebben het hart van Carmen te kennen, haar immense liefde voor Jezus Christus. Zij zei continu: ‘’Mijn Jezus, ik hou van jou, ik hou van jou. Kom, kom, help mij’’. (Kiko Argüello)
De Neocatechumenale Weg
Woorden van verschillende pausen: Heilige Paulus VI, Heilige Johannes Paulus II, Benedictus XVI en Franciscus.
De eerste apostelen gingen in kleine evangelisatieteams rond langs verschillende synagogen om de Blijde Boodschap te verkondigen: God heeft zijn dienaar Jezus, die wij hebben verloochend door gratie te vragen voor een moordenaar (Barabas) verrezen. Hij die gestorven is zonder weerstand te bieden, zonder weerstand te bieden aan het kwaad, zijn vijanden beminnend, hen vergevend (‘’Vader, vergeef hun, want zij weten niet wat ze doen’’), die het kwaad dat hem is toegebracht heeft geleden – de martelingen en het kruis – als bewijs dat zijn liefde groter is dan de dood, zonder te stoppen hen te beminnen ook wanneer ze hem het leven hebben ontnomen. God heeft hem uit de dood verrezen en vandaag leeft Hij, om elke zonde te vergeven, elk misdrijf.
‘’Onze tijd heeft bijna, een nieuwe opbouw van de Kerk nodig, psychologisch en pastoraal, alsof de Kerk opnieuw zou moeten beginnen, van voor af aan om zo te zeggen, regenererend…’’ (Paulus VI, Audiëntie, woensdag 4 augustus 1976).
Liederen van de Neocatechumenale Weg
Beoordeeld door het diocesaan Neocatechumenaal Centrum van Rome en Madrid is het liederenbundel in verschillende talen gepubliceerd als ook in verschillende kleuren om de verschillende etappen van De Weg te differentiëren. Psalmisten zouden de liederen moeten kunnen kiezen op basis van de etappe van De Weg waarin hun gemeenschappen zich in bevinden en zij zouden moeten wachten op het moment waarop de catechisten hun de liederen doorgeven in verschillende conviventies en passages van De Weg. Op deze manier kunnen de broeders beter de betekenis van ieder lied begrijpen
Orkest
Het symfonisch orkest van de Neocatechumenale Weg is opgericht als dienst van de Neocatechumenale Weg aan de evangelisatie door de muziek.
